Op 1 oktober werden er twee fantastische dingen geboren, namelijk: ikzelf (in 1991) en het boek Het wordt ook steeds gekker van Lieke Hester. Coincidince?
Ondanks dat ik al vaker heb gezegd dat ik niet aan goede voornemens doe, heb ik er stiekem toch wel eentje. Of eigenlijk vijftig. New year, new me en zo weet je wel.
Het meisje van een jaar of vier keek me aan met de grootste lach die ik in tijden heb gezien. Ze zwaaide naar me, huppelde op me af en riep ‘hoi!’. Ik werd er meteen blij van en vroeg me af waarom ik dit eigenlijk
Terugblikken is het dus helemaal niet voor mij. Ik weet niet eens meer wat er afgelopen jaar gebeurd is, behalve dat ik verhuisd ben en dat Vince bij mij kwam wonen. Dingen die ik niet goed kan, terugblikken dus, vind ik stom en daarom doe ik
Zelf kon ik ook nog wel bedenken dat ik garnalen in zijn gordijnen kon naaien, dat ik in zijn gloednieuwe sneakers kon poepen (ha grapje, mooie meisjes poepen helemaal niet) en dat ik allerlei lelijke dingen op zijn Facebook kon zetten, maar verder dan dat
Ik weet nooit zo goed waar ik in moet geloven of waar ik juist niet in moet geloven. Bestaat toeval nou wel of niet? Is iets het lot of is het een keuze die ik heb gemaakt? Ik weet het niet, maar ik weet wel
Nooit eerder waagde ik mij eraan, maar jongens, ineens ben ik fan. Ten eerste omdat het big money in de la brengt en ten tweede omdat je in contact komt met de allerbeste mensen van deze hele wereldbol. Wist ik veel dat je gewoon voor
Ja, joehoe, een tijdje terug alweer stelde ik Vince al aan jullie voor, maar daarna bleef het effe een beetje stil. Ik kan jullie vertellen: zo’n bakbeest kost tijd, veul tijd. Maar ik ben niet voor één gat te vangen, dus ik presteerde het toch
… en dan heb ik het niet over mezelf. Hoewel ik me kan voorstellen (wát een woordkeus weer, hè) dat jullie me een beetje vergeten zijn, staat er nu toch echt even iemand anders in de schijnwerpers. Om maar meteen met de hond in huis
Anne woont met haar man en en kinderen in een rustige en welvarende buurt. Eigenlijk mankeert er niets aan haar leven. Tot ze op een dag een schoolgenootje van haar dochter aanrijdt. Het meisje overlijdt en Anne wordt verstoten door de sociale kring waarin zij
Als de alcohol langzaam uit mijn hoofd trekt, zie ik dat hij naast me ligt. Zijn ogen tot spleetjes geknepen, zijn mondhoeken omhoog gekruld. Hij lijkt blij te zijn. En als hij blij is, ben ik dat ook. Ik ken hem nog maar net, maar
website-advies: beter verhaal, meer verkopen
met je zelfgemaakte copy vol in beeld
met de minste
moeite tekstuele aantrekkingskracht
Benieuwd naar welke gadgets ik graag gebruik, welke boeken ik je aanraad, welke cursussen mij en mijn bedrijf hebben laten groeien, welke podcasts ik graag luister en welke muziek ik opzet als ik geconcentreerd werk? Ik heb alles voor je op een rij gezet.
Deze site bevat affiliatelinks. Blogposts met ‘(*)’ in de titel zijn betaalde samenwerkingen.
© 2011-2024 freelennse.nl | Privacyverklaring | Algemene voorwaarden
