28 jaar, 28 levenslessen

Het is nu wel een echte traditie te noemen: de blogpost met levenslessen — op de dag dat mijn nieuwe levensjaar ingaat. Dit deed ik toen ik 26 werd, toen ik 27 werd en vandaag, op m’n 28e verjaardag. Eerder schreef ik al dat ik ontzettend blij ben ik dat 28 word. Ik denk oprecht dat ik nooit eerder zo genoten heb van ouder worden. Van wijzer worden. Van nieuwe fases ingaan. Leren. Groeien. Het afgelopen levensjaar was een bewogen levensjaar. Ik verhuisde naar de andere kant van het land, nam ontslag en ging fulltime aan de slag als freelance tekstschrijver, kwam uit mijn comfortzone, maakte van heel dichtbij een hartaanval mee en durfde steeds meer voor mezelf en mijn missie — jou inspireren een voor jou lekker leven te leven — te gaan staan.

1. De natuur is echt een geschenk
Er zijn maar weinig dingen waar ik zo rustig van word als de natuur. Alleen al door ernaar te kijken; door te bedenken dat de natuur zo veel goeds voor ons doet. Waar ik ook ben en wat ik ook doe, ik kijk altijd om me heen. Of ik nou in de auto zit, aan het wandelen ben of — heel sporadisch — in het openbaar vervoer zit. Het maakt me niet eens uit wat voor natuur het precies is. Ik geniet minstens zo van water als van het bos. Zelfs maïsvelden maken me gelukkig.

2. Langzaam leven is lekker leven
Ik ontdekte dat er meer is in het leven dan haast. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om telkens maar meer te willen doen. Ik wil genieten van wat ik doe, van wat ik gepresteerd heb en niets afraffelen om maar door te kunnen naar het volgende. Lekker langzaam, lekker bewust.

3. Al dat moeten, daar moeten we eens vanaf
“Ik moet…” Hoe vaak zeg jij het? En hoe vaak hoor jij het? Sinds ik in mijn hoofd het ‘moeten’ heb omgebogen naar ‘mogen’ en ‘willen’, ben ik veel rustiger. Je moet namelijk (bijna) niks, vraag dat maar aan Lianne. En dat besef geeft heel veel ademruimte. Als voorbeeld: ik houd zielsveel van m’n hond en zou hem voor geen goud willen missen, maar soms heb ik gewoon niet zo heel veel zin om met hem te wandelen. Omdat ik moe ben, omdat het regent, omdat ‘ie ziek is en we al 98 keer buiten zijn geweest die dag (en dat is altijd op dagen dat het ab-so-luut niet uitkomt). Voorheen dacht ik dan ‘ja, ik móet met Vincie wandelen, minimaal een uur’. Ik moet helemaal niks. Hetzelfde geldt als hij een keer geen zin heeft en na drie meter weer terug naar huis wil. Prima, lopen we morgen wat langer. Of niet. Alles mag.

4. Ondernemen is heel erg leuk
Ondernemen deed ik er altijd een tijdje bij. Weet ook niet of het echt ondernemen te noemen was, haha. Sinds begin 2019 ben ik écht zelfstandig ondernemer. Geen kantoorbaan ernaast, gewoon leven van mijn bedrijf. En ik ben heel erg blij dat het me zo bevalt. Het is heus niet altijd leuk, want ik dwing mezelf uit mijn comfortzone te stappen en ben natuurlijk nooit écht zeker van een inkomen. Maar man, dit avontuur is echt heel leuk.

5. Van koken ontspan je
Geen paniek: ik eet nog steeds graag patat. En pizza. En ander snel eten. Maarrrr dit jaar heb ik ook echt het plezier in koken ontdekt. Toen ik nog in loondienst was, had ik heel vaak haast. Na het werk snel naar huis rijden, wandelen met de hond en ondertussen waakzaam zijn dat ik niemand omleg wegens hangry. Ik word oprecht een vreselijke draak als ik honger heb, dus ik nam in geen geval de tijd uitgebreid te koken. Nu kan ik koken wanneer ik wil en dat doe ik dan ook. Zondag is tegenwoordig niet alleen meer poetsdag, maar ook kookdag. Van lekkere soepjes tot stamppotten en van stoofpot tot gekarameliseerde wortelen. Weer honger, nu ik dit tik.

6. Een eigen product lanceren én uitverkopen maakt je euforisch
Begin dit jaar lanceerden Carmen (supertoffe illustrator) en ik (supertoffe tekstschrijver) samen een kaart. Het idee achter de kaart is dat je iemands persoonlijke cheerleader kan zijn. Het is namelijk veel leuker om elkaar aan te moedigen dan elkaar af te kraken. En hoe te gek is het als je iemand dat laatste zetje geeft om dromen uit te laten komen? Dat diegene later zegt dat jouw steun goud waard was. Ja, word ik blij van. We verkochten 50 sets van 5 kaarten en binnen een paar dagen waren ze allemaal uitverkocht. Dit was zo tof.

7. De dood in de ogen kijken is doodeng
Op 31 mei kreeg een van de dierbaarste personen in mijn leven een hartaanval. Waar ik bij was. Het was doodeng. En levensveranderend. Ik voelde me machteloos (wat ik ook was, want ik kan veel, maar effe dotteren of een ader omleggen gaat me toch een tikkie te ver), onzeker, eenzaam en verdrietig. Ik denk oprecht dat ik nog nooit zo bang ben geweest.

8. … maar ook ontzettend leerzaam
Ik wil echt niet zeggen dat alles een reden heeft, maar ik wil wel graag geloven dat je uit heel veel dingen iets positiefs kan halen. Dat je blik en mindset heel veel voor je doen. Door die hartaanval voel ik sterker dan ooit dat ik blij word van mensen inspireren een leven te leven dat zij fijn vinden. Om mensen een goed of nog beter gevoel over zichzelf te geven. Dat ik het belangrijk vind anderen te laten zien dat je je eigen keuzes mag maken, zelfs als die afwijken van de keuzes van mensen die belangrijk voor je zijn. Dat je ook altijd op diezelfde keuzes terug mag komen.

9. Ik ben zo hooggevoelig als maar zijn kan en dat is vaak fantastisch
Eigenlijk heb ik heel lang niet eens doorgehad dat ik hooggevoelig ben. Ik wist wel dat ik in veel situaties meer moeite had met focus, dat ik helemaal gek word als er een labeltje in mijn nek kriebelt en dat ik graag alleen ben, maar hooggevoeligheid? Neuh. Ik moest mezelf gewoon niet aanstellen. Daarnaast ben ik ook ontzettend introvert. (Als je daar meer over wil weten: de Instagramcursus #introvertlikeaboss en het boek Ik moet nog even kijken of ik kan zijn aanraders.) De echte voordelen van hooggevoeligheid ontdekte ik dit jaar: de kleinste details zien, ontzettend kunnen genieten van aanrakingen, voelen dat iemand ergens behoefte aan heeft en mijn eigen leven inrichten zodat het voor mij lekker leeft.

10. Een noisecancelling koptelefoon is hemel op aard
In de categorie ‘dingen die ik jaren eerder had moeten kopen’: de noisecancelling koptelefoon. Ik heb de Sony WH-1000XM3 (terwijl ik altijd fan was van Bose) en ben er heel erg blij mee. Dankzij dit ding kan ik ongestoord werken — als ik niet mezelf afleid door even te Instagrammen —, heb ik mijn handen vrij tijdens het bellen en poets ik m’n wc’s met een podcast op. Het was echt even een investering waar ik best wel over twijfelde, maar ik heb nog geen seconde spijt gehad. Hij is het geld dubbel en dwars waard.

beste gifje ooit pic.twitter.com/bvWX3CUTmi

— Lenneke Manschot (@freelennse) January 23, 2019

11. Mezelf bewijzen is totaal onnodig
Als je voorheen tegen me zei dat ik iets niet kon, had ik je per definitie laten zien dat je ongelijk had. Niet omdat ik jou je ongelijk wilde bewijzen, maar omdat ik mezelf wilde bewijzen. Had ik daar zelf plezier in? Nee. Had ik daarna een beter gevoel? Ook al niet. Ik heb eindelijk door dat ik me tegenover een ander niet hoef te bewijzen. Als jij besloten hebt mij stom te vinden of te denken dat ik iets niet kan, dan mag je dat. Je hoeft me niet leuk te vinden. Het is onmogelijk iedereen tevreden te houden. Als ik mezelf zo nodig wil bewijzen, dan is het aan mezelf.

12. Je bent een ander precies niets verschuldigd
Heel lang heb ik me verantwoordelijk gevoeld voor zo veel dingen. Voor zo veel mensen ook. Dat wil ik niet meer, want ik ben een ander helemaal niets verschuldigd. Ook niet als de ander vindt van wel. Ik hoef mijn persoonlijke waarden en prioriteiten niet te verdedigen. Als ik ‘nee’ zeg terwijl de ander ‘ja’ wilde horen, ben ik niemand een uitleg verplicht. Ik hoef mezelf niet te veranderen zodat anderen mij leuk vinden. Ik ben degene die over mijn tijd beslist, zelfs als iemand me meerdere mails of berichten stuurt waarop ik ‘moet’ antwoorden of als iemand een luisterend oor nodig heeft. Ik ben niet verantwoordelijk voor andermans geluk. Zeker niet als het ten koste gaat van mijn eigen geluk.

13. Sociale media zijn het leukst als je ze op jouw manier gebruikt
Er gaan natuurlijk aardig wat verhalen rond over hoe slecht sociale media voor je zijn. Maar zonder grappen: als sociale media een man was, zou ik een groupie zijn. Voor mij is Instagram Winstagram — ik win er voor mijn gevoel veel mee. Ik weet precies waarom ik op Instagram zit; hetzelfde geldt voor Twitter. Ik volg alleen mensen die me iets goeds brengen. Of het nu inspiratie is, een lach op mijn gezicht of tips voor het uitbouwen van mijn bedrijf. Ik volg dus ook geen vrienden ‘omdat het zo hoort’. Sterker nog: zelfs als we in het ‘echte leven’ bevriend zijn, maar jouw volgen maakt mij onzeker of oncomfortabel, dan verwijder ik je als volger. Het is mijn account en ik wil het dan op zijn minst zelf naar mijn zin hebben.

14. Ouder worden is grandioos
Het is nu de vierde keer dat ik zeven jaren doormaak in een cyclus waarin we veranderen. Ik heb het idee dat ik met name de afgelopen zeven jaar enorm veranderd ben. Vanaf je 21e verander je in een volwassene en dan zijn de rapen gaar. Nee, da’s niet waar. Rijmt wel. Elke zeven jaar rond je een andere levensfase af, waarin je ontwikkeling ergens anders op gericht is. En de komende zeven jaar staan in het teken van inzicht. Zo Veel Zin In.

15. Je mag áltijd veranderen
Soms twijfel ik dan ineens. Ik besloot mijn veilige haven achter te laten en naar het Verre Oosten te vertrekken. Mijn vaste baan op te zeggen en aan de bak te gaan als freelance tekstschrijver. Nu ben ik vooral bezig met mijn leven zo in te richten dat ik er helemaal blij mee ben. Op freelennse.nl en sociale media wil ik vooral delen dat je jezelf mag zijn. (Tenzij je Trump bent.) Ik geef ‘ineens’ aandacht aan persoonlijke ontwikkeling en ik wil dat later ook met zakelijke ontwikkeling gaan doen. ‘Straks vindt iemand dat stom’, hoor ik dan in mijn achterhoofd. Oh, ongetwijfeld vindt iemand het stom. Wel meer dan één iemand. Maar gelukkig ben ik er gelukkig mee.

Weet dat je jezelf mag zijn, maar onthoud ook dat je áltijd mag veranderen. Waarin jij maar wil. Besluit je vandaag om ineens alleen maar jurken te dragen in plaats van broeken? Prima. Doe je vanaf vandaag ineens heel ander werk? Good for you! Het mag. Allemaal. Het is jouw leven — jij bepaalt. 

16. Op keuzes mag je gewoon terugkomen
We maken allemaal tientallen keuzes per dag. Honderden misschien wel? Van wat je aantrekt (in mijn geval mijn onesie) tot wat je eet als ontbijt (een banaan). Van wat je luncht (pizza) tot je avondeten (patat — maar dan moet je weer kiezen of je ‘patat’ of ‘friet’ zegt). Welke foto je op Instagram zet. Ik ben Weegschaal, dus keuzes maken is niet mijn allersterkste kant.

Op een of andere manier stoppen we vaak niet met dingen. Hebben we eenmaal een keus gemaakt, dan gaan we er maar gewoon mee door. Iets met ‘wie a zegt’. Nou, wat mij betreft zeg je ook lekker ‘abc, ik kap ermee’. Kon je vroeger op het schoolplein ook. We gaan door met een fout die we begaan, omdat we daar nou eenmaal voor gekozen hebben. We blijven hangen in een keus, omdat het veilig voelt. Omdat we geen zin hebben in het gezeik van anderen — die ongetwijfeld een mening hebben. Even een simpele lifehack: denk niet dat je iedereen tevreden moet (en kan) houden. Je bent hier voor jou, niet voor de mening van de neef van de buurvrouw die ook ooit zoiets deed en waar het toen slecht mee afliep. Je bent hier voor niemand anders dan voor jezelf. Je hoeft je niet klein te maken, je hoeft niet te doen wat ‘normaal’ is of wat van je verwacht wordt.

Ik heb ook weleens gedacht ‘ja, jemig, ik heb dat breed uitgemeten op sociale media en dan kom ik erop terug?’. Ja, eh, lekker belangrijk eigenlijk. Ik mag gewoon terugkomen op iets wat me eerder grandioos leek. Iets kan anders uitpakken dan je dacht, het kan tegenvallen om wat voor reden dan ook. Je kan ook zelf veranderen. Ik hóóp ook dat je verandert. Dat je leert en dat je groeit. Dat je ontdekt dat dingen die altijd je lievelings waren ‘ineens’ minder bij je passen. Je keuzes zijn niet voor altijd.

Misschien is het doodeng om terug te komen op je keus. Omdat je niet weet wat je terugkrijgt voor wat je opgeeft. Omdat je niet weet of het het juiste is. Maar je bent zó dapper als je het doet. Niet omdat het je geen angst aanjaagt, maar omdat je het tóch doet terwijl je het eng vindt. Durf het toe te geven als iets je niet (meer) gelukkig maakt. Allereerst aan jezelf. Durf ook je schouders op te halen als iemand er iets van vindt. You do you.

17. Familieleden terugvinden is goud
Met het grootste gedeelte van mijn familie heb ik geen contact. Dit jaar kwam ik weer in contact met mijn neef en oom en tante. Op de boekenmarkt in Deventer heb ik mijn oom en tante na Heel Lang weer gezien en het was weer net zo warm als vanouds. Heel fijn om dat contact te herstellen.

18. Ik waardeer mezelf voor wie ik ben en wat ik kan
Jarenlang heb ik mezelf niet op waarde weten te schatten. Wat ik doe, dat is toch niet zo bijzonder? Het nadeel van talent hebben, is dat het schrijven me zo makkelijk afgaat. Ik hoef er niet op te zwoegen, zoals ik vroeger wel moest bij een toets topografie. (Vraag me ook niet waar Berkum Poepershoek ligt, want ik weet het niet. (Ik weet het wel, want ik heb gekke plaatsnamen in Nederland opgezocht om hier iets te kunnen noemen, zo slecht is het met mijn topografische kennis gesteld.)) Toch had ik altijd het idee dat een nieuwe klant zou vragen of ik helemaal gek geworden was. Of ik een grapje maakte met de aangeleverde teksten. Dit is nog nooit gebeurd, maar ik was er heilig van overtuigd dat dit een keer ging gebeuren. Dat kon toch niet anders? Íemand moest me ontmaskeren. Iemand moest de hele wereld vertellen dat ik iedereen oplicht. Geld vraag voor wat ik helemaal niet kan. Gaat er iets fout, dan is dat helemaal aan mezelf te wijten. Gaat er iets grandioos goed? Oh, mazzeltje. Nu probeer ik steeds meer stil te staan bij wat ik doe, welke waarde ik toevoeg en heb ik mijn missie voor mezelf helemaal helder. Ik doe het maar mooi en ik doe het goed ook. Omdat ik voel dat dit is wat bij me past, wat ik móet doen om gelukkig te zijn. En wat ben ik trots. Hoe gek het ook nog voelt om te zeggen — ik ben het. En ik geniet ervan ook.

19. Ook zonder psycholoog gaat het leven door
Ik vond het wel een tikkie spannend, toen ik de deur bij de psycholoog voor het laatst achter me dichttrok. Maar eerlijk is eerlijk: ik heb mijn psycholoog nog geen moment gemist. Een andere ook niet, trouwens. Ik heb zonder zijwieltjes leren fietsen, maar ga natuurlijk nog steeds weleens keihard onderuit. Het fijne is dat ik nu weet waar de pleisters liggen en hoe ik m’n wonden kan verzorgen.

20. Geloof niet alles wat anderen ooit tegen je zeiden
Vroeger geloofde ik altijd maar wat er tegen me gezegd werd. Dat ik niet kan dansen, dat ik echt dunner zou moeten zijn en dus vooral niet moet eten wat ik wil, dat mensen die geen vette bankrekening hebben nooit rijk worden en dat succes alleen is weggelegd voor mensen die geluk hebben. Dit zijn geen dingen die een keer in het voorbijgaan tegen me gezegd zijn, maar herhaaldelijk terugkwamen. Ik slikte dit voor zoete koek — wie ben ik om eraan te twijfelen? Ze weten heus wel wat ze zeggen, anders zouden ze het niet doen. Toch? Nu pas zie ik in hoe gevaarlijk het is. Om niet na te denken over wat je eigenlijk zelf vindt. Hoe gevaarlijk het is dat je dingen juist wel of juist niet doet, omdat je denkt dat dat zo hoort. Dat je gelooft dat bepaalde dingen niet voor jou zijn weggelegd.

21. Geld is absoluut niet vies
Je hoeft me nog steeds geen Dagobert Duck te noemen en ‘sparen’ is nog altijd niet mijn middelste naam, maar je hoort me nooit meer zeggen dat ik niet om geld geef. Geld maakt me simpelweg wél gelukkiger, vooral het uitgeven ervan. De omzetdoelen voor dit jaar zijn opgeschreven en ik heb zin om over twee jaar te gaan rentenieren. Nee, hoor — zoveel verdien ik nog niet als freelance tekstschrijver. Ik ben me er ook heel erg van bewust dat geld nogal een taboe is, maar je kent me: dat vind ik weer onzin. Met veel geld kan ik veel mooie dingen maken en doen, andere mensen (gratis) helpen, goede doelen steunen en de wereld beter maken. Is toch te gek?

22. Het is maar net wat jij ervan maakt
Ik ben opgegroeid met een wildgroei aan belemmerende gedachten. Zo was ik ervan overtuigd dat ik nooit goed geld zou kunnen verdienen, dat de goeden onder de kwaden lijden, dat ik pas van mezelf mocht houden als ik 10 kilo lichter was en dat ik alles in mijn eentje en in stilte moest doen, want er was nou eenmaal niemand die op mij zat te wachten.

Inmiddels heb ik geleerd mijn blik te veranderen. Niet alleen hoe ik kijk naar oud zeer, maar ook naar dingen die nu gebeuren. Als iemand me op wat voor manier dan ook verdrietig maakt, ligt dat dan aan mij? Als iemand me boos maakt, is dat dan mijn probleem? Nee. Ik hoef mezelf niet de schuld te geven van wat een ander doet.⁣

⁣
Ik heb geleerd mijn blik te verzachten. Niet tegen de zon in te blijven kijken als de wereld mooier is met de stralen in mijn rug. Een hand boven mijn ogen om mezelf te beschermen. Een bril op om scherper te zien. Je wereld is wat jij ervan maakt.

23. Autorijden is puur genot
Nu ik veel meer langere stukken rijd, in mooiere omgevingen én op Duitse wegen waar je geen snelheidslimiet hebt (en bekeuringen een stuk goedkoper zijn), besef ik extra hoe fijn ik autorijden vind. En hoe blij ik ben met mijn baemw.

24. Kleine stapjes zijn óók stapjes
We willen allemaal zo veel en het liefst ook nu. Die grote veranderingen en drastische verbeteringen — daar zijn we gek op. Maar je hóeft niet alles in één keer perfect te doen. Je hoeft niet in een maand zo veel te verdienen met je nieuwe bedrijf dat je financieel vrij bent. Wil je beginnen met gezonder leven? Je hoeft niet elke dag met gewichten te smijten in de sportschool — je kan ook beginnen met naar je werk fietsen of wandelen en wat vaker de trap nemen. En ja, dat geldt ook als Greet van om de hoek wél al doet wat jij zo graag wil en dat binnen een korte tijd voor elkaar kreeg. Of als oom Kees vindt dat je best eens wat beter je best mag doen. Onthoud dat kleine stapjes óók stapjes zijn. En die mag je vieren. Trots op jezelf zijn is niet vies. Is juist te gek. ✨

25. Je bent genoeg en nooit te veel
Onthoud dat maar gewoon.

26. Maak dankbaar gebruik van je vangnet
Ik heb altijd wat moeite (gehad) met om hulp vragen en het aannemen gaat ook niet van een leien dak. Maar als je je vangnet nodig hebt en de lieve mensen om je heen zijn er voor je, maak daar dan dankbaar gebruik van. Je hoeft het niet alleen te doen. En vaak maak je mensen ook nog heel blij als ze je mogen en kunnen helpen.

27. Geniet in godsnaam van wat je doet
Wat je ook doet: zorg dat je ervan geniet. En nee, ik sta ook heus niet altijd enorm mindful boodschappen te doen of mijn auto te wassen, maar ik geniet dan in ieder geval extra van het resultaat. Het lijkt me pure horror om op mijn tachtigste — als ik dat al mag halen — te balen van hoe ik niet genoten heb.

28. Er kan heel veel gebeuren in een jaar
Had mij een jaar geleden gevraagd wat er dit jaar allemaal zou gebeuren en ik had precies niks opgenoemd van wat er gebeurde. Niet alleen negatieve dingen, ook heel veel positieve dingen. Ik denk dat ik heel erg heb onderschat waar je in een jaar toe in staat bent. En ik heb heel veel zin in komend jaar.