Dat ik hooggevoelig ben, heb ik jarenlang niet eens geweten. Ik wist wel dat ik meer last had van geluid dan anderen, maar eigenlijk zocht ik daar niets achter. Rijdt er een motor voorbij, dan zit ik met mijn handen tegen mijn oren. Staat de tv ergens hard, dan kan ik me bijna niet meer focussen op een gesprek. Kriebelt er een kaartje in mijn nek, dan leg ik daar al mijn focus op en kan ik me nergens anders op concentreren. Wist ik veel dat dat ‘anders’ is.
Hooggevoelig (of HSP: Highly Sensitive Person) zijn houdt in dat je prikkels op een andere manier verwerkt. Je ervaart ze heftiger en je merkt ze veel sneller op. Dat betekent dat je makkelijk overprikkeld raakt, bijvoorbeeld door harde geluiden, veel mensen om je heen, veel af te ronden taken of door aanrakingen. Ongeveer 20 procent van de mensen is hoogsensitief en dat ben je al vanaf je geboorte. Het is geen stoornis, maar simpelweg iets wat je bent. Een persoonlijkheidskenmerk. Hoogsensitief zijn betekent wel dat je gevoeliger bent voor stress en dat je meer risico loopt op burn-out en andere geestelijke en lichamelijke klachten. Juist daarom is het zo belangrijk om goed te herstellen en daar de tijd voor te nemen. Oh, en nee, niet iedere HSP’er is introvert en verlegen. (En nee, introvert en verlegen zijn ook zeker niet hetzelfde. Als je daar meer over wil weten, volg dan de Instagramcursus #introvertlikeaboss of lees Ik moet nog even kijken of ik kan. Mijn recensie staat ook online.)
De voordelen van HSP
Voor mij heeft het hoogsensitief zijn inmiddels wel een aantal voordelen. Dat is niet altijd zo geweest, maar als je ermee om leert gaan, is het best een kracht. Zo heb ik het direct door als er iets is. Kom ik ergens binnen waar net ruzie is geweest? Dat voel ik en ik doe er dan ook alles aan om de sfeer zo subtiel mogelijk weer goed te krijgen. Voel ik dat jij je rot voelt? Dan vraag ik je waar je behoefte aan hebt, zodat ik je kan helpen. Ik kan goed voor anderen zorgen en dat vind ik — en mijn omgeving — ontzettend fijn.
De kleinste details vallen me meteen op. Zie ik iets nieuws of anders aan je, dan geef ik je een gemeend compliment. Foutjes in teksten springen meteen in mijn oog — niet letterlijk, hoor. En van natuurgeluiden, een fladderend vogeltje of andere, kleine, voor anderen doodnormale dingen kan ik enorm genieten.
Doordat ik zo gevoelig ben voor aanrakingen, kan ik er intens van genieten. Een kriebel over mijn arm, een kus of alleen maar in de buurt komen van mijn oor en ik ben in extase. Raak me heel even aan — wel graag met toestemming, dit is geen vacature voor random people — en ik smelt weg onder je handen.
Daarnaast heeft mijn HSP (en introversie) ervoor gezorgd dat ik mijn leven zo inricht dat het voor mij een lekker leven is. Anderen verantwoordelijk houden voor geluidsoverlast of ruimtegebrek in het openbaar vervoer — dat heeft voor mij geen zin. Dan heb ik last van de situatie én erger ik me dood aan anderen. Dus kocht ik een noisecancelling koptelefoon en doe ik in principe alles met de auto. Ik ga niet meer naar dingen die ik vreselijk vind, tenzij het voor een ander heel belangrijk is. Dan maak ik het mezelf zo makkelijk mogelijk en blijf ik niet te lang. Heb ik behoefte om me even terug te trekken, terwijl ik met andere mensen ben? Even ontprikkelen op de wc, op een balkon, in een tuin of ergens anders werkt prima. En eigenlijk vindt nooit iemand het raar of stom. Sowieso houd ik ontzettend van alleen zijn.
Het grootste voordeel voor mij is dat ik gewoon nóg meer geniet van de dingen die me blij maken.
Zien hoe ik met mijn hooggevoeligheid omga? Ik deel er regelmatig over op Instagram.
Maar is het dan altijd feest om hooggevoelig te zijn?
Nee, het is niet altijd feest om hooggevoelig te zijn. Ik ben snel overprikkeld en heb veel tijd in mijn eentje nodig. Ik ben vooral gevoelig voor geluid en aanrakingen. Soms lukt het me niet mijn focus te verleggen — ik richt me dan alleen op wat ik op dat moment ontzettend naar vind. Zo word ik gek van natte haren op mijn rug, dus als ik mijn haren heb gewassen, knoop ik direct een T-shirt om mijn hoofd. Heb ik een natte sok? Dan zorg ik zo snel mogelijk voor een droog exemplaar. Kriebelt mijn trui? Die gaat per direct uit en ook nooit meer aan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over die ene man die in het openbaar vervoer per se met zijn been tegen het jouwe moet zitten. Opstaan dan maar. Nu ik erover nadenk en weet dat ik hooggevoelig ben, zie ik pas dat ik er vroeger écht last van had. Omdat ik niet beter wist en als kind niet wist hoe ik zoiets kon oplossen. Afgezien van stampvoeten en op grond liggen en met je vuisten op de vloer bonken. Zo vond ik het afschuwelijk als ik me moest aankleden nadat ik was ingesmeerd met aftersun. Of als ik moest zwemmen met een T-shirt aan. De Horror.
Empatisch zijn vind ik bijna altijd één van mijn grootste krachten, maar soms is het ook veel te veel van het goede. Als ik constant andermans emoties voel, is dat best wel vermoeiend. Daarom ga ik soms een weekend offline en geef ik het bij anderen eerlijk aan als mijn hoofd volkomen overloopt.
“Stel je niet zo aan”
Wat je misschien wel herkent als jij ook hoogsensitief bent: “Stel je niet zo aan.” Ja, ik weet dat het wat sneu klinkt als ik zeg dat ik gek word van natte haren op mijn rug. Dat ik absoluut niet met kleding aan wil zwemmen en dat ik naar word van het geluid van een vork over de bodem van een pan. Maar aanstellen? Nee. Inmiddels is HSP wat bekender en zijn er meer onderzoeken gedaan. Je bent simpelweg geboren met een gevoeliger zenuwstelsel en daar is weinig aan te doen.
Je bent niemand verplicht om te vertellen dat je hooggevoelig bent, als je dat niet wil. Je hoeft ook niemand te overtuigen van het feit dat je je niet aanstelt. Je bent geen zwakkeling — je bent goed zoals je bent.
13 reacties
Heel herkenbaar allemaal! Je hebt het weer mooi verwoord :) Ik ben zelf ook heel gevoelig voor “verkeerde” stoffen. Die typische verkleedkleding van carnaval, of satijn of zijde die ook maar in de buurt van mijn gezicht komt… Brr.
Ohhh, JA! Vroeger had je ook van die shirts van een gladde stof die je dan tot een enorm formaat kon uitrekken. Weet je welke ik bedoel? Met een soort ‘punten’. Krijg nog de bibbers als ik aan die dingen denk. Brrr.
Wat fijn dit… zo veel herkenning.
Mijn grootste struggle vroeger ( en nu nog) droog zand voelen!! Niemand begreep het maar ik werd gek van het gevoel
Ohhh, daar kan ik me wat bij voorstellen! Ik vind zand in mijn schoenen ook de hel en ga voor geen goud met natte/vieze voeten in mijn schoenen. Brrr.
Het nadeel van het feit dat HSP wat bekender wordt is dat mensen het soms te pas en te onpas beginnen inroepen als excuus. Of dat is toch bij 1 van mijn (ex?)vriendinnen het geval. Die lijkt alleen de nadelen te zien en daar ook constant over te klagen. Zo is het soms moeilijk om dat begrip te blijven houden.
Hm, ja, ik vind het niet per se een excuus. Ik vraag ook vrijwel nooit of iemand er rekening mee wil houden, omdat het negen van de tien keer meer aan mij ligt dan aan de ander. Dat doe ik alleen als ik zelf niks kan aanpassen of weg kan gaan van de situatie. En het staat jou natuurlijk ook vrij om zoiets bespreekbaar te maken of afstand van iemand te nemen. :-)
Hoe herkenbaar. Toevallig vandaag erg met HSP bezig geweest, het lukt me de laatste tijd maar niet om me af te sluiten voor alle emoties, stemmingen etc van anderen, als een spons neem ik alles op, dit put me totaal uit en maakt dat ik niet mezelf ben. Alle geleerde trucjes uitgeprobeerd, zonder succes. Wie de tip heeft, hoor het graag!
Als ik écht even vol zit, zeg ik dat tegen mensen die op het punt staan ‘negativiteit’ bij me te ‘dumpen’… Heb je dat ook al geprobeerd?
Heel fijn om dit even te lezen. Zelf ben ik nog enorm zoekend om mijn plekje en balans te vinden als introverte en hoog gevoelige persoon. In de middelbare school hoorde ik voor het eerst dat ik wel eens hooggevoelig zou kunnen zijn. We zijn dus al vele jaren verder maar toch blijft het niet altijd evident omwille van een drukke en sociale job (verpleegkundige). Dank je om het even in een positief daglicht te plaatsen
Heel graag gedaan!
Voor mij is het HSP gedeelte niet herkenbaar; het introvert zijn wel. Sinds ik daar een paar jaar geleden een benaming voor vond, leerde ik mezelf pas echt goed kennen.
Ja, zo onhandig dat het idee leeft dat je alleen introvert bent als je stil in een hoekie zit — je hele leven lang. Dat is ook dé reactie die ik krijg als ik zeg dat ik introvert ben: “huh, je bent toch helemaal niet zo verlegen?”
Het is sinds een tijdje 1 van de dingen die ik ook op mn lijstje zet. Zeker hooggevoelig voor geluid. Echt lekker als je vriend Koning Snurk is. Inmiddels slaap ik dus al bijna 4 jaar standaard met oordoppen in. De rest van mn lijstje maakt het hooggevoelig zijn ook niet makkelijk. Al 15 jaar last van een depressieve stoornis en weet sinds een jaar pas dat ik de combi vorm heb van adhd en add. Waarvandaan waarschijnlijk dat ‘eerste’ is ontstaan. Terwijl ik altijd de stille was van de vier kinderen in huis en altijd zo fijn op mn kamertje bezig was met schrijven en schoolwerk.. Prikkels, prikkels en nog meer prikkels. Inmiddels durf ik steeds een beetje meer te uiten dat daardoor sommige situaties lastig zijn. Begrip van de omgeving is moeilijk, laat staan begrijpen. En dan ook nog gezellig fibromyalgie hebben, waardoor ik op sommige dagen lopend nog word ingehaald door een langzame oma en mij knuffelen er al helemaal niet inzit.
Negatieve boel zo, maar dit stukje lezen geeft me in ieder geval het gevoel van iets minder alleen zijn! En gelukkig weet ik ook steeds meer mn leventje vorm te geven naar wat kan. ‘Aangepast leven’ noem ik het tegenwoordig. En zo kom ik steeds een beetje beter de dagen door. Zelfs nu met de toeterende boeren die via de A12 op een paar honderd meter van mn huissie voorbij denderen, hahaha.
(Ik moest dit duidelijk eventjes kwijt ??♀️??♀️??♀️)