Eén januari pende ik wat doelen in mijn Passion Planner, waaronder dat ik binnen een jaar voor elkaar wilde boksen dat ik in een maand 10.000 unieke bezoekers op mijn blog had. Op 31 januari was het zover: de 10.000 werd ruimschoots gehaald. Trots was ik en trots bén ik. En ineens was het daar: het besef dat ik eindelijk door heb wat er in mij zit.
Waarde? Welke waarde?
Jarenlang heb ik mezelf niet op waarde weten te schatten. Wat ik doe, dat is toch niet zo bijzonder? Het nadeel van talent hebben, is dat het schrijven me zo makkelijk afgaat. Ik hoef er niet op te zwoegen, zoals ik vroeger wel moest bij een toets topografie. (Vraag me ook niet waar Berkum Poepershoek ligt, want ik weet het niet. (Ik weet het wel, want ik heb gekke plaatsnamen in Nederland opgezocht om hier iets te kunnen noemen, zo slecht is het met mijn topografische kennis gesteld.)) Toch had ik altijd het idee dat een nieuwe klant zou vragen of ik helemaal gek geworden was. Of ik een grapje maakte met de aangeleverde teksten. Dit is nog nooit gebeurd, maar ik was er heilig van overtuigd dat dit een keer ging gebeuren. Dat kon toch niet anders? Íemand moest me ontmaskeren. Iemand moest de hele wereld vertellen dat ik iedereen oplicht. Geld vraag voor wat ik helemaal niet kan.
Gaat het goed? Oh, mazzeltje.
Ergens weet ik gewoon dat ik goed schrijf. Tel daar de berg complimenten die ik dagelijks krijg (en waar ik heel dankbaar voor ben!) bij op en je zou er gerust vergif op innemen. Toch? Zo werkt(e) het voor mij dus niet. Vroeger was er nooit vertrouwen in mij en dat resulteerde in een berg zelftwijfel. Gaat er iets fout, dan is dat helemaal aan mezelf te wijten. Gaat er iets grandioos goed? Oh, mazzeltje. Nu probeer ik steeds meer stil te staan bij wat ik doe, welke waarde ik toevoeg en heb ik mijn missie voor mezelf helemaal helder. Ik doe het maar mooi en ik doe het goed ook. Omdat ik voel dat dit is wat bij me past, wat ik móet doen om gelukkig te zijn. (Voor nu — want op keuzes mag je altijd terugkomen en je mag áltijd veranderen.)
Dat je een draak blijkt te zijn
Hoe toepasselijk is het cadeau dat ik kreeg van mijn psycholoog bij mijn laatste sessie: de krokodil die niet van water hield. Een kinderboek over — je raadt het niet — een krokodil die niet van water hield. Het is geen lang verhaal, maar omdat het lekker bekt, long story short: de krokodil is geen krokodil, maar een draak. Geen wonder dat je niet net als je broertjes en zusjes van water houdt, maar dat je lekker vuur wil spuwen (ik ga meestal voor gal) en wil vliegen. Dat het grandioos is als je na lang twijfelen ontdekt wie je echt bent en dat je dan ruimte hebt jezelf verder te ontwikkelen. Het is precies hoe ik me nu voel. Zoals mijn psycholoog zei: “Je bent in de verkeerde familie opgegroeid, maar er zit zo veel potentie in jou. Word nog meer wie je bent.”
En wat ben ik trots. Hoe gek het ook nog voelt om te zeggen — ik ben het. En ik geniet ervan ook.
(Vinden jullie het ook altijd zo fantastisch hoe kinderboeken heel complexe dingen in een paar simpele zinnen uitleggen?)
12 reacties
Heel erg mooi om te lezen dat je nu echt trots op jezelf kan zijn. Daar heb je ook zeker reden toe!
Thanks!
Op één of andere manier trekt mij jouw verhaal altijd heel erg aan. Ik voel de trots en de blijdschap. Het doet iets met mij. Het raakt mij. En zet me best wel aan het denken. Ik vind het ook super mooi om te lezen dat je zo lekker gaat.
Je bent een mooi draakje!❤️
Wat lief, Leander. Dank je wel! Hoop dat je ook trots bent op jou.
Herkenbaar Lenneke, dat ‘impostor syndrome’. En de bevrijding die het geeft als je die achterdocht kwijt bent.
Ik heb hier ‘Jij bent geweldig!’ van Marie-Louise en Mark Sekrève, een klein prentenboekje over een pinguïn die het anders doet dan de rest en daar geen punt van maakt waar anderen dat wel doen. Ooit van mijn moeder gekregen. Een van de betere zelfhulpboeken ;)
Ja, dat is het serieus bijna. Niet te doen. Ik ga dat boekje eens opzoeken! Dank je wel.
Wat een mooi en betekenisvol sprookje van het draakje en wat een lief cadeau van de psycholoog. Nu wil ik mij ook bij haar/hem aanmelden. Want iemand die een kinderboek geeft aan een volwassene heeft het helemaal begrepen.
Ja, echt. Heel mooi. Ben er echt blij mee ook. Ook door het lieve tekstje dat ze erin geschreven heeft. <3
Heeeel veel hartjes voor jou! Je bent echt een voorbeeld voor mij, hoe cliché en slijmerig dat ook klinkt. Ik meen het wel echt! Ik ben blij om te lezen dat je trots bent op jezelf, want dat is ZO terecht! Liefs!
Superlief, Stella! Dank je!
Heel mooi geschreven weer! Er zit superveel potentie in jou.
In de buurt van Berkum Poepershoek ligt ook Wipstrik zag ik. Waarom vind ik dit veel te grappig?
Dank je wel! Ja, ik kan dus ook schaterlachen om dat soort dingen. Hahaha.