Was ik van plan om in maart nog iets te schrijven over mijn doel voor deze maand, kwam er ineens een virus tussendoor fietsen. Het veranderde alles en voor mij persoonlijk ook bijna niets — behalve dat ik vaste klussen in de reisbranche kwijtraakte en écht alleen nog naar buiten ga om mijn hond uit te laten — en ik had even tijd nodig om te schakelen.
Zoals ik al in een weekoverzicht schreef, voelde het niet goed om allerlei dingen online te delen. Een beperkende gedachte (in mijn geval, als jij je er echt niet goed bij voelt: niets moet) die ik wilde overwinnen, dus daar werkte ik aan. Ik voel(de) ook niet per se drang om heel veel extra te gaan delen — al deelde ik op Instagram juist de dingen die me blij maakten. Van #blijethuiswerkdieren (we verschenen zelfs in Metro!) tot met een hoogwerker veilig op bezoek gaan bij iemand die haar honderdste verjaardag viert. Inmiddels is maart voorbij, ben ik al redelijk gewend aan hoe we er nu voor staan en kijk ik uit naar de maand die komen gaat. Een maand waarin we hopelijk allemaal weer opkrabbelen, weer vrij naar buiten mogen en ons weer goed of nog beter voelen.
Een maand waarin ik verder wil werken aan lief voor mijn lijf. Op het moment dat ik dit tik, houd ik het bewegen al 55 dagen achter elkaar vol. Lekker voor me, want het voelt oprecht goed. Zeker nu ik alleen met Vince buiten kom, genieten we maar extra en extra lang van de wandelingen die we maken. Hij sjokt lekker mee en heeft de lente in zijn bol (wat inhoudt dat hij weer een specifiek stuk grasveld heeft uitgekozen om van voor tot achter vakkundig te besnuffelen en op een kilometer afstand alvast te beginnen met trekken, want WE MOETEN SNELLER DAAR ZIJN LOOP DOOOOOR). Door deze hele gezondheidstoestand heb ik nog meer zin om goed voor mezelf te zorgen, dus ik eet elke dag keurig mijn fruit, drink geen frisdrank (alleen een drup siroop in mijn fles water, omdat ik de hele dag alleen water héél saai vind en niet volhoud), drink vrijwel geen alcohol meer (en dat voor iemand die altijd riep: ‘zonder gin wordt het tonics’) en probeer zo goed mogelijk te slapen. Dat slaapritme blijft een dingetje, dus daar komt later nog wel een blogpost over.
Een maand waarin ik met meer vertrouwen dan ooit in en aan mijn bedrijf werk. Ja, ik raakte veel geld kwijt en ja, dat is best even zuur. Maar ik ga er ook hartstikke vanuit dat het goed komt. Ik word ontzettend enthousiast van alle initiatieven die ontstaan (van je drie-sterren-maaltijd thuis op je eigen bankie kanen tot online yogalessen en van complete lesprogramma’s voor CKV-docenten die op afstand de leerlingen kunnen leren fotograferen). Ik kijk uit naar alle nieuwe samenwerkingen die ontstaan, ik krijg een warm hart van oproepen als ‘ik wil graag dit kopen en dat kan heus bij een groot bedrijf, maar zijn er ook kleinere ondernemers die dit doen, want dan koop ik het liever bij jou’. Ik heb zin in over een tijd terugkijken en denken: dit hebben we maar mooi geflikt met zijn allen.
Stay safe, stay sane. En laat even weten hoe het met je is en wat je van deze maand hoopt. This too shall pass.
Lullen met Lenn is onderdeel van een serie: elke eerste week van een nieuwe maand verschijnt er een nieuwe aflevering. In deze blogposts tik ik gewoon een beetje van me af, zonder dat ik ook maar een seconde nadenk over of het wel goed genoeg is om te publiceren. Het helpt me mijn hoofd op orde te krijgen én ik herinner mezelf eraan dat iets niet perfect hoeft te zijn voordat de buitenwereld het ziet. Lees ook de vorige afleveringen van Lullen met Lenn.
6 reacties
Liefde voor je laatste zin! Ik zie inderdaad ook naar het moment dat we met z’n allen kunnen terugkijken op een lastige tijd die we toch maar mooi samen zijn doorgekomen. Deze periode is nogal ruk, maar ik ben er wel van overtuigd dat we er uiteindelijk allemaal sterker (en sommige mensen misschien ook een beetje liever) van worden.
Wat goed dat je nog beter voor jezelf zorgt tijdens deze periode! En ik werd dan weer blij van jouw #blijethuiswerkdieren (inclusief mijn Pip natuurlijk).
Ja, ik hóu van die zin. En het verhaal erachter vind ik ook prachtig. Het is ook gewoon waar: werkelijk alles gaat voorbij. Ik hou er maar aan vast dat dit ook heus positiefs brengt en dat we elkaar straks allemaal extra waarderen. Oh, en ja, #blijethuiswerkdieren is te gek! Vet leuk dat zo veel mensen meededen en nog steeds doen. Stay safe!
Heel bekend. Hier is de wandeling met de hond (oké, vergeleken met jouw hond is die van mij een uit de kluiten gewassen cavia) ook de enige wandeling. Thuis is ondertussen alles wel gedaan en we kunnen niet wachten tot we weer normaal kunnen gaan leven. And yes, this too shall pass, maar dat wachten is toch een dingetje, hè? (;
Hahaha, ja, maar vergeleken met Vince is élke hond klein, denk ik. Hij is voor een herder ook echt groot. Ik heb dus serieus een blaar op mijn vinger van het stofzuigen — da’s ook treurig, hè? Ga nu maar gewoon de gordijnen dicht houden om te voorkomen dat het zonlicht zo duidelijk maakt dat er een uur na het stofzuigen alweer overal haren en stofjes liggen. Zelf vind ik het wachten goed te doen, maar ik ben dan ook een introvert die zich in haar leven nog nooit verveelde. Hang in there!
‘Dit hebben we maar mooi geflikt’. En of! Het is kut en stom en niet leuk, maar we doen het wel. <3
Precies. Zin in iedereen een high five geven over een tijd.