Het zit niet echt in onze aard, dat stoppen. We krijgen al van jongs af aan te horen dat je ook zéker ‘b’ moet zeggen als je ‘a’ hebt gezegd. En overweeg je te stoppen met je opleiding, omdat je het verschrikkelijk vindt? Joh, zet nog effe door — je bent er bijna en dan heb je in ieder geval een diploma op zak. Al tien jaar samen en inmiddels ongelukkig? Ja, weet je, het is overal wel wat. Accepteer gewoon dat het zo is, want weet je wel hóe veel rompslomp het geeft om uit elkaar te gaan? Niet meer zo blij met je baan? Wees blij dat je werk hebt!
Het liefst gaan we door met dingen. Je hebt er nou eenmaal voor gekozen. En terugkomen op keuzes ‘komt dan weer zo gek over’. We gaan door met een fout, omdat we er nu al veel tijd in gestoken hebben en nou ja, hoe erg is het nou echt? Ergens voelt het ook wel veilig om gewoon te blijven doen wat we altijd doen. We kennen het en we beperken de meningen van anderen tot een minimum. Maar goed, het ding is: soms pakken dingen anders uit dan je dacht. Soms veranderen je dromen. Soms ben je gewoon zomaar toe aan iets nieuws, zonder dat je daar een goede reden voor hebt.
En ik weet ook heus wel hoe eng het kan zijn om ergens mee te stoppen. Ik zegde mijn baan in loondienst op nadat ik een huis had gekocht aan de andere kant van het land, om daar lekker opnieuw te beginnen. Ik wist heel goed wat ik opgaf, maar ik wist niet wat ik ervoor terugkreeg. Ik wist niet of het de juiste keus was. En já, op sommige momenten stond het angstzweet in mijn bilnaad. Maar je mag het toegeven als iets je niet (meer) gelukkig maakt.
Stoppen is niet alleen erkennen dat iets voor jou klaar is. Het is je grenzen kennen, loslaten, verdergaan. Het is van gedachten veranderen, zien dat dingen niet langer voor je werken. Het is je focus verleggen. Soms op een hoogtepunt, soms als het simpelweg niet meer loopt. Soms voordat je een hekel aan iemand krijgt, soms als je veel te lang hebt gewacht.
Je mág ergens mee stoppen. Je mag je leven opnieuw inrichten. Het maakt je geen slecht mens — ook geen faalhaas. Je mag de handdoek in de ring gooien nog voordat je aan het eind van je Latijn bent. Je hoeft jezelf niet de vernieling in te helpen, omdat de maatschappij opgeven als iets zwaks ziet. Net zoals vroeger op het schoolplein, toen konden we het ook.
10 reacties
Helemaal waar. Ik heb een paar jaar geleden, na 1 semester een studie afgebroken, en heb daar heel lang over nagedacht, precies om wat jij hier schrijft. Ol ik heb er geen spijt van gekregen. Maar dat we iets goed overlegd doen is goed, maar dat we ook nog schuldgevoelens aan zulke beslissingen overhouden, is niet ok. Maar ja…. de spaarzame mens. Overigens kun je beter met iets na een aantal jaren ophouden, dan er nog meer jaren aan te verpesten. Ook al heb je dan een diploma, jubileum of zo. Je leven is te kort, om met de verkeerde dingen bezig te zijn. Leef je leven!
Nou, ja, dat! We gaan dan maar door met dingen, omdat we er al tijd ingestoken hebben, maar als je het andersom bekijkt: je besteedt dan nóg meer tijd aan iets dat je eigenlijk helemaal niet (meer) wil. En ja, het leven is al zo kort — laten we er iets moois van maken. ♥️??
Ik vond stoppen vroeger gelijk staan aan hard falen. Herkenbaar om altijd maar door te gaan en ‘dankbaar’ te zijn voor wat je hebt. Onder het mom van “er is altijd wel iemand op de wereld die het erger heeft dan ik”
Als iets tegenwoordig niet goed voelt mag ik daar gewoon mee stoppen. Het einddoel is geluk. En als A daar niet aan bijdraagt, dan is B heel simpelweg de handrem erop, prullenbak open en 1-2 weg ermee. Daardoor ook de mindset ontwikkeld dat ergens mee stoppen is eigenlijk gewoon starten met iets nieuws.
P.S. Wie “A” zegt moet ook “bracadabra” zeggen :D
Wooooohoooo! You go, girl! ??
Halleluja! Amen! Hoera! Ik ben echt een voorstander van er gewoon mee stoppen als het je niets meer brengt of ongelukkig maakt. Waarom zou je altijd maar door doen? Kost alleen maar energie. Ik voelde dat altijd zo al aan maar door mijn omgeving deed ik soms wel nog door. Uiteindelijk startte ik ook een nieuwe studie, zette ik mijn stage stop, gaf ik twee keer mijn ontslag, … Die keuzes maken gaf mij achteraf ook altijd wel zo’n soort van onoverwinnelijk gevoel (al is dat misschien ook iets té sterk uitgedrukt), dat ik voor mezelf koos en werkte aan mijn eigen geluk. Het leven is, zoals Johanna zegt, inderdaad te kort.
Heyyy, ik heb veel aan je gedacht! Ik heb gelijk even gekeken op je blog hoe het met je gaat en wat ben je prachtig zwanger. ? En hoera voor voor jezelf en je eigen geluk kiezen! Je bent een fijn mens. Liefs!
Mooi geschreven Lenneke. Ik denk dat het moeilijk eraan is dat je vaak het gevoel hebt dat je je dan moet gaan verontschuldigen of het moet gaan uitleggen aan mensen die het niet (willen) snappen. Terwijl je niet aan iedereen uitleg schuldig bent. De mensen die er bij betrokken zijn natuurlijk wel, maar het gaat vooral om jezelf. Word jij niet gelukkig van wat je nu doet/waar je nu staat/ mee bezig bent, stop! Zoek uit waar je naartoe wil en zet die eerste stap. Het is niet makkelijk, misschien krijg je spijt, misschien is het het beste dat je ooit hebt gedaan, maar hoe dan ook achteraf kijk je terug en zie je dat je naar jezelf hebt geluisterd en jezelf op nummer 1 hebt gezet.
Misschien moet ik bovenstaande ook maar even voor mezelf opschrijven, want ik vergeet vaak dat er een optie is om te stoppen en dat ik die mag gebruiken. X
Dank je wel! Nou, precies: je bent bij lange na niet aan iedereen uitleg verschuldigd. En dat mensen je niet snappen, is eerder hun probleem dan het jouwe. Want het gaat inderdaad om jezelf. En mocht je dan spijt krijgen, dan is het in ieder geval een keus die je zelf zo maakte op een moment dat het goed voelde. Zo waardevol. Dank je wel voor je fijne reacties altijd. ?
Je hebt echt helemaal gelijk. Het is zo belangrijk dat je plezier hebt in de dingen die je doet en het niet doet omdat het moet of anderen het van je verwachten.
Zelf ben ik overigens vooral met dingen gestopt omdat mijn gezondheid het liet afweten. Dat is dan weer een minder fijne reden.
Ja, plezier hebben is inderdaad zo belangrijk. En ergens mee moeten stoppen, terwijl je het niet wil — da’s zeker niet fijn. Liefs voor jou. X