door de lens: scroppino, seks, soppen

Een week waarin er best wat dingen misgingen (ja, die zijn er ook), maar er ook veel fijns gebeurde. De week eindigde wel wat spannend, dus ik hoop dat jullie volgende week ook weer gewoon wat gezellige foto’s hebben en niet alleen selfies op de badkamervloer. ?

ZONDAG
Zondagochtend is altijd mijn lievelingsochtend om te wandelen. Al gleed ik nu twee keer bijna op mijn giechel en lag Vince als een Bambi op ijs ineens op de stoep, want het was heel glad. ❄️ Het was vooral heel erg mooi ook. Ik houd van dit ijslaagje, de kleuren, de kou. Van die dagen waarop het heel duidelijk is in welk seizoen je leeft. Dol op.
Zoals elke zondag: lekker schrobben! Vorige week had ik weinig zin, deze week des te meer. Dus ik maakte ook de hele douchecabine schoon — geen kalkvlekje meer te zien. ?Natuurlijk had ik mijn koptelefoon weer op, want…… ik luisterde naar de podcast van Damn, Honey over straatintimidatie. Vind dit een héél toffe aflevering, want het schoenenmerk Toms werkt samen met Milou Deelen. Milou organiseert een project rondom feminisme en gendergelijkheid en strijdt tegen straatintimidatie. Deze feminist en activist vroeg twaalf kunstenaars  om werk rondom straatintimidatie te maken. Een aantal van deze werken staan online.

Gisteren ben ik twee keer(!) naar Makro gereden — een keer voordat ik boodschappen ging doen in Duitsland en een keer voordat ik naar huis ging. Want blijkbaar verkopen ze nergens citroenijs?! ??‍♀️En dat was nou net een onmisbaar ingrediënt van iets wat ik heel graag wilde maken.
Ik maakte namelijk scroppino’s! Voor als je het ook wil maken; ik gebruikte voor twee scroppino’s 300 ml citroenijs, 150 ml prosecco en 50 ml wodka.

Blogpost die vandaag online kwam → door de lens: snert, spugen slikken

MAANDAG
Hahaha, ik gaf de kruimels van mijn brood aan Vincie en was eigenlijk vergeten dat ik de broodplank op de grond had gelegd. Keek ik even later naast mijn stoel, lag ‘ie met zijn hoofd op de plank te slapen. Waarom is deze hond zo schattig? ?
Ik ben bijna de hele dag aan het werk voor Charlotte van ’t Wout, wat ik altijd heel leuk en leerzaam vind. Het is alleen niet fotogeniek, dus ik trakteer je op een foto van mijn avondeten, haha. Ik maakte pittige spruitjes en maakte ze per ongeluk wel Heel Erg pittig.

Blogpost die vandaag online kwam → Lekker met Lenn: met je letter van kroket

DINSDAG
In de ochtend kroop ik wel even achter mijn iMac, maar ik voelde aan mijn hoofdpijn al snel dat het niet mijn allerbeste dag was. Meestal helpt het om dan de deur uit te gaan, dus ik nam de proef op de som. Ik verruilde mijn pyjamabroek voor mijn spijkerbroek en ging als schobberdebonk naar het tuincentrum. In Duiven hebben ze elk jaar weer een prachtige kerstshow — volgens mij zelfs de grootste van Europa. Wilde er al langer heen, maar in het weekend is het zo schreeuwend druk, dat ik al in de paniek schiet bij het idee. Een dinsdag rond lunch bleek perfect. Kon zelfs voor de deur parkeren. ?Nadat ik hier wegliep, stond ik te janken van geluk in het tuincentrum. Ik kreeg een berichtje van iemand over één van mijn grootste dromen: schrijven voor een tijdschrift. (Als je dit leest: big thanks, nog een keer.) Als nu ook nog effe iemand me een boekcontract aanbiedt, is m’n leven helemaal af. ?♥️
Na de show waande ik me in een sneeuwstorm. Maar, oké, ik geef toe, het was gewoon de carwash. En ja, zo iemand ben ik dus. Ik doe dit niet met het handje. Het liefst zou ik het zuigen ook nog uitbesteden.
Moest nog even voor de innerlijke mens zorgen. Daarna naar huis, wandelen met Vincie, snert maken en in de avond nog even werken. Dat is wel echt een groot voordeel van ondernemer zijn: werken waar en wanneer je wil. Zo fijn dat ik mezelf niet hoef te dwingen en te pijnigen, maar kan werken als het goed voelt. Ben me heel erg bewust van dit privilege.
Oja, dat over die tijdschrift-droom: dat vierde ik natuurlijk ook even. Ik wil graag bewuster zijn van wat ik eigenlijk allemaal doe. Dat ik maar mooi ondernemer ben geworden, mijn hoofd boven het maaiveld uitsteek, me kwetsbaar opstel… Mag best eens gevierd worden.
Heyyy, zie ik Tim Kroesbergen ineens op tv! Tim heeft broze botten en is daardoor afhankelijk van zijn rolstoel. Maar bovenal werkt Tim aan een mooiere wereld en dat doet ‘ie onder andere als adviseur in de gezondheidszorg en als communicatieprofessional bij Academy Het Dorp. Waar Tim over sprak is ontzettend schrijnend: mensen met een beperking vinden lang niet altijd aansluiting in onze maatschappij. Hoewel Tim zich “gelijkwaardig voelt” (hier kreeg ik een brok van in mijn keel) en mooie dingen doet, is bijvoorbeeld geld verdienen echt een ding. Hij krijgt een Wajong-uitkering, waar hij €1.700 vrijwilligersvergoeding per jaar(!) en maximaal €123 per maand naast mag verdienen. Dat laatste is eigenlijk al te veel, omdat dan allerlei toeslagen wegvallen en je netto dus slechter af bent. Tim wíl dolgraag werken, maar om het lonend te laten zijn, moet hij een veel te grote stap maken qua energie-investering. Rustig opbouwen is geen optie. En je kan je voorstellen dat een uitkering niet echt een vetpot is. Hoop zo dat dit in de toekomst verbetert. Ik ga eens nadenken over hoe ik hier m’n steentje kan bijdragen.

Je ziet het item hier.

Blogpost die vandaag online kwam → feestdagen zonder familie

WOENSDAG
Zo’n dag waarvan je denkt: die was lekker. Nou, dat was deze. Ik rondde klussen af, zorgde weer voor overzicht door mijn mailbox weer leeg te maken en alles af te handelen wat erin stond, planningen definitief te maken en meer. Er was duidelijk geen mist in mijn hoofd vandaag. Buiten wel. ?
Voor een nieuwe klus werd ik gebeld door een Duitser en ik heb mezelf lang niet zo horen stuntelen, hahaha. Gelukkig schakelden we snel over naar het Engels. Ik versta Duits best redelijk en in korte, makkelijke zinnen maak ik mezelf nog best verstaanbaar, maar als ik zo out of the blue Duits moet brabbelen… Nein, danke. Maar goed, als het goed is, wordt dit een vaste klus vanaf januari, dus daar ben ik heel blij mee! Over Duitsers gesproken: dit dikke exemplaar vergezelde me bij het koken. Freund. ?
Had zin om weer allemaal mensen toe te juichen, dus plaatste dit op Instagram. Je zou voor de lol de reacties eens moeten lezen. Wat doen we toch mooie en dappere dingen met zijn allen.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Vertel en inspireer. ♥️✨

Een bericht gedeeld door Lenneke — lekker leven ✨ (@freelennse) op 4 Dec 2019 om 8:47 (PST)

Ik las laatst ergens dat Lize Korpershoek op 4 december een documentaire lanceerde: ‘Mijn seks is stuk’. En wauw, wat een ontzettend mooie, pure en kwetsbare docu heeft deze vrouw neergezet. Seks is zó belangrijk en we praten er — zeker als vrouw zijnde — veel te weinig over. “Mijn seks is niet stuk. Mijn seks is gewoon mijn seks.” Echt een aanrader om te kijken. Al is het maar om (weer) te beseffen dat je zelf ook écht mag nadenken over wat jij lekker vindt en niet alleen degene waarmee je seks hebt.

Mocht je trouwens meer willen weten over seks, dan raad ik je dit boek (recensie hier) ontzettend aan:

Ja, het is december en dan weet je twee dingen zeker: Home Alone is op tv en hetzelfde geldt voor Alles is liefde. Terwijl Carice daar in haar cadeauverpakking aan het dwarrelen was, maakte ik een offerte voor een spoedklus. Ik vind het fijn zulke service te verlenen — als het kan. Soms lukt het me echt niet om te schuiven (en daar kan ik dan best wel van balen). Alle aanvragen die ik nu krijg, zet ik ook door naar volgend jaar. 2019 is he-le-maal volgepland, jongens. Zo mooi.
Blogpost die vandaag online kwam → de dirigent

DONDERDAG
Ja, jongens, wat een dag. Ik zou vandaag een spoedopdracht hebben, maar door miscommunicatie ging het niet door. En doordat ik de afwijking heb dat ik niet goed kan werken als ik ergens op wacht, vulde ik mijn dag dus met kleine dingetjes die ik al een poosje moest doen. (Wie herkent dat trouwens? Ik had het vroeger al als ik om 6 uur moest beginnen met werken, dat ik daarvoor niets wilde afspreken, niet productief kon zijn en ook al niet kon ontspannen. Zo stom eigenlijk. ? Tegenwoordig zet ik wel een wekker als ik bijvoorbeeld om 4 uur een belafspraak heb, zodat ik niet constant op de klok hoef te letten. Dat scheelt wel, al heb ik met een belafspraak ook niet zo’n last van het niet-productief-kunnen-zijn.)
Anyway, ik voelde me dus best rot over die miscommunicatie. Er bekroop me een naar schuldgevoel, terwijl de schuld niet per se bij mij lag. Ik las wat over schuldgevoel en wauw — da’s best een interessant fenomeen. Ga daar denk ik een keer een blogpost over schrijven. Gelukkig was dit taartje er als troost.

Blogpost die vandaag online kwam → ik verruilde mijn Passion Planner voor een Purpuz Planner

VRIJDAG
O, hier heb ik helemaal geen foto’s gemaakt! Ik was druk bezig met het schrijven van blogposts voor klanten. En als het goed is, komt één van die blogposts op Frankwatching. ? #goals

Blogpost die vandaag online kwam → ik weet niet wat goed of fout is

ZATERDAG
Er gingen deze week best wel wat dingen mis, dus ik had heel veel zin om even iets leuks te doen. ‘Iets leuks’ werd de kerstmarkt in het park in Kleve. Dacht ik. Ik kon die hele kerstmarkt niet vinden, dus ik vroeg aan deze meneer waar ik heen moest. “Immer geradeaus.” Ah, oké.
Nou, mooi niet. Tenminste, niet de kerstmarkt die ik bedoelde. Maar die bleek ook niet meer te bestaan. Oké dan. ? Dan maar bomen spotten. Vet leuk, in dit park staat bij elke boom hoe hoog en hoe oud ‘ie is. Eentje was 50 meter!
Doordat ik al 97 jaar aan het zoeken was, had ik honger als een paard. En als je me een beetje kent, weet je dat ik echt een draak word van honger. Precies hierom heb ik meestal wel iets te eten mee of in de auto liggen, want hangry zijn is echt levensgevaarlijk voor me. Ik bestelde een bord auflauf mit gemuse. En Wat Er Toen Gebeurde…
Bij de supermarkt stond ook weer mijn favo soep, dus ik kocht weer een bak.
Door het hele fiasco met die kerstmarkt, kwam ik langs een winkel waar ik normaal nooit kom. En dat is in dit geval goed nieuws, want ik kocht drie flessen gin. Je weet: zonder gin wordt het tonics.Goed. Nog even over dat eten. Ik voelde me daarna al niet helemaal top, maar eenmaal thuis kreeg ik Zo Veel Buikkramp. Ik viel in de badkamer bijna flauw. Ugh. Ik had koud zweet, buikkrampen die ik nooit eerder zo heftig heb gehad en pijn in mijn spieren, dus ik bleef maar lekker met m’n kruik, trui, vest en deken liggen.

— Hoe was jouw week?

Mocht je benieuwd zijn naar meer van mij; ik ben hartstikke volgbaar op Twitter, Facebook en Instagram. Oh, en een overzicht van al mijn weekoverzichten is er natuurlijk ook. Vorige keer was het thema ‘snert, spugen, slikken‘.