Ik gaf mezelf meerdere iPhones, iMacs, iPads, MacBooks cadeau. Kocht een huis, een BMW, een verzameling toverstokken van Harry Potter en nog heel veel meer. En toch is het allermooiste cadeau dat ik mezelf ooit gaf niet eens tastbaar. Het is namelijk mijn therapie bij de psycholoog én er open over zijn.
Ruim anderhalf jaar lang ging ik naar een psycholoog. En dat was op alle vlakken makkelijker gezegd dan gedaan. Ik was namelijk zo iemand die altijd maar roeptoeterde dat het onzin is. “Wat moet je daar nou weer doen, oude koeien uit de sloot halen?” Ik kon het toch allemaal zelf wel? Tot ik het niet meer zelf kon.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik telkens tegen hetzelfde aanliep. Dat het me meer kostte dan mijn ‘stoerheid‘ me opleverde. Ik hoorde iets over EMDR en dat leek me een prima ‘quick fix’. Paar sessies meepakken en weer doorgaan. Ja, dat had ik effe mis. Ik belandde in een vrij zwaar traject met elke week een sessie op de spreekwoordelijke sofa.
“Dat kan je beter niet vertellen, hoor,” hoorde ik regelmatig. “Zeg jij nou tegen je klant dat je niet kan, omdat je naar de psycholoog bent?” “Deel je daar écht iets over op Instagram?” “Ik denk niet dat mensen nu nog met je samen willen werken, dus misschien…” En ik kan nog wel even doorgaan. Ja, #ikbenopen. Ja, ik praat eerlijk over mijn mentale (on)gezondheid, het verbroken contact met mijn ouders, mijn hooggevoeligheid en ik kom er ook eerlijk voor uit dat ik liever mijn benen afzaag dan dat ik in een discotheek sta te twerken — alsof ik dat kan —, omdat ik gewoon heel erg graag alleen ben.
En ondanks alle tranen, klotsende oksels, herbelevingen, pijnlijke realisaties en meer, ben ik mezelf zo ontzettend dankbaar dat ik ooit die stap naar de psycholoog heb gezet. Het bracht me zelfcompassie, wat ik eerder nooit gekend had. Het bracht me groeipijn. Het bracht me grenzen. Het bracht me liefde. Het bracht me verder weg dan ooit en nam me ook weer mee terug. Het bracht me mezelf.
Ik besloot te praten. Nou zal je denken dat ik dat bij de psycholoog al genoeg deed — en sowieso praat ik graag, zowel on- als offline. Opmerkingen die me even deden wankelen, lieten me juist besluiten mijn (digitale) mond open te trekken. Ja, ik ga naar een psycholoog. Ja, ik had een posttraumatische stressstoornis. Ja, ik heb dagen gehad dat ik liever in bed bleef. En ja, ik heb mensen meer inzicht gegeven in hoe zo’n traject gaat. In wat het met mij deed. In hoe het nu met mij gaat en of ik mijn psycholoog weleens mis. En ja, ik heb berichtjes gekregen van mensen die me bedankten. Omdat ze dankzij mijn verhalen ook de stap durfden te zetten. Omdat ze afstand durfden te nemen van wie ze niet meer wilden zijn. Omdat ze zichzelf liefde en groei gunnen. En dát is het allermooiste cadeau ooit. Dat we eens wat liever voor onszelf (en elkaar) zijn. Want we zijn goed genoeg. En nooit te veel.
We gaan naar de kapper om voor ons haar te zorgen, naar de schoonheidsspecialiste voor mooie wenkbrauwen en een gave huid, naar de masseuse om onze benen weer in onze nek te leggen. En naar de psycholoog om goed te zorgen voor je mentale gezondheid. Want dat verdien je. ?
Lees hier meer blogposts over mijn traject #bijdepsycholoog.
10 reacties
Ik ben zo blij voor je! En ook blij voor mij dat je dit deelt, dit helpt mij ook met het accepteren dat je het niet alleen kunt en dat je door hulp te vragen je niet hoeft te schamen!
Lief! Ik ben ook heel blij. En fijn te horen dat het je helpt. Om hulp vragen is écht helemaal oké. ?
Ik ben onlangs gestopt met mijn begeleiding bij een psycholoog, omdat het traject ten einde liep, maar ik heb er wel super veel aan gehad!
Fijn te horen! ?
Dit is een onderwerp waar ik zelf helemaal niet zo open over ben. En al helemaal niet online! Toch bang voor wat anderen er over te zeggen zullen hebben denk ik. Ik merk wel dat ik het super fijn vind om te lezen over de ervaringen die anderen hiermee hebben, dus blij dat jij wel open hierover schrijft!
Ik vind het fijn dat jij het fijn vindt. En je hóeft er ook niets over te delen — zeker niet als het niet goed voelt.
Jaa superfijn voor je! Ik ben ook helemaal lyrisch over therapie. Ik had totaaal niet de bagage die jij had hoor, maar ook voor mijn rugzakje heeft het mij zoveel moois gebracht :) Maar ik ken ook mensen die helaas hele andere ervaringen hebben met therapie, dus ik ben daarom iets behoudender met mensen naar de psycholoog duwen. Al doet dat helemaal niks af aan mijn eigen positieve ervaringen :)
Hahaha, ik duw ook niet iedereen naar de psycholoog, hoor. Maar vind dat het absoluut normaal moet zijn en dat we erover mogen praten. Fijn dat het jou ook zo goed geholpen heeft!
Zo mooi om te lezen. Zo fijn dat het je zoveel heeft gebracht en je bovendien anderen helpt met je verhaal. Je mag heel trots op jezelf zijn.
Wat lief — dank je. Ik ben er ook echt heel blij mee. En trots op. Eindelijk.