Search
Close this search box.
Mis ik mijn psycholoog weleens?

mis ik mijn psycholoog eigenlijk weleens?

Toen ik klaar was met mijn therapie bij de psycholoog, vond ik het allemaal wel een beetje spannend. Na anderhalf jaar lang intensieve therapie, voelde het alsof ik ineens zonder zijwieltjes het leven weer in fietste. Laatst vroeg iemand me of ik mijn psycholoog weleens mis of dat ik misschien af en toe een terugkomsessie had. Vond ik een goede vraag. Vind ik nog steeds trouwens. En aangezien ik jullie meegenomen heb in mijn proces #bijdepsycholoog, leek het me goed weer eens een update te geven.

Klaar bij de psycholoog: en dan?

Toen ik twee maanden zonder psycholoog door het leven ging, schreef ik ook een update: ‘Al twee maanden geen therapie meer: hoe gaat het nu?‘. Destijds voelde ik me rustig, gelukkig en ik had mijn psycholoog nog geen moment gemist. Hoe is dat nu? Een half jaar nadat ik voor het laatst de deur van de praktijk achter me dicht trok? Na een bewogen tijd met onder andere een hartaanval bij een dierbare?

Bij de vorige update had ik geen klagen. Er gebeurden geen heel heftige dingen — twee weken griep was wel het zwaarst —, mijn bedrijf liep goed en all went well. Op mentaal gebied wel wat uitdagingen, maar niets levensveranderends. Dat is nu wel anders. Toen ik klaar was met therapie en voor het laatst de deur achter me dichttrok, schoot dat wel door mijn hoofd. Hoe ga ik daarmee om? Niet dat ik per se bang was dat ik om zou vallen, maar oprecht benieuwd. Voelt het dan heel anders? Hoe reageer ik dan? Kom ik er sneller uit? Je weet natuurlijk niet hoe het zou lopen als ik nooit naar de psycholoog was gegaan, maar goed — je snapt wat ik bedoel.

De eerste grote test is geweest

De afgelopen maanden waren pittig. Ik was bang (en die angst is nog steeds niet verdwenen), heel erg moe en ik voelde me eenzaam. Ondanks dat er heel veel lieve mensen waren en je je verdriet deelt — je moet er toch in je eentje doorheen. Ik denk dat ik het ‘beter’ (wat goed is, is voor iedereen anders) heb gedaan dan voor mijn therapie. Dat ik het durfde om verdriet te delen, dat ik hulp accepteerde en dat ik een groot deel van de tijd wel inzag dat dit heftig was. Nu weet je dat ik dol ben op zelfontwikkeling (of niet, maar dan weet je het nu) en ik zie ook dat er ruimte is voor verbetering. Dat ik toch nog streng voor mezelf was, want: ‘hij heeft het overleefd, wat maak je je druk?’. En ‘waarom ben je zo moe, ga gewoon aan het werk’. Vroeger had ik dat gedaan — zo goed en zo kwaad als het kon. Ver over mijn grenzen gegaan en dan nog denken dat ik me aanstel. In dat opzicht ben ik echt met sprongen vooruitgegaan. Nu denk ik alleen nog dat ik me aanstel. ?

Mis ik mijn psycholoog weleens?

Eigenlijk heb ik mijn psycholoog, of een andere, nog geen moment gemist. Ik zou het ook geen straf vinden om weer eens op bezoek te gaan, want het is een heel leuk mens en ik leer altijd wel iets bij haar. Misschien mis ik dat wel een beetje, nu ik dit zo opschrijf. Ik ben dol op leren en ben nu dan ook meer met persoonlijke ontwikkeling bezig dan ooit. Ik denk dat ik dat ‘gat’ dus (onbewust) op deze manier opvul.

Natuurlijk loop ik nog steeds tegen dingen aan. Is het oude zeer niet als sneeuw voor de zon verdwenen en doet nieuw zeer nog steeds pijn. Inmiddels weet ik wel wat mijn valkuilen zijn, maar ik knikker er ook echt per ongeluk nog weleens in. Het verschil is dat ik vroeger de wond liet ontsteken en ervan uitging dat het vanzelf wel overging. Nu weet ik hoe ik de wond ontsmet, goed verzorg en beperk ik het littekenweefsel. Op je bek gaan, is nog steeds net zo pijnlijk als vroeger. Ik heb alleen beter leren fietsen, ken meer opvangtechnieken en sta sneller op — al dan niet door de hand van een omstander niet meer weg te slaan, maar aan te pakken.

Je las een blogpost van Lenneke Manschot – copywriter en ondernemerscoach. Hier voor jouw tekstuele aantrekkingskracht én om je meer plezier en vertrouwen in het ondernemen te geven.

Ook betere copy en daarmee meer succes? Je oplossingen:

Meer weten? De creatieve dienstverleners en kennisondernemers die mij inhuurden, schreven handige reviews en je vindt hier uiteraard een hele pagina over mij.

Handige ondernemers- en teksttips en exclusieve content voortaan in je mailbox? Leuk! Al meer dan 500 mensen meldden zich ervoor aan. Jij ook?

10 reacties

  1. mooi hoor… Fijn dat het je nog steeds goed doet! En dat je er nog zo goed mee bezig bent.

    Ik merkte na alle trajecten in het verleden, dat een nieuw traject met een nieuwe coach of psych zich aandient op het moment dat je er klaar voor bent, open voor staat en nodig hebt. Een van die drie of alle drie… Soms blijf je tegen bepaalde dingen aanlopen. Niks mis mee, tot het je begint te irriteren of vervelen. Of totdat je van die rare gedachten krijgt als: gut, als ik mijn stuur nu om gooi, ben ik van alle gesodemieter af. Als dat geen signaal is, dan weet ik het niet meer. Maar ze komen ook in minder heftige vorm hoor :-)
    Inmiddels heb ik via mijn werk een coach. Die ook nog eens een EFT therapeut is. Die met NLP werkt… die niet aarzelt om open vragen te stellen waardoor je vreselijk geconfronteerd wordt met jezelf. Op het moment zelf kan ik haar wel wurgen. Maar in de tijd na die sessies… heerlijk!
    Heb jij ook dat je tegenwoordig weinig geduld hebt met mensen die je – wanneer je dit vertelt – aankijken alsof je achterlijk bent, beweren dat dat allemaal overdreven is (die psych hulp) en dat ze het zelf wel kunnen doen? Ik bedoel, ik zie die mensen vreselijk worstelen, op het depressieve af, iedereen de schuld geven, de omgeving de schuld geven van hun ellende… niet mijn probleem, dat weet ik wel. Maar toch… als ik dan vragen ga stellen of vertellen van mijn traject(en), krijg ik van die schampere blikken en opmerkingen. Ook niet mijn probleem en ik laat het snel weer los en denk in vervolg drie keer voor ik die mensen gezellig op de koffie/te eten/te logeren vraag… maar toch, het valt me op. Ieder op zijn eigen tijd dan maar :-)

    Luvyouloadsdear! XXX

    1. Ja, merk echt dat het me goed doet om er mee bezig te zijn en te blijven. :-) Blijven leren en groeien, daar ga ik het beste op.

      Misschien dat ik over een tijdje ook wel een coach wil. Vind NLP ook heel erg interessant! Vragen die ervoor zorgen dat je iemand wil wurgen, zijn toch vaak wel de beste vragen, haha. Achteraf, dan.

      Ik heb sowieso weinig geduld met mensen die doen alsof ik raar of achterlijk ben. Je hóeft me niet leuk of aardig te vinden, vind ik ook lang niet iedereen. Maar dan voel ik geen drang om daar enorm mij mening over te gaan zitten geven en het tegendeel te beweren. Live and let live. En precies: die mensen spreek ik dus ook minder of helemaal niet meer. Mijn energie en tijd is me veel meer waard. ??

      Love you! Tot snel! X

  2. Oh, en die vermoeidheid… ik weet dat je graag eet, dus wellicht is het je ding niet, maar zoek Fat Sick and nearly dead deel 1 en 2 eens op op YouTube wanneer je tijd hebt om op te bank hangend naar filmpjes te kijken… er ging een wereld voor mij open! Hier staat de nieuwe slowjuicer al op het aanrecht!!

  3. Zo knap hoe jij je ontwikkeld hebt! Je bent een groot voorbeeld. Het lijkt me heel gek als zo’n vertrouwenspersoon wegvalt maar hoe jij de afgelopen maanden zonder de psycholoog hebt gedaan, geeft je hopelijk voldoende houvast voor de rest van de tijd! Ik denk dat het heel normaal is dat iedereen weleens op z’n bek gaat, maar hoe je ermee omgaat is van levensbelang. Inspiratiebron!

Reageren? Graag!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Dit is een veilige plek waar we respectvol met elkaar omgaan. ♥️ Je gegevens zijn veilig bij me — en ik meld je ook niet stiekem aan voor mijn nieuwsbrief. Velden met een * zijn verplicht.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.