rake woorden

Het is niet voor niets dat jij en ik niet meer samen één zijn. Voor zover we ooit één zijn geweest. Ik was gesteld op mijn vrijheid, jij was gesteld op je fantasiewereld en de leugens die erbij hoorden. We hadden vaak ruzie, waarna je altijd even lief over mijn hoofd wreef en zei dat alles wel goed zou komen. In het beloven van gouden bergen was je koning. De uitvoering bleek achteraf altijd weer beneden alle peil. Zelfs het ruziën met jou was niet leuk. Je zuchtte duidelijk hoorbaar als ik mijn mening ventileerde en presteerde het om een uur in opperste concentratie in de tv-gids te lezen. Woest maakte je me. Ik heb van alles naar je hoofd gesmeten. Mijn peperdure horloge, het servies dat ik ooit van mijn oma kreeg en ik offerde zelfs mijn iPhone op. Het gaf allemaal geen voldoening, want het liefst had ik dat het mijn woorden waren die je raakten.