Het liefst typeer ik mezelf als early adopter, maar nu is daar echt he-le-maal niets van waar. Sterker nog: ik ben een regelrechte laatbloeier gebleken. Misschien door mijn gebrek aan volgzaamheid. Nee, eigenlijk kan ik het helemaal niet verklaren.
Ik biecht op: ik heb nog niet eens zo heel lang Netflix. Toen ik de eerste dag toegang had tot deze hemel, vreesde ik al dat ik mijn sociale leven op een laag pitje moest gaan zetten. Eerst waren series als Lie to Me, New Girl en Weeds aan de beurt. Totdat ik de opmerking “Heb jij Breaking Bad nog niet gekeken!?!?!” zo zat was, dat ik daar maar eindelijk eens aan toegaf. Potverdikke, ik had dat al Heel Veel Eerder moeten doen. Wat een gave serie is dat. En wat schaam ik me nu dat ik het nog niet gekeken had. Complete seizoenen keek ik in één dag (geen grap) en eten en slapen deed ik nauwelijks meer (dat is wel een grap). Vorige week keek ik de allerlaatste aflevering en ik ben daar nog niet helemaal aan gewend. Het is op zich wel fijn om mijn vrienden weer eens te zien, maar dat kijken naar Jesse Pinkman was toch ook geen straf…
4 reacties
Dan ben ik nog een grotere laatbloeier… Hoewel ik het wel graag benoem als niet achter de menigte aanlopen want als iets populair is doe ik het per definitie later of zelfs niet. Iets met eigenwijs zijn. Anyhow, ik heb dus ook nog nooit gebruik gemaakt van Netflix en al deze series ken ik alleen maar van naam, ik heb er nog geen enkele seconde van gezien. Ergens ben ik ook bang dat als ik er aan begin ik helemaal geen leven meer overhoud….
Haha, herkenbaar!
Hier ook een laatbloeier, ik hobbel altijd achter de rest aan.. Soms vervelend, maar je kunt wel de kunst afkijken ;P
True that.