haat en liefde liggen echt heel dicht bij elkaar

Ik maak er geen geheim van dat ik van autorijden houd. Of zelfs al van het zitten in een auto. Of ik nu achterin zit, op de passagiersstoel of dat ik zelf achter het stuur zit, ik vind het allemaal helemaal fantastisch. Maar: haat en liefde liggen echt heel dicht bij elkaar…

Dat merk je pas als je andere weggebruikers tegenkomt. Of als je kentekenplaten gestolen zijn en je toch nog een stukje met de auto moet rijden. Of als je ineens stilstaat in een tunnel. Voor een uur of twee. Of als je rijdt met een TomTom. Het probleem is dat ik zonder TomTom niet eens mijn eigen straat uitkom. Om het leed van dat pratende apparaat wat te verzachten, heb ik een Vlaamse vrouwenstem ingesteld als mijn persoonlijke begeleider. Eerder had ik de stem van Danny de Munk, maar toen ben ik van ellende bijna de IJssel in gereden. Dat Vlaams is dus best verdraagzaam. Jammer genoeg kan je niet zelf instellen wát er gezegd wordt. “Neem de afslag. Daarna, ga de snelweg op.” Ja, TomTom, wat moet ik anders? Een rondje draaien om mijn eigen as en daarna al spookrijdend diezelfde afslag weer op?

Bij dezen wil ik dan ook graag de grote TomTom-eindbaas verzoeken snel een update beschikbaar te stellen waarbij ik zelf mijn teksten kan inspreken. (En ja, ik weet dat ik de stembegeleiding kan uitschakelen, maar dat is helemaal hels, want ik ben dan wel een vrouw, maar ik kan dus echt geen twee dingen tegelijk hè.)