Mijn lieve opa. Vandaag alweer acht jaar geleden verliet hij ons. Geruisloos. Hij sloot zijn ogen en deed ze niet meer open. Of nou ja, dat is niet helemaal waar. Zijn ogen bleven zelfs na zijn overlijden opengaan. Wellicht dat hij ons nog in de gaten wilde houden. Ik weet nog precies wat ik aan het doen was en hoe ik te horen kreeg dat hij er niet meer was. Mijn opa was nogal van de pesterijtjes, dus het moment van overlijden leek bijna zo uitgekiend. Ik was namelijk op de middelbare school en ik had gym. Dat is op zich niet bijzonder, maar het lot wil dat ik dus a) mijn mobiele telefoon moest inleveren en mijn moeder mij dus niet kon bereiken en b) dat we met zijn allen een menselijke piramide moesten bouwen. Jullie mogen raden wie er onderop zat. Ineens kwam de conciërge binnen: “Lenneke, wil je even komen, je moet je moeder bellen.” Eerst de piramide afbouwen en vervolgens met een groot vraagteken boven mijn hoofd richting de conciërge lopen. Ik vroeg hem waarom ik mijn moeder moest bellen, maar hij zei alleen maar dat ik het gewoon moest doen. Ik belde. De telefoon leek eeuwen over te gaan, maar uiteindelijk nam mama op. Ze vertelde me dat opa overleden was. “Dat wist ik al.” Ze vroeg me hoe het kon dat ik het al wist, maar mijn hersenen weigerden dienst. Ik hing op en de conciërge wilde me een knuffel geven. Gelukkig gaven mijn hersenen me toen het seintje dat ik zo snel mogelijk weg moest komen en naar huis moest gaan. Tijd om afscheid te nemen van de man die ik nog dagelijks mis. Dag opa, rust zacht verder.
8 reacties
Prachtig verwoord, kind.
Dat Opa zn ogen weer opende was me ontschoten. Maar inderdaad, rare gewaarwording was dat. Nog steeds waakt hij over ons. <3
Wat mooi geschreven zeg, super!
:( Niet leuk, maar mooi stukje geschreven.
Mooi geschreven.
Mooi stukje. Veel sterkte nog!
Mooi geschreven! Toevallig heb ik precies hetzelfde meegemaakt toen ik in de brugklas zat. De concierge kwam de klas binnen en vroeg naar mij, toen moest ik mee lopen en mijn vader stond aan het einde van de gang. Ik schreeuwde wat er aan de hand was maar hij reageerde niet. Toen ik dichtbij kwam stond hij met tranen in zijn ogen, vertelde hij dat dus zijn vader was overleden :/ Vergeet het nooit meer! Uit het oog maar nooit uit het hart :)
Mooi, Lenn! XX
💜