hoe heet je eigenlijk?

Eén van de vragen waar ik eigenlijk een hekel aan heb. Gewoon omdat ik vind dat mijn naam boers is en ik daarom de naam zo snel mogelijk wil uitbraken. Ter voorbereiding hierop kijk ik de vrager een paar minuten lang aan alsof mijn hersenen ter plekke zijn afgestorven. Natuurlijk in de hoop dat hij of zij met de staart tussen de benen afdruipt. Dit klinkt nu natuurlijk alsof alleen (huis)dieren dit aan me vragen, maar neem het vooral niet te letterlijk. Ook mensen praten wel eens tegen me. Na bijna een kwartier (een echte volhouder dus, die vrager) kan ik eindelijk antwoord geven. “Ik heet… eh… Lenneke. Met drie keer een ‘e’. Geen ‘o’. Ook geen Nelleke. Maar als je het lastig vindt, noem me dan vooral ‘Lenn’ of ‘Lek’ of ‘Lekkie’ of zeg gewoon ‘hé jij daar’. Allemaal prima.” Stilte. Het is bijna pijnlijk. Tijd om de genadeklap uit te delen: “het is een Nederlandse meisjesnaam en het betekent ‘leeuw’. Sterk of dapper als een leeuw, sterk door genade of de dappere onder het volk, om precies te zijn. En het is een bijzondere, tevens bijzonder mooie, naam. Natuurlijk ook te zien aan het feit dat in 2010 maar liefst twee meisjes deze naam hebben gekregen! En hoe veel jongens? O. Dat antwoord moet ik je schuldig blijven. Maarre, aangenaam kennis te maken. Hoe heet jij eigenlijk?”