toilettrauma

Die blaas van mij is op zich redelijk getraind. Urenlang mijn plasje binnenhouden is dan ook geen gigantisch probleem. Waarom ik dat zou doen, vraag je je af? Omdat ik onlangs gigantisch getraumatiseerd ben door een ervaring op een openbaar toilet in een filiaal van McDonalds. Na uren met mijn billen te hebben geschud, mijn benen over elkaar te hebben gevouwen en traanogen te hebben gehad van het tergen van mijn blaas, had ik eindelijk de knoop doorgehakt. Er zat een nette toiletmeester (noem je dat zo?) het sanitaire fort te bewaken, dus ik durfde dat best. Mijn milkshake, McNuggets en flinke portie friet hadden het al gezellig in mijn maag, dus ik kon in alle rust mijn plasje plegen. Dat dacht ik, tenminste. Ik gooide twee euro op het schoteltje van de fortbewaker. Vooraf betalen en daarna, afhankelijk van hoe goed het toilet mij beviel, pak ik een bedrag terug. Of niet. Deze man had mazzel. Ik wilde net boven het toilet gaan hangen, toen ik iemand hoorde kreunen. Kreunen en persen. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Vervolgens een plons. Ik trok mijn broek weer omhoog, rende de toiletmeester en zijn schotel voorbij -pingping voor hem dus- en kon pas een kilometer verderop van de schrik bekomen. Nu, weken later, staat het geluid nog steeds op mijn trommelvlies gebrand.