woelen, wroeten, worstelen

Het zal je niet verbazen: je hebt voldoende slaap nodig om uitgerust door het leven te gaan. Natuurlijk weet iedereen dat schaapjes tellen en je smartphone binnen handbereik daar niet aan bijdragen. En we willen het allemaal; de toestand van algehele rust, waarbij de zintuigen niet werken en het bewustzijn voor enkele uren ophoudt. Ja, ik heb het inderdaad over de altijd te korte nacht. Ik heb het inderdaad over de bezigheid waaruit je ontwaakt en standaard denkt: “oja, vanavond ga ik echt vroeg naar bed. Echt.”. De bezigheid waar we ons maar liefst een derde van ons leven mee bezig houden. De bezigheid die geneest, heelt, genereert en dynamiseert. De bezigheid waar ik zo ontzettend woest door kan worden. Laatst lag ik prins(es)heerlijk te slapen in mijn kingsize bed. Niets aan de hand. Beetje dromen over koetjes, kalfjes, bloemetjes, bijtjes en de iPhone 4s. Tot ik opeens werd aangevallen door mijn dekbed. Mijn benen zaten vast in de hoes, wat betekende dat ik echt heel erg wakker moest worden voordat ik me uit de benarde positie kon bevrijden. Vooruit, ogen open – en open houden, dat is de kunst -, lamp aan en jezelf uit bed rollen. Weer proberen op te staan en je dekbed weer in de juiste positie in de hoes en op je bed zien te krijgen. Het is de bedoeling dat ik ‘s nachts de dag verwerk, maar bij mij werkt het nu dus volledig andersom. Ik ben dagen bezig om mijn dekbed te vergeven en het voorval te verwerken. Maar, vanavond ga ik vroeg naar bed. Dat dan weer wel.