door de lens: een bijklets-editie

Verdween effe van het digitale podium, dus ook de weekoverzichten waren er niet. Dit is meteen je reminder dat het niet nodig is om áltijd online te zijn, iedere dag stories te moeten uploaden of op een andere manier zichtbaar te moeten zijn — niet om een succesvol bedrijf te runnen en niet om je volgersaantal op peil te houden. Consistent zijn heeft niet per se te maken met elke dag iets doen, maar met de kwaliteit. ✨

Anyway, in dit weekoverzicht dat dus een langer-dan-een-week-overzicht is, lees en zie je meer over Copy School, een cadeau dat ik mezelf gaf en hoe dat in m’n hoofd werkt, dat ik enorm groot in een dito weekblad sta met mijn verhaal en… krijg je een primeur! 🥁

ONDERNEMEN
Afgelopen maand draaide ik Copy School met meer dan 40 te gekke deelnemers. In die cursus leer je verkopen via je toetsenbord: je werkt je ideale klant uit en scherpt aan, kijkt naar hoe je jezelf en je aanbod goed vermarkt en ontdekt hoe je je lezers bij de kladden grijpt en ervoor zorgt dat ze ‘ja’ tegen je zeggen. Het was de laatste ronde in deze vorm, maar mocht je op de hoogte willen blijven van de updates en profiteren van de korting voor de vroege vertrouwers: de wachtlijst is weer geopend. Je schrijft je er hier voor in. (Nee, ik stuur je dan niet stiekem ook m’n nieuwsbrief en nee, je zit nergens aan vast. Er is alleen maar wat te winnen voor je. 😄)

Deze maand focus ik me op LinkedIn (kom vooral bij m’n cluppie van leuke connecties): vrijwel iedere dag verschijnt er een post online. Om te kijken wat werkt, wat niet, wat het voor je doet als je iedere dag iets plaatst (hoera voor het tegenwoordig kunnen inplannen!) en wat het allemaal oplevert — of kost. Aangezien ik grote plannen heb voor dit jaar, vergroot ik graag m’n bereik, zodat meer ondernemers de kans krijgen om gebruik te maken van m’n aanbod. Ben natuurlijk een meid met een missie: iedere ondernemer met een groot ♥️ zo leren schrijven dat je ideale klant niet anders kan, wíl, dan ‘ja’ tegen je zeggen. Want zeker als je de wereld wil verbeteren, vind je het lastig om je aanbod aan de mens te brengen — met het gevolg dat je je hoofd maar net (niet) boven water houdt. Niet ontevreden: tot nu toe leverde dat me zo’n 50 volgers op.

Oh, enne, kennen we deze foto nog? Deelde ‘m op Instagram, maar nog niet op mijn blog. Vertelde er in dit weekoverzicht wel al wat meer over…

In december reed ik naar Amsterdam voor een fotoshoot. Voor Libelle, welteverstaan! Deze week sta ik in dit blad — met m’n verhaal over geld. Ik schreef er dit over op LinkedIn:

Ik groeide op in de bijstand en drink nu bijna elke dag champagne. 🥂

Makkelijk geschreven nu — en da’s lang niet altijd zo geweest. Als je altijd hoort dat je nooit een kwartje wordt, dat je alleen met geld geld kan maken en dat je niet over je financiën praat (of je nou wel of geen knaken hebt), dan kan je twee dingen doen: bij de lege pakken neerzitten of naar dat in mijn geval laaiende vuur in je borst luisteren dat je vertelt dat je het anders wil. ❤️‍🔥

Ik wil niet vergeten waar ik vandaan kom. Dat ik vrijwel iedere dag werkte: overdag in loondienst en in de avonden en weekenden voor m’n eigen bedrijf. Tot die ene dag in 2018 waarop ik mijn baan opzegde, omdat ik — tegen alle verwachtingen in — mijn droomhuis kocht aan de andere kant van het land en daar m’n geluk ging beproeven als ondernemer.

Daarom blijf ik mijn verhaal vertellen en staat het nu in Libelle, samen met twee andere vrouwen die zich losworstelden van de armoede. Daarom leer ik ondernemers met een groot hart verkopen als een baas. Daarom deel ik m’n reis met je — open, rauw, bloedeerlijk en soms ongemakkelijker dan je ondergoed dat irritant in je bilnaad zit.

Als ik ‘als ik het kan, kan jij het ook’ geen giftige vorm van positiviteit vond (laten we wel wezen: van die beruchte 7 vinkjes heb ik nog niet de helft, maar ik ken m’n privileges en ben me bewust van het feit dat je altijd een portie geluk nodig hebt), had ik precies dat geschreven. Het is eeuwig zonde als je je laat tegenhouden door het idee dat een lekker leven leven per definitie niet voor jou is weggelegd.

Je bent hier maar zo kort. Laat je niet tegenhouden door wie of wat dan ook. Maak het mooi. ✨

Verstuurde eind januari ook m’n nieuwsbrief. (Wil je die ontvangen? Dan schrijf je je hier in. Is voor gratis.) Kreeg er weer mooie reacties op én… een negatieve. M’n nieuwsbrief doet het over het algemeen hartstikke goed: bijna 600 ontvangers en ongeveer 70% opent ‘m. Weinig afmeldingen, maar dit keer wel één, met het bericht ‘Wat heb ik hier in vredesnaam aan?’

Vroeger zou ik daar vreselijk van in de stress schieten. Mezelf willen verantwoorden, het ‘goed willen maken’, uitleggen waarom ik denk dat je er wel iets aan hebt — maar die neiging is verleden tijd. Ik weet namelijk heel goed waarom ik doe wat ik doe, dus mijn vuur dooft niet meer door kritiek. Mijn ‘waarom’ is niet gebaseerd op wat anderen ervan vinden, want daarmee loop ik het risico dat ik afhaak als iemand iets negatiefs zegt. En laten we wel wezen: het is soms al lastig genoeg om je hoofd boven het maaiveld uit te steken en in de zichtbaarheidsarena te stappen. 😅

Het lullige is dat één negatieve opmerking langer blijft hangen dan 20 positieve. Stukkie wetenschap: je brein vergroot negatieve informatie — dat noemen we de negativity bias. En precies dat zorgt ervoor dat kritiek zo’n grote impact op ons heeft, zeker als je het vergelijkt met complimenten (die we vaak nog ontkrachten ook). Die uitvergroting maakt dat je sneller (je hersengebied amygdala activeert stress in een oogwenk) en heftiger (sms ‘overlevingsmechanisme aan’ naar 1212) reageert op kritiek. Daardoor zingt een negatieve opmerking langer rond dan Soldaat van Oranje — en wil je er nog naar handelen ook, bijvoorbeeld door dan maar te stoppen met content maken… Dus, hup, jij! 📣

PERSOONLIJK
In 2020 kocht ik voor m’n verjaardag een Nintendo Switch. Vind ik altijd ‘een dingetje’, want het is een smak geld, m’n brein werkt nog steeds als ‘dat is niet per se iets om goed naar jezelf te verantwoorden, want het draagt niet bij aan je persoonlijke ontwikkeling of bedrijf’ (ja, ik weet dat plezier ook belangrijk is, daarover ook meer in de podcastaflevering die Laura Lagom met mij opnam — ook onderaan dit overzicht te beluisteren), dus, nou ja. M’n twijfel bleek op saus te slaan: ik speel er onwijs veel op en het is, naast lezen, een heerlijk en ontspannend tijdverdrijf.

Nu komt de clou: ik wacht al heel lang op Hogwarts Legacy (aff.), ook wel ‘het Harry Potter-spel’. Dat die nou net niet in de game zit, is een kleinigheidje. Als je me een beetje kent, weet je vast dat ik een echte fangirl ben — m’n Patronus is een zak patat en in 2017 zat ik zelfs in de échte stoel van Hagrid. Voor de Switch komt-ie na 1001 keer uitstellen uit in juli dit jaar, maar zó geduldig ben ik niet. Dus, na er een paar nachtjes over geslapen te hebben, besloot ik de PlayStation 5 te kopen. 🥰

Voordat er #ophef ontstaat: ik weet dat JK Rowling onder vuur ligt voor haar uitspraken. Ik zie mezelf niet als transfoob — ook niet als iemand die vreselijke opvattingen steunt door een spel te kopen waar zij niet aan meewerkte, maar wel geld aan verdient. Ik zie het werk en de maker los van elkaar.

Al het geluk bleek aan mijn zijde! Het kopen van een PlayStation 5 valt niet mee: er staan mensen al langer dan een jaar op een wachtlijst, omdat die apparaten maar mondjesmaat in de winkels komen. Zoals met alles, dacht ik, weet je wat, ik probeer het gewoon. Paar toko’s gebeld, maar nergens stond-ie. Tot ik twee minuten na het ophangen door Intertoys werd teruggebeld: er zat er eentje bij de nieuwe vracht, of ik ‘m wilde hebben? Hell yes, honey! Moest weliswaar een bundel kopen met God of War Ragnarök (affiliatelinkie: dat betekent dat ik een deel van je bestelbedrag krijg als je via deze link iets koopt — kost jou geen cent extra, ik snoep gewoon wat van de winst weg van de vrienden van Bol), wat ik eigenlijk niet wilde, maar dat bleek nog een leuk spel te zijn ook!

Via Bol scoorde ik ook nog eens de Deluxe-editie van Hogwarts Legacy, waardoor ik early access kreeg en eerder kon spelen dan de ‘officiële release‘, terwijl-ie heel de tijd overal uitverkocht was. Hashtag blessed!

Ben écht heel erg blij met deze aankoop. Het is heerlijk om lekker te gamen en m’n gedachten te verzetten. Spel ziet er fantastisch uit, het is uitdagend en ik waan me weer helemaal in een magische wereld. ✨ Heb je nog tips voor leuke spellen? Mag zowel voor Nintendo Switch als voor PlayStation 5 zijn! Ik lees ze graag in de reacties. 🥰

Ook leuk: ik kreeg een prachtige illustratie van m’n huis! Zó blij mee. Zo blij — dat-ie nu bij de lijstenmaker ligt om er museumglas voor te laten zetten en er een mooie (je voelde ‘m al aankomen) lijst om te laten maken. Zin om ‘m op te hangen! 🖼️

Het was heerlijk een stappie terug te doen. Copy School is geweldig leuk om te geven én het kost me energie, dus opladen is dan erg fijn. Precies daarom geloof ik uitspraken als “nee, hoor, ik krijg er alleen maar energie van” ook niet. Alles kost je energie, hoe leuk iets ook is. Je batterij loopt simpelweg leeg. Waarom wel je telefoon aan de lader hangen, maar niet jezelf? Precies. Also: rust is geen luxe, je hoeft het niet te verdienen, je hoeft niet eerst Heel Hard te werken voordat je een breakie neemt. Mag gewoon als en wanneer jij wil. Overigens werkte ik wel gewoon, hoor — heb meer gedaan dan alleen gamen. 🤪 Zoals janken van de pijn, omdat ik mijn nek verrekte. (Ja, tijdens het gamen. Sneu, wel.) Kon maar op één manier liggen, moest m’n hoofd schuin houden en tot overmaat van ramp kwam er water in mijn oor toen ik de warme waterstralen op m’n spier zette, wat ik er dus niet uitkreeg, omdat ik m’n hoofd niet kon kantelen. Inmiddels is de pijn grotendeels weg, dus m’n lesje nederigheid en geduld weer gehad. Ik word altijd een labiel mens als ik (zo veel) pijn heb — des te blijer als ik weer voel hoe fíjn het is als je bewegingsvrijheid hebt.

Ennn… het was best effies lekker weer! Dus het eerste terrasje van het jaar is al gepakt. Om vervolgens naar binnen te verhuizen en pas weer weg te gaan als er genoeg drankies in zitten. 🥂

Ondertussen is het ook Valentijnsdag geweest en ik kreeg zowaar een bos bloemen! Geen idee van wie, want er stond geen naam op ’t kaartje. Mocht de gever dit lezen en zich alsnog geroepen voelen zich bekend te maken, zodat ik je kan bedanken: je weet me kennelijk te vinden 🤪

🚀 PRIMEUR: MELD JE AAN VOOR ‘SELLING STORIES‘
Oh, en een leuk nieuwtje — of beter gezegd: een primeur. Bedacht in die weken grotendeels offline zijn de Selling Stories. Een knap staaltje storys(t)elling voor jou: een behind the scenes voor ondernemers die willen leren van mijn fuck ups (of er gewoon effe smakelijk om willen lachen, want het hoeft allemaal niet zo zwaar te zijn), tips willen ontvangen om je bedrijf te laten groeien (in vrijheid, in omzet, in klanten, in vertrouwen en in plezier) en die een rauw, eerlijk, authentiek kijkje willen in mijn bedrijf. Voor gratis, jawel! Klassiek gevalletje van start before you are ready: ik weet (nog) niet hoe vaak je de Selling Stories ontvangt. Wees gerust: je krijgt ze heus niet iedere dag. Juist omdat ik vooral alleen wil delen als het daadwerkelijk iets toevoegt, pin ik me niet vast op ‘je krijgt ‘m iedere week’.

Wil je Selling Stories ontvangen? Meld je dan aan door een reactie achter te laten met in het daarvoor bestemde vakje het e-mailadres waar de digitale brieven naartoe mogen. Zet ik je op de lijst. 👇🏻

De podcastaflevering waar je net over las: