In februari schreef ik dat ik denk dat dit een topjaar is voor mij als blogger. En hoewel ik een tijdje vrijwel uit de lucht was (of juist met mijn hoofd ín de wolken — wie zal het zeggen), denk ik dat nog steeds. Inmiddels draai ik al heel wat jaren mee in bloggersland. Het is één van mijn favoriete landen: lekker schrijven, interactie met jullie, onderwerpen bedenken, foto’s maken, samenwerkingen aangaan en taboes doorbreken.
Met mijn blog (en schrijfsels op Instagram en Twitter) ben ik op een missie: iedereen een goed of beter gevoel geven. Meer zelfliefde (en liefde in het algemeen) voor iedereen en meer positieve aandacht voor mentale (on)gezondheid. Elke keer weer goud waard als ik een berichtje krijg van iemand die vertelt dat hij of zij zich een stuk ‘normaler’ voelt door wat ik deel. Dat je je gesteund voelt. Want, oh, yes, we got this. Maar hoe blij ik ook ben met wat ik doe en hoe het gaat — ik heb de afgelopen jaren ook wel wat fouten gemaakt.
Bang zijn voor de meningen van anderen
Wat kon ik het eng vinden om mijn blogposts te delen. Hier online zetten ging prima, maar het ook delen op sociale media? Oef. Dan konden mensen er nog weleens iets van gaan vinden. En ja, ik heb kwetsende opmerkingen gekregen. Die krijg ik nog steeds. Maar ik ben er niet meer bang voor. Ik wil niet leven met wat voor soort angst dan ook en daar doe ik mijn uiterste best voor.
Te veel op de vlakte blijven
Vroeger was ik te bang om écht persoonlijke dingen te delen. Totdat ik op een gegeven moment zag dat als ik het niet durfde te delen, veel anderen dat ook niet zouden durven. Dat ik niemand hielp door mezelf onzichtbaar en klein te houden. Ik probeer nu te delen wat ik vroeger zelf graag had gelezen. Te schrijven over dingen waar ‘we liever niet over praten’. En ik wilde dat ik hier jaren eerder mee was begonnen.
‘Kijk haar nou weer’
Oef — hoe blij ik was (en ben) met de 10.000 unieke bezoekers afgelopen januari. Voor mij een magische grens. Maar misschien had ik dat ook al wel veel eerder kunnen bereiken. Als ik maar niet zo bang was voor zelfpromotie. Het voelde altijd alsof ik iets verkeerds deed, terwijl het natuurlijk het allerbeste en -slimste is wat je kan doen. Pak je podium, laat zien dat je er bent en zorg dat de stukken die je met liefde en aandacht schrijft ook echt gelezen worden. (Ik ga maar eens een blogpost over zelfpromotie schrijven, bedenk ik me nu.)
Op naar nog veel meer blogjaren en fouten waar ik van mag leren. ??
9 reacties
Ooh ik vind het ook zooo eng om dingen te delen op social media. Ik heb totaal geen probleem met persoonlijk schrijven maar om het dan in ieders gezicht te duwen, dat durf ik niet :p Bij mij komt het vooral omdat ik denk dat mensen het stom vinden dat ik blog, wat waarschijnlijk onzin is. Maar zelfs als het waar is, zou ik het me eigenlijk ook niet moeten aantrekken.
Maf, toch, dat we dat zo eng vinden? Vind je het vervelend of vind je het wel oké zo?
Herkenbaar lijstje! Het mooie aan open en authentiek zijn is dat je daarmee echt een connectie maakt met anderen. Je hebt je echt enorm ontwikkeld op dat gebied en daardoor ben je nu een van mijn grote favorieten op bloggebied.
Die connectie vind ik heel fijn en belangrijk. Ook op bijvoorbeeld Instagram. Er is al zo veel nep en opgepoetst tegenwoordig… En ik vind het heel tof te horen dat ik één van je grote favorieten ben! Al is dat ook altijd wel een beetje onwerkelijk, haha. Dank je wel! ?
Heel erg herkenbaar en ik vind dat je heel open en mooi schrijft :)
Ahh, bedankt, Louise! ?
Dit is voor mij een ontzettend herkenbaar lijstje! Daarom vind ik het ook zo fijn om jouw open en eerlijke posts voorbij te zien komen.
Wat lief! Dank je wel, Sanne.
Zo herkenbaar! Ik ben onlangs ook een blog begonnen en heb al een aantal artikelen op de website gepubliceerd, maar delen op social media durf ik dan weer niet… Heb daarin dus nog wel wat stappen te zetten.