Naast dat ik mediteer en elke avond in mijn Dotted Rock opschrijf wat er fijn was die dag en waar ik dankbaar voor ben (lees vooral ook meer over die gewoontes), leek het me goed ook eens een en ander op te schrijven om te lezen als ik me rot voel. Want ja — ook die dagen zijn er zeker. En die mógen er ook zijn. Niet te vaak en niet te veel achter elkaar het liefst, dus daarom pende ik maar effe neer waar ik mezelf aan kan herinneren als ik me het liefst de hele dag onder mijn dekens verstop met een zak chips binnen handbereik. (Don’t try this at home, want kruimels in je bed zijn ook écht funest voor je humeur.)
“Je doet het prima”
Soms ben ik gewoon bang dat iemand ineens uit het niets tegen me zegt “Lenn, wat doe jij eigenlijk, joh. Je kan helemaal niet schrijven en alles wat je doet is eigenlijk echt puur poep.” Dat ik een soort van ‘ontmaskerd’ word en dat mijn hele leven ineens wordt weggevaagd. (Als je dit herkenbaar vindt, moet je misschien ‘Fuck the quarterlife crisis‘ lezen van Femke Kamps.) En ergens wéét ik ook heus wel dat ik knappe stukkies tik, dat mijn klanten blij met me zijn en dat ik best een leuk mens ben — alleen dat voelen blijft een dingetje. Al raakte Naomi me laatst wel enorm en dat vind ik dan wel weer een heel goed teken. Weet je, we doen het op onze eigen manier allemaal prima. En ja, ik kan weleens denken ‘goh, als ik toch eens zo’n type was dat uit bed sprong, vijf kilometer ging hardlopen, een gezonde smoothie maakte en wel 58475 ballen in de lucht kan houden, dan was ik vast veel tevredener met mezelf’. Ik ben gewoon niet zo en ik hoef dat ook niet na te streven. Laat mij lekker genieten van op vrijdagavond een boek lezen op de bank en op zondag lekker schrijven. Het is oké. Of nee, het is prima.
“Je bent meer dan wat je doet”
Ik kwam er #bijdepsycholoog achter dat ik mijn zelfwaarde haal uit de dingen die ik doe. Heb ik een dag lang heerlijk teksten zitten schrijven en ging alles goed, dan voel ik me al snel een stuk beter over mezelf. Op die dagen is dat best leuk, maar ik heb ook best veel dagen waarop het niet zo lekker loopt. Of dagen waarop ik veel minder gedaan krijg dan ik wil. Wat dan ook niet helpt, is dat ik voorheen ellenlange takenlijsten maakte en aan het eind van de dag moest concluderen dat het überhaupt niet in acht uur zou lukken. Mijn waarde hangt niet af van wat ik allemaal doe. Ik ben geen minder leuk mens als ik vandaag maar twee blogposts heb geschreven, in plaats van de voorgenomen vijf. Als het me een dag niet lukt, dan kan ik maar beter gewoon genieten van de vrije tijd die ik daardoor heb. Tenzij ik een deadline heb. Dan jank ik natuurlijk de ogen uit mijn kop. Wat ook niet per se makkelijker typt, maar ach.
“We hebben er allemaal weleens last van”
Soms denk ik dat ik de enige ben die moeite heeft met het leven. Dit klinkt een stuk zwaarder dan ik het bedoel, haha. Maar soms lijkt het alsof iedereen maar gewoon fluitend zijn ding doet en ik de enige ben die denkt ‘ik doe maar wat’. Toch weet ik dat ik echt niet de enige ben, zeker als ik kijk naar de reacties die ik krijg op de blogposts over #selfcare en de psycholoog. Ik gun iedereen het allerbeste, maar het biedt toch ook een soort van troost om te weten dat er mensen zijn die met hetzelfde bijltje hakken. En dat we ook allemaal datzelfde bijltje er weleens bij neer willen gooien. Misschien dat ik juist daarom deel hoe het met mij gaat, om voor anderen die ’troost’ te kunnen zijn. Of gewoon ter leedvermaak, haaaha.
“Neem je tijd”
Ik wil alles en het liefst nu. Zo ook bij de psycholoog; ik wil gewoon dat ik grote stappen maak. Dat mijn problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Dat ik kan verdwijnselen (ja, ik lees Harry Potter) naar het punt waar ik wil zijn. Maar goed, ik heb 26 jaar dingen ‘verkeerd’ gedaan en ik kan niet verwachten dat het binnen een paar maanden helemaal opgelost is. Het hoeft niet allemaal nu en het hoeft ook niet allemaal tegelijk. Kleine stapjes zijn ook stapjes.
Goed is goed genoeg.
16 reacties
Len, weer zo mooi en ook wel herkenbaar geschreven. ;-) Je denkt vaak dat je alleen bent, terwijl iedereen er wel last van heeft. Maar bijvoorbeeld op social media is alles mooier dan het werkelijk is… Je deelt het gewoon niet zo snel, het voelt gelijk ook zo ondankbaar op de een of andere manier.. Kortom, je schrijft precies zoals ik het wel eens wil zeggen haha. Ik laat niet snel reacties achter, maar wilde nu toch eens de moeite nemen om even erbij stil te staan en een reactie achter te laten. Ik lees je blogs altijd met veel plezier! X
Dank je wel! Vind het heel tof als iemand dan tóch de moeite neemt een reactie achter te laten. Toch fijn te horen dat het herkenbaar is voor velen. Juist daarom probeer ik er zo veel mogelijk over te delen – ook op sociale media. ?
Len, ik herken dit zoooooo zwaar. Ik heb ook altijd met alles maar het gevoel dat ik maar wat aanmodder. Andere momenten ben ik ineens super zeker (bij sollicitatiegesprekken bijvoorbeeld), en dan achteraf me afvragen wie die persoon was in mijn huid. Alsof ik me overal maar een beetje doorheen bluf en later pas denk; eh shit.
En geloof me, nu ik een kleintje op komst heb, ben ik meer onzeker dan ooit!
En je bent zo’n mooi mens, Ker! ♥️
Mooi geschreven. Ik herken veel in wat je schrijft, dus voor mij is dit ook een goede reminder. :)
♥️
Haha grappig van die chipskruimels. Ik dacht gisteren: oh zalig ik ga gewoon met een zak chips in bed een film kijken, maar toen dacht ik aan de kruimels en nope. Toch maar niet gedaan.
Verder wel een heel fijn artikel! Ik ben nu ook zo’n soort pagina in m’n self care journal aan het maken :) Vooral van dat eerste heb ik ook wel eens last. Het heeft ook een heuse naam: het impostor syndrome, dus ik moet soms ook wel eens tegen mezelf zeggen dat ik wel goed bezig ben. Niet dat ik het dan altijd geloof, maar oké. Bedankt voor de inspiratie! (Ben héél blij dat ik je ben gaan volgen!)
Hahaha, kruimels in bed zijn écht ruk. Ik ben ook héél blij dat je me bent gaan volgen!
Leuk artikel! Goed om te lezen, dat je meer stil staat bij momenten in je leven.
Het belangrijkste is, om positief te blijven. Tenslotte gaat het volgens mij steeds beter en maak je al grote stappen.
Probeer af en toe de lijstjes los te laten. Als je een videoblog gaat maken, lees dan bijvoorbeeld een boek minder.
Hoewel ik soms ook graag alles wil, is het beter om soms los te laten. Scheelt weer onnodige druk op jezelf.
Goed weekend alvast.
Dank je wel! Positief ben ik over het algemeen wel, maar ik vind het gewoon lastig om te gaan met mezelf als ik me minder goed voel. Bijvoorbeeld na EMDR, ik kan me dan gerust een week erg leeg voelen… En loslaten ben ik ook nog niet zo’n kei in. Ooit, ooit kan ik het! :-) Jij ook een fijn weekend, Dan!
Luistertip voor als je je rot voelt: “Deze dag komt wel om” van beroepsneuroot Hans Dorrestijn. Zoek maar op YouTube.
Thanks! Ga ik eens opzoeken.
Mooi stukje! En wat je zelf al zegt; goed is goed genoeg:). Daar sluit ik me dan ook mooi bij aan!
Dank je wel!
Eén brok herkenbaarheid voor mij. Heel mooi geschreven Len. “We doen het op onze eigen manier allemaal prima” is enorm treffend. En zo lief dat je mijn boek noemt. Dankjewel <3
Jij bedankt! <3