“het is net hard poepen”

Of we het echt over poepen gaan hebben? Nee, niet direct. Meer over de leugens die de ronde gaan over bevallen. Bevallen, ja. Je weet wel: zo’n kind van gemiddeld 50 centimeter lang en 20 centimeter breed door je kleinste uitgang persen. Mijn oma zegt altijd ‘dat het net hard poepen is’. Een docent beweerde gisteren dat bevallen hartstikke romantisch is. Ik geloof ze niet. Ik kan me er weinig bij voorstellen en visualiseerde het hele gebeuren. Stel je voor: een bezwete vrouw met slierten, nat, vet haar langs haar gezicht, die het uitschreeuwt van de pijn. Persen, een kerel die met je meepuft op verkeerde momenten en de ontlasting die je om de oren vliegt. Uitscheuren tot aan je nek en je vervolgens weer dicht laten naaien. Daar is toch werkelijk helemaal niets romantisch aan? Als mensen vragen of ik kinderen wil, antwoord ik ook steevast dat ik een paar kloontjes van mezelf helemaal het einde zou vinden. Maar zelf een paar mini-me’s uitpoepen? Daar zit ik niet echt op te wachten.