Ergens vind ik het naar als iemand zegt ‘dat alles een reden heeft’. Dat iets precies is wat nodig was. Om lessen te leren, om inzichten te krijgen of wat dan ook. Ik kan het namelijk niet altijd naar mezelf verantwoorden, want een overlijden, een kindje verliezen of een natuurramp — ik kan me niet voorstellen dat dat nodig is.
Toch werkt het voor mij om te bedenken dat alles — ik zeg ‘alles’, maar je snapt dus dat er absoluut uitzonderingen zijn, maar als ik die telkens benoem, is het niet per se leesbaar meer — een reden heeft. Het helpt me anders te kijken naar dingen. Vroeger dacht ik vaak ‘oh, ja, dat heb ik weer’. Nu denk ik dat nog steeds weleens. Jank ik nog steeds een ugly cry als dat zo uitkomt en ben ik echt wel van slag. Maar als ik er later op terugkijk, denk ik niet alleen meer aan de ellende. Ik denk ook aan wat het me gebracht heeft.
Heel concreet: de hartaanval van een dierbare was heel heftig. Misschien zelfs wel traumatisch om bij te zijn en iemand achter te laten op straat. Terug te rijden en niet weten of je iemand dood of levend aantreft. Als ik er nu naar kijk, heeft diezelfde hartaanval me ook echt iets goed gebracht.
Ik voel meer dan ooit dat ik blij word van mensen te inspireren een leven te leven dat zij fijn vinden. In een tijd waarop iedereen maar hamert op zo productief mogelijk zijn en zo veel mogelijk geld in zo min mogelijk tijd verdienen. Geen tijd verspillen. Terwijl ik juist zo veel om me heen hoor dat mensen langzaam willen leven. Dit besef zorgt ervoor dat ik weer veel vaker blogposts schrijf. Omdat ik wil delen hoe ik leef, wat mijn obstakels zijn en hoe ik ermee omga. Omdat ik wil laten zien dat je je eigen keuzes mag maken, zelfs als die afwijken van mensen die belangrijk voor je zijn. Dat je op keuzes terug mag komen. Dat het nooit te laat is om opnieuw te beginnen.
Ik wil me niet alleen meer richten op het schrijven van teksten voor klanten. Ik wil ook veel meer doen met mijn eigen content. Nog meer mensen bereiken via mijn blog en Instagram. En ja, er komt een heus e-book aan.
Is dat makkelijk, om zo te denken? Nee. Houd ik mezelf af en toe compleet voor de gek? Absoluut. Maar ik houd mezelf ook voor de gek als ik alleen maar negatieve dingen denk. Dus laat ik mezelf dan maar in het ootje nemen met iets positiefs.
Kan ik dingen altijd verklaren, begrijpen of plaatsen? Nee. En dat vind ik moeilijk, want ik wil dat wel altijd. Maar ik probeer wel altijd alles in perspectief te zien. Zo deed ik bijvoorbeeld al eerder een bod op een ander huis, maar dat werd niet geaccepteerd. Op dat moment baalde ik van Lloret tot en met. Nu weet ik: dat huis was niet voor mij bestemd. M’n stekkie in Lowbitch is duizend keer beter, dus het is maar goed dat ik niet in Limburg(!) terechtkwam. (Ja, ik woon nu praktisch in Duitsland, ook ver weg, weet ik.)
Het is aan mij hoe ik naar dingen kijk. Dan kan ik er maar beter het beste van maken. ✨
10 reacties
Mee eens dat de manier hoe je naar dingen kijkt zo belangrijk is! Ik geloof absoluut niet dat alles een reden heeft, maar ik geloof wel dat ook uit onverklaarbare of verdrietige dingen iets goeds kan komen. Twee jaar geleden is de vriend van mijn zusje (ze waren 8 jaar samen) overleden na een ongeluk. Ik geloof niet dat hier überhaupt een reden voor is. Die gebeurtenis heeft mijn gezin wel nog hechter gemaakt en dat zie ik als een positief gevolgd van een negatieve gebeurtenis.
Oh, jemig, wat erg! Kan me niet eens voorstellen hoe groot het gat in je hart is en wat voor verdriet je voelt… Vind het wel fijn te lezen dat jullie gezin hechter is geworden. ? Heel veel liefs voor jullie!
Ik vind dit altijd zo lastig. Aan de ene kant kunnen heftige situaties of tegenvallers inderdaad een bepaalde les zijn of je uiteindelijk toch iets positiefs brengen. Laatst had ik op mijn werk bijvoorbeeld nog iemand aan de telefoon die iets positiefs uit haar miskraam kon halen.
Anderzijds zijn er toch ook wel dingen waarvan ik me afvraag, waarom? Zo is mijn beste vriendin al jaren ernstig ziek, is ze nauwelijks nog wakker en als ze wakker is heeft ze vaak veel pijn. Ze zal hoe dan ook niet lang meer hebben. Dat is ondere andere wel een situatie waarvan ik niet kan denken ‘alles heeft zo zijn reden’.
Denk dat we het hier volkomen over eens zijn. Heel verdrietig dat je beste vriendin zo ziek is. Ik wens jullie heel veel sterkte en brand een kaarsje. ?
Ik wil wel geloven dat alles gebeurt met een reden. Ik denk dat het vooral de periode is dat er al iets op je pad gekomen is maar je er nog niet achter bent wat daar dan het positieve van is, de moeilijkste is. Ik ben dan wel zo ongeduldig om die rust al te willen vinden maar daar over te blijven malen.
Dat vind ik ook altijd lastig. Vind onwetendheid en onzekerheid sowieso lastig om mee om te gaan… Maar het fijne is wel dat je weet dat die rust altijd wel weer terugkomt.
De “levensinzichtelijke” boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen wijzen er ook allemaal op dat slechte gebeurtenissen in je leven vaak de meest verrijkende zijn. Hoe bizar en vreemd dat ook klinkt op het eerste gezicht. Maar verdrietige gebeurtenissen hebben vaak diepe persoonlijke groei tot gevolg en leiden tot meer inzicht en dankbaarheid voor het leven. Instinctief zou je zeggen dat iedereen verlangt naar een leven waarin geen enkele vorm van verdriet of pijn voorkomt en waarin je elke dag 100% gelukkig bent, maar ironisch genoeg zou dat haast het slechtste zijn wat je zou kunnen overkomen.
Ik zou dat alleen niet onder de noemer “alles heeft een reden” willen scharen, omdat dat de suggestie wekt dat er ofwel een soort predeterminisme is waarbij alles van tevoren is bepaald ofwel dat verdrietige gebeurtenissen minder erg zouden zijn omdat er op een of andere manier een “reden” voor is. Dat is het verschil tussen het ongekleurde woord “oorzaak” en het gekleurde woord “reden” wat een soort positief filter heeft. Een verdrietige (of gelukkige) gebeurtenis heeft niet per se een reden. Gebeurtenissen zijn simpelweg zoals ze zijn en het gaat er maar om hoe je ermee omgaat. Zo kan een gelukkige gebeurtenis tot veel ellende leiden en een ellendige gebeurtenis tot persoonlijke groei en meer inzicht. Maar dat kan ook weer goed net andersom zijn. Het is vaak maar net hoe je dingen oppakt en ermee omgaat.
Nou, vooral dat laatste. Ik wilde er ook niet mee zeggen dat alles uitgestippeld is, maar dat ik het graag zie als dat ik uit allerlei gebeurtenissen ook allerlei lessen mag leren. Als er dan iets verdrietigs gebeurt, dat je dan tóch ergens — hoe klein misschien ook — een lichtpuntje weet te vinden. :-)
Ik vind de comment hierboven ergens heel treffend en dat is voor mij alleszeggend: Ik geloof absoluut niet dat alles een reden heeft, maar ik geloof wel dat ook uit onverklaarbare of verdrietige dingen iets goeds kan komen.
Ja, same! :-)