Alweer heel wat maanden geleden nam ik ontslag bij mijn baan in loondienst om verder te gaan als freelance tekstschrijver. Ze kennen me daar goed, dus ik kreeg heel passende cadeaus. Waaronder Dan neem je toch gewoon een nieuwe van Antoinnette Scheulderman. In die tijd verhuisde ik ook naar het Verre Oosten, dus het boek belandde in een verhuisdoos om er pasgeleden weer uit te komen. Niet omdat ik al mijn spullen al heb uitgepakt, maar omdat ik bewust op zoek was naar dit boek. Ik wilde het zo graag lezen — al vanaf het moment dat ik het boek kreeg. Maar goed, nu is ’t uit en wat vind ik ervan?
Zoals je wel weet als je me ook maar een beetje volgt: ik heb een hond. Vince. Op Instagram is ‘ie goed vertegenwoordigd (hij heeft zelfs een eigen account) en ook op mijn blog is Vince een graag geziene gast. Zo schreef ik over de lessen die ik van mijn hond leerde, dat hij zorgt voor de bijzonderste gesprekken en wat zijn invloed is op mijn mentale gezondheid. Dat dit boek over mensen en (hun band met) dieren écht een boek is voor mij, is wel duidelijk.
“Dan neem je toch gewoon een nieuwe?”
Antoinnette Scheulderman verloor haar hond Bubbels. ‘Het was maar een dier,’ kreeg zij vaak te horen toen ze rouwde om haar overleden metgezel. Iedereen die ooit een huisdier had of nog steeds heeft, weet hoe sterk de band met je dier kan zijn. Sterker nog: acht op de tien baasjes ziet het huisdier als volwaardig onderdeel van het gezin. En toch lijkt het verdriet om je dode maatje nog altijd taboe. Iets waar je je voor moet schamen. Iets wat al binnen een paar dagen of weken over moet zijn.
In Dan neem je toch gewoon een nieuwe lees je hoe Antoinnette omging en omgaat met het verlies van haar teckel. Ze deelt niet alleen haar eigen ervaringen, maar interviewt ook andere bekende baasjes over hun liefde voor en lol met hun dieren. En natuurlijk ook over het verdriet en het gemis als je trouwe huisgenoot er niet meer is. Daarnaast geven deskundigen advies. Bekenden als Eva Jinek, Paul de Leeuw, Linda de Mol, Jan Wouters, Janine Abbring, Britt Dekker, Barry Hay, Saskia Noort, Sylvia Witteman, Bridget Maasland, Yvette van Boven en Johan Derksen vertellen hun verhaal.
Mijn allereerste hond: Fleurtje. Kwam als pup toen ik baby was en was toen ik ouder was echt mijn baby. Was een vrouwtje, pieste altijd met poot omhoog. Mis die boef.
Een pijnlijk mooi boek
Vince was 3 toen ik hem adopteerde en inmiddels is ‘ie 7. Ik kan niet ontkennen dat ik me weleens zorgen maak over de dag waarop hij er niet meer is. Toen hij een tijd geleden geopereerd werd en onder narcose ging, zat ik al te huilen als een klein kind. Laat staan op de dag dat ik ooit afscheid moet nemen van ‘m. Als het ooit zover is — hij wordt natuurlijk gewoon 20, dat snap je —, dan lees ik zeker dit boek opnieuw.
Ik denk namelijk echt dat iedereen die een dier heeft dit boek moet lezen. En iedereen die geen dier heeft en dingen zegt als ‘het is maar een hond’ en ‘dan neem je toch gewoon een nieuwe’ eigenlijk ook. Het is een heel mooi boek en na elk hoofdstuk deed ik een ugly cry. Waarom ik voor mijn lol een boek lees waar ik zo van ga huilen? Omdat het ook fijn is te zien dat er veel meer mensen zijn die zo gek zijn op hun dier. Dat het helemaal oké is als je je zorgen maakt om je hond, dat ik ‘m nooit langer dan 8 uur alleen laat of binnen laat, dat ik mijn leven op hem aanpas en dat ik nu al af en toe opzie tegen het moment dat ik zonder hem verder moet. Dat het inderdaad heerlijk is dat je altijd blij verwelkomd wordt als je thuiskomt. Dat je veel dingen smerig vindt, maar je hond wel gewoon over je wang laat likken als ‘ie net zijn ballen een wasbeurt heeft gegeven. Tja.
Tussen de tranen door heb ik vooral ook heel veel gelachen. Over poepen op het gazon van Linda de Mol. Een drol op een kleed. Je hond proberen te verstoppen op een plek waar ‘ie eigenlijk niet mocht zijn, maar dat dat heel anders uitpakt dan je dacht. Over katten en hun eigenaardigheden. Over wat mensen allemaal doen voor hun dieren. Die persoonlijke halen vind ik heel leuk te lezen — en de foto’s maken het helemaal af. Voor mij zit dit boek vol met emotie, herkenning, kwetsbaarheid en humor. Zodra ik weer eens een cadeautje wil kopen voor iemand met een dier of iemand die net een dier verloren heeft wil troosten, koop ik echt dit boek. Aanrader.
♥ Waardering: 9.
Antoinnette Scheulderman — Dan neem je toch gewoon een nieuwe
Lebowski / 2018 / 9789048844555
Dan neem je toch gewoon een nieuwe is bij Bol.com te koop voor €21,99.Meer boekentips nodig? Een overzicht van al mijn boekrecensies tot nu toe vind je hier.
6 reacties
Gelukkig is Sproet onsterfelijk… Ik kan alleen al de gedachte dat ze er ooit niet meer zou zijn niet aan.
Dit boek klinkt heel mooi, zeker vanwege al die persoonlijie verhalen.
Ik word ook naar van het idee dat Vince er ooit niet meer is. ? En ik zou dit boek echt kopen, als ik jou was. Het is echt een aanrader! Maar dat had je vast al begrepen. ?
Ligt hier sinds een week in de boekenkast maar kan mij er niet toe zetten het nu te lezen omdat sinds kort gebleken is dat onze geadopteerde poes Amy een hartafwijking heeft. Helaas hebben de vorige eigenaren dat niet verteld, niet dat we haar dan niet geadopteerd hadden, maar was toch wel prettig geweest om te weten….blijkbaar zat er dus een andere reden achter haar afstaan….
Ohhh, nee, Ilona — wat verdrietig! En nu? Is er goed mee te leven voor haar? Dikke knuffel voor jullie! X
Vind dat zo stom als mensen dat zeggen. Een dier is eigenlijk gewoon je kind. Een gezinslid. Een onderdeel van jou. Dat je nog maar heel lang van hem mag genieten!
Jaaa, hoop dat ‘ie net zo oud wordt als ik!