door de lens: zen, zon, ziekenhuis

Zo, jongens. Dat is even geleden. Een heel vers weekoverzicht! De laatste die ik plaatste stamt uit april. En daarna life happened. Ik wil de weekoverzicht-draad graag weer oppakken en dat is bij dezen gelukt, zoals je ziet.

ZONDAG
Een zondag zoals ‘ie moet zijn. Nou ja, niet elke week, maar nu was het heerlijk. Ik werd wakker met een zonnetje op mijn giechel en kan echt intens genieten van zulk lichtspel op de muren en vloeren. En ja, mijn kussen ligt naast mijn bed, want die neemt te veel ruimte in. Ik zeester graag, ja. Ben op zoek naar een fijn, nieuw bed. Denk dat ik voor een boxspring ga en dan maatje kingsize. 
De Vince en ik gingen natuurlijk weer de hort op. Lekker wandelen, snuffelen, vogels laten schrikken (misschien moet ik ‘m binnenkort te huur aanbieden als vogelverschrikker, brengt ‘ie ook wat geld in het laatje), bedelen om koek, snuffelen, snuffelen en over zijn eigen poten struikelen. Ik liep in zijn Flodder-outfit met een vogelnest op mijn hoofd te genieten van het zonnetje. En moest een beetje om mezelf grinniken toen ik besefte dat ik als schobberdebonk rondslenterde, terwijl iedereen in zijn beste kloffie naar de kerk ging.

Thuiskomen, koffie drinken en even lezen. Ik lees hier Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit van Bianca Toeps. Kocht dit boek op de boekenmarkt in Deventer en vind het tot nu toe heel interessant.
Normaal maak ik op zondag altijd mijn huis schoon, maar vorige week was ik in Deventer en had ik er geen tijd voor. Of ik maakte er dus geen tijd voor. Vandaag wilde ik effe extra goed aan de poets, dus ik zette mijn noisecancelling koptelefoon op en ging aan de slag. Ik luisterde naar podcasts: de derde aflevering van Business Influencer Podcast van Charlotte van ’t Wout over hoe zij in twee jaar tijd 20.000 volgers kreeg op Instagram. Daarna luisterde ik naar een aflevering van de podcast van Mayra Louise: ‘Wat nou als het ook anders kan?’ met Janne Schuijn.

Mayra schreef trouwens een heel goed boek: Op je lijf geschreven. Mijn recensie komt nog online. Charlotte is heel leuk om te volgen op Instagram en ze geeft heel goede cursussen via dat sociale medium: je tarieven bepalen als ondernemer, goede stories maken op Instagram, productief zijn en een cursus voor/over introverte mensen. Janne schreef ook een boek — Wat nou als het ook anders kan —, maar dat heb ik nog niet gelezen.

Ik dweilde de hele toko ook maar even. Afgezien van dit stukje, want Vince wilde voor geen goud (ook niet voor koek) aan de kant. Prima, jongen. Als je LinkedIn had, zou ik je onderschrijven voor structureel in de weg liggen.

Om de burgerlijke toestand dan maar helemaal compleet te maken, kookte ik ’s middags al mijn avondeten. Ik maakte een bonenschotel met salami — een recept van Lekker en simpel. Het was heel lekker! En simpel te maken. Maar dat deed ‘Lekker en simpel’ wellicht al wel vermoeden.

’s Avonds luisterde ik nog naar wat ASMR-video’s. Ik kreeg op Instagram Stories wat vragen wat ik graag luister en dit zijn mijn twee favorieten: ASMR Deep Brain Scratching en Deep Experimental Triggers.

MAANDAG
Vandaag mag ik weer lekker aan de slag en teksten tikken. Vind het zo heerlijk dat ik een baan heb waarbij ik niet bijna in tranen uitbarst omdat het ‘weer maandag is’. Ik postte een soortgelijke foto in mijn stories op Instagram, met daarbij dat ik me soms een soort van schuldig voel dat ik pas na negenen begin met werken. Wat nergens op slaat, want er is precies niemand die zegt dat ik eerder moet beginnen en soms werk ik ook in de avonden of weekenden. Omdat het kan, zeg maar. Kreeg heel veel reacties van andere ondernemers die zeiden dat zij ook op zijn vroegst pas om tien uur beginnen. Hashtag opgelucht. ?
Ik at mijn ontbijt lekker arbo-onverantwoord achter mijn iMac. Zoals je ziet eet ik daar vaker, want mijn toetsenbord is bijna te goor om aan te raken. Misschien maar eens een doekje overheen halen. Hebben jullie ook van die periodes dat je ergens ineens helemaal gek op bent, qua eten? Ik zit nu weer helemaal in mijn vlokkenfeest-fase.

Ik verstuurde vandaag een hoop e-mails en schreef blogposts voor klanten. Ik wilde ook nog een blogpost voor freelennse.nl schrijven, maar daar kwam ik niet aan toe. In de middag interviewde ik iemand voor een tekst op een website. Vind dat altijd zo leuk om te doen. Vooral als het van die gedreven, dromende en enthousiaste ondernemers zijn. Interviewen doe ik trouwens vaak met mijn koptelefoon op, want dan hoef ik mijn telefoon niet vast te houden en dan heb ik twee handen vrij om meteen mee te tikken. Heb ooit de fout gemaakt te denken dat ik ‘dingen wel onthield’ — dat nooit meer.

’s Avonds reed ik naar Makro in Duiven, want ik wilde even wat grootverpakkingen halen van wc-papier en keukenrollen. Tja, sexyer kan ik het niet maken. Leuker ook niet per se. Hoewel dit eten de pijn wel wat verzachtte. Het is een angusburger, maar hm… hij was oké, niet superlekker. Dronk ook sinds tijden een biertje — überhaupt alcohol. Dat was lang geleden.

DINSDAG
Ik moest even naar de garage in Utrecht, dus daar kachelde ik heen. Even tanken in Duitsland, want ik blijf natuurlijk wel een gierige Hollander. En kijk nou even wat een pareltje mijn wagen toch is… (Ja, zonde dat de neus er niet helemaal op staat, maar anders had ik iemand anders op de kiek gezet en hij keek al zo maf naar me.)

Bij de garage stond dit beest. Even een ritje gemaakt, maar eh, ja. Ik kan zeg maar net een band betalen. En dan zonder de velg. Sugardaddy’s mogen me appen.

Weer thuis deed ik een briefing met een sportmarketingbureau, omdat ik teksten voor ze mag schrijven. Zin an! Ook even checken hoe laat ik Vince uit kon laten zonder als verzopen kat (en hond) thuis te komen. Ik zag dat ik het komende half uur niets te vrezen had, dus ik trok enthousiast m’n Timberlands aan en we hobbelden de straat op. Eindstand: na vijf minuten begint het te hozen en je komt drijfnat weer thuis. Buienradar is net zo betrouwbaar als m’n ex. (Stiekem wel heel veel zin in herfst. Eigenlijk heeft elk seizoen wel zo zijn charmes.)

Ik wilde eigenlijk een lekkere pasta maken, maar ik had geen zin meer om te koken. Dus ik gooide soep in de pan (romige kippensoep met kip (nee, echt?), roomkaas en sjalotten) en kaassoufflés  in de oven. Soep is een aanrader! Daarna viel ik als een blok in slaap op de bank. Vince was heel onrustig, dus we gingen vroeg de laatste wandeling doen en ik lag voor het eerst sinds maanden(!) weer eens voor twaalven in bed. Lekker dromen over dikke Audi’s. Trouwens, deze maand zouden er heel veel vallende sterren te zien zijn en ik heb er echt welgeteld nul gezien tot nu toe. Jullie wel?

WOENSDAG
Ik werd heerlijk wakker (na duizend dromen over die Audi uiteraard), wandelde met Vince en eenmaal thuis raakte ik geïrriteerd. Omdat ik daar nogal lang in kan blijven hangen, heb ik mezelf uit de situatie gehaald, m’n telefoon aan de kant gesmeten en ben m’n bed ingedoken met Vera Camilla. Niet voor het echie, maar in videovorm. Vera is aan het herstellen van een burn-out en ik vind haar zo dapper. Het is fijn dat ook dit soort dingen bespreekbaar worden gemaakt.

Beneden lag Vincie heerlijk van het zonnetje te genieten. En dat terwijl ‘ie zelf het zonnetje in huis is. ? Heb tien minuten bij ‘m op de grond gelegen om naar hem te kijken. Geniet echt van dit dier.

Aan het eind van de middag reed ik naar mijn oude stekkie, omdat ik in het ziekenhuis moest zijn. Eén van de dingen die ik niet mis: de bruggen die áltijd openstaan als ik eroverheen wil. Dingen die ik wel mis: de goddelijke kapsalon bij de plaatselijke snackbar.

Weet je waar ik me in ziekenhuis altijd over verbaas? Dat het in élk ziekenhuis hetzelfde ruikt en dat de koffie niet per se heel lekker is, maar wel grandioos duur. Maar goed, ben allang blij dat we goede zorg hebben in Nederland.

Toen ik thuiskwam, trof ik dit trotse exemplaar aan. Dit is echt voor het eerst dat hij iets sloopt en zoals je ziet, is ‘ie er nog trots op ook. Ik heb ook lekker opvoedkundig-verantwoord gereageerd door keihard te lachen en met hem te kroelen. Wel even in zijn grote oren gefluisterd dat hij in het vervolg alleen enveloppen van CJIB mag verscheuren.

DONDERDAG
Ik begon de dag niet met een dansje, maar met een interview. Dit keer zonder koptelefoon, want die heb ik uitgeleend. Met oortjes werkt ook prima. ??Oja, dat ding achterop mijn iPhone is toch wel één van mijn betere aankopen. Het is een PopSocket: een ding dat je kan ‘uittrekken’. Nu kan ik mijn iPhone altijd op zijn zijkant neerzetten en ik laat m’n telefoon niet meer op mijn gezicht vallen als ik weer lekker mijn tijd lig te verdoen door doelloos door Instagram te scrollen, terwijl ik alles al vier keer gezien heb.

In de middag reed ik naar het ziekenhuis voor ziekenbezoek. Uiteindelijk bleek ik min of meer voor snot te zijn gekomen. Beetje jammer. Maarrrr één van mijn lievelingsmensen woont vlakbij het ziekenhuis en ze vroeg of ik bij haar kwam eten. Na het eten nog even een ijsje halen, samen met haar twee zoons. Was heel fijn.

Ik was laat thuis, viel in slaap op de bank en liet daarna Vince uit. En toen zag ik dit. Ik blijf de maan een mooi en bijzonder ding vinden.

VRIJDAG
Ik werkte. Eerst aan tafel, met mijn stagiair die me goed in de gaten houdt. Later vanaf de bank onder een dekentje, want moe.

Aan het eind van middag reed ik weer naar het ziekenhuis. Nu houd ik niet per se van ziekenhuizen, maar dit stukje vind ik altijd heel mooi. Ik hou van die lichtbalken. Wil dat in mijn huis.

ZATERDAG
Ik was even vergeten dat de vakantieperiode voorbij is slash op zijn einde loopt. Dus ik reed vol goede moed in de middag naar Utrecht en belandde in de file. Ah, well, ik slinger mijn auto-afspeellijst aan op Spotify en geef wat optredens weg. Ook prima. Na een paar uur in het ziekenhuis te zijn geweest, reed ik weer naar huis. Geen puf meer om te koken, dus ik haalde patat voor mezelf en een frikandel voor de Vince.

Mocht je benieuwd zijn naar meer van mij; ik ben hartstikke volgbaar op Twitter, Facebook en Instagram. Oh, en een overzicht van al mijn weekoverzichten is er natuurlijk ook.