(*) een ode aan mijn huis

Het is mijn huissie. Mijn plek. Mijn thuishaven. Mijn stukje Nederland, met een hoop steen, weinig meubels, maar wel een hond. Mijn thuis. En wat vind ik het hier fijn. Godzijdank — want ik zou niet weten hoe ik het als huismus zijnde overleef als ik me niet op mijn gemak zou voelen in mijn eigen huis.

Aan alles voel ik dat het een puik plan was om mijn biezen te pakken. De dijk in Vreeswijk in te ruilen voor de dijk in Lobith. Ik voel en ben nu meer thuis dan ooit. Ik ben freelancer en afgezien van dat ik af en toe bij (potentiële) klanten langsga, ben ik vooral in mijn eigen omgeving aan het werk. Dat maakt het voor mij extra belangrijk om er een fijne plek van te maken.

Het voelde meteen al goed. Ik voelde (en voel) me hier thuis. De grote ramen, de zee van licht, de ruimte, de grote vensterbanken die ik altijd al heb willen hebben, mijn inmiddels prachtige keuken met het fornuis — heet het eigenlijk ook een fornuis als het met een inductieplaat is of ben ik nu aan het valsspelen? — dat ik zo mooi vind, een roze trap, de Schotse hooglanders en wilde paarden voor de deur én het ruitje in mijn voordeur dat open kan. Ik wilde eigenlijk een boerendeur waar je ook alleen de onderste of bovenste helft van kan openen, maar goed, soms moet een mens consessies doen. Je kan hier wandelen met alleen het geluid van de vogels in je oren. En zelfs dat geeft me soms tranen van geluk. Weinig prikkels, veel genieten.

Er is tijdens de Grote Verbouwing al veel gebeurd: er staat een nieuwe keuken, alles is geverfd, er ligt boven een nieuwe vloer en zo zijn er nog meer dingen voor me gefikst. Beneden wil ik nog een nieuwe vloer (maar eerst moneys maken) en daarna kunnen mijn boekenkasten weer ingericht worden én mag ik meer meubels shoppen. Zoals ik al eerder schreef in de update over mijn huis, is dit huis twee keer zo groot als het vorige en kom ik meubels tekort. De meubels die ik heb, ga ik ook vervangen. Ik wil er echt een heel nieuw huis van maken, met een mooi thuiskantoor, veel planten en nog meer dingen om mijn leven nog fijner te maken. Naast banken en een tv-meubel, heb ik ook nog aardig wat kasten nodig en ik moet eerlijk zeggen: ik heb al wat dingen op het oog. Zo heb ik deze kasten in mijn gedachten al in mijn huis gezet — met planten, borduurwerkjes van Iris en illustraties van Carmen.

Het eerst is mijn thuiskantoor aan de beurt. Daar zit ik het meest en het is ook de grootste ruimte. Ik wil tijdens het werken niet te veel afleiding, want ik ben supersnel afgeleid en word onrustig van te veel spullen. Omdat ik het thuiskantoor wil opdelen in een stuk échte werkruimte en een stuk waar ik lekker kan zitten, wil ik een afscheiding maken met een mooie kast met veel planten erin, mijn oude typemachine en wat boeken die ik gebruik voor werk.

Bij de woonkeuken wil ik een opengewerkte kast voor de flessen drank. Niet dat ik nou zo veel drink, maar ik heb inmiddels een knappe verzameling van mooie ginflessen (zonder gin wordt het tonics) en ik vind dat tof staan als je richting de keuken loopt. En hoewel de keuken GROOT is, wil ik nog meer kastruimte om de ruimte gezellig te maken door mooi servies — dat ik ook nog wil kopen — uit te stallen, samen met mooie glazen en kookboeken.

Ik heb zo veel zin in het eindresultaat! Eerlijk is eerlijk: ik word nu wat ongeduldig en kan niet wachten tot de nieuwe vloer er ligt en ik weer een stapje verder kan met mijn paleisje…

(*) Dit is een samenwerking met Woonexpress.