Het was 22 februari, in eerste instantie een doodgewone zaterdag. Ik gaf bakken met geld uit aan kleding, bleek ruggengraat te hebben en zwichtte niet voor prachtige Jordans (oké, ik heb ze inmiddels al wel in mijn digitale winkelmandje gegooid, maar goed) en ik haalde ontzettend vet eten in mijn hartstikke oranje* Nemo-onesie met staart en vissenkop (geen grap). Eenmaal thuis pakte ik mijn eten uit, schoof ik aan tafel en wilde ik even kijken wat mijn iPhone voor me in petto had. Aardig wat reacties op Facebook op mijn lelijke onesie, wat likes op Instagram en heel wat berichten op WhatsApp. Toen kwam De Ontdekking. En nee, niet de ontdekking van de hemel. Integendeel. WhatsApp had een storing. Internationaal, notabene. Ik kon me niet verdedigen voor mijn Nemo-onesie, ik kon helemaal niks. Dus downloadde ik Wordfeud weer, kletste ik zowaar face-to-face (vooral met mezelf, ik deed namelijk dit) en speelde ik level 167 van Candy Crush uit voor mijn moeder. Ik mocht niet eerder weg dan dat ik dat level had uitgespeeld. Waar zij al drie maanden(!!!) mee bezig was. Maar het beste van alles: ik schreef weer eens een blogpost. Inmiddels doet WhatsApp het weer, dus het wordt nu tijd om een eind aan deze blogpost te breien. O. Breien. Bij de volgende storing begin ik daar weer eens aan. Iemand nog voorkeur voor een kleur sjaal?
(Pssst. Het sterretje en meer zie je na de klik.)
2 reacties
Haha, held ;)
Ik heb van die hele storing niks gemerkt!