Het zal je niet ontgaan zijn — als je me volgt, tenminste — dat de afgelopen maanden een tikkie hectisch waren. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, geregel, tussendoor werken, eten zien te ritselen, werken, veel in de auto zitten en vooral Heel Veel drukte in mijn hoofd. Mijn energielevel was niet om over naar huis te schrijven, dus als ik even vrije tijd had, dook ik het liefst mijn bed in. En dat terwijl ik heel veel meer wilde doen. Meer werken, meer bloggen, meer wandelen met Vincie — meer van alles. En ja, dat is confronterend. Want ik ben nog steeds niet goed in omgaan met dit soort tekortkomingen. Met een criticus in mijn hoofd. Geeft niks — op deze manier wordt het alleen maar beter.
Ik had niet eens door dat die hartaanval alweer drie maanden geleden is. Dat het alweer twaalf weken geleden is dat mijn leven op zijn kop stond. Dat er in de tussentijd zo ontzettend veel veranderd is, maar er nog veel meer anders had kunnen zijn. Dat ik dankbaar ben dat het goed afliep. En nu ik dit tik, op 1 september, ben ik vooral heel blij dat de afgelopen maanden achter me liggen.
Is het een verloren kwartaal? Nee, zo wil ik het niet noemen. Ik denk dat er in deze weken meer (levens)lessen zaten dan in een gemiddeld levensjaar. Zoals ik al eerder zei heb ik nu vooral heel veel zin om langzaam te leven en vind ik het fijn dat ik er iets positiefs uit heb gehaald. Maar ik ben ook wel echt enorm toe aan het rustigere vaarwater van komende weken. Over precies een maandje ben ik jarig en ik heb zo ontzettend veel zin in 28 worden. In mijn nieuwe levensfase.
Lullen met Lenn is onderdeel van een serie: elke eerste dag van een nieuwe maand (tenzij er een weekoverzicht online komt) verschijnt er een nieuwe aflevering. In deze blogposts tik ik gewoon een beetje van me af, zonder dat ik ook maar een seconde nadenk over of het wel goed genoeg is om te publiceren. Het helpt me mijn hoofd op orde te krijgen, ik herinner mezelf eraan dat iets niet perfect hoeft te zijn voordat de buitenwereld het ziet.
8 reacties
Fijn! <3 Ik hoop dat het een heerlijke maand wordt voor je!
Ah, dank je wel! Dat hoop ik ook!
Ik hoop op rustige en fijne weken voor je :) Met veel gezondheid!
Wat lief, Louise. Dank je wel!
Geestelijke vermoeidheid is ook vermoeidheid, en dat is geen tekortkoming. Naar die criticus in je hoofd die je een luie sodemieter vindt omdat je in bed bent gaan liggen in plaats van jezelf overspannen te werken heb je dan misschien meer geluisterd dan je lief is, maar je hebt er geen gehoor aan gegeven. Da’s winst!
En, ook niet te vergeten: voor een ‘stukkie’ dat je ‘gewoon’ een beetje van je aftikt is het toch een heel goed leesbaar, coherent en foutloos verhaal geworden hoor ;)
Wat een lieve reactie, Niels. Dank je wel! En je hebt ook gelijk — het ís winst. Hahaha, gelukkig maar!
Hopelijk brengen de komende maanden je wat meer rust, dat heb je wel verdiend!
Dank je wel!