door de lens: cadeautjes, copy koffie, croquetten

Een bijzondere week! Hoewel ik me mentaal en fysiek niet top voelde, verkocht ik toch weer een sessie copy koffie, verscheen ik weer in de media én werkte ik mee aan twee interviews voor een krant en een magazine, kreeg en kocht ik cadeautjes, pakte ik verhuisdozen in, kwamen er wat dingen heel mooi samen en meer. Ik hoop dat jij een goede week had en dank je wel dat je er weer bent! 🥰

ZONDAG
Voor het eerst in mijn leven laat ik boodschappen bezorgen. Dat vind ik altijd zo luxe! En tegelijkertijd dacht ik altijd: ja, hallo, ik kan toch zeker zelf mijn boodschappen wel doen? Ja, dat klopt, dat kan hartstikke goed. Maar het kost me ook best wel wat energie die ik eigenlijk liever aan andere dingen spendeer. In Duitsland boodschappen doen vind ik dan weer wel leuk — dat voelt echt als een uitje. Maar daar kon ik nog niet naartoe, want mijn tweede prikkie was nog geen twee weken geleden en ik wilde daar geen test voor doen.

Het ‘grappige’ is: vroeger dacht ik dat dit niet voor mij was. Alleen rijke mensen kunnen boodschappen bestellen en die vijf euro bezorgkosten betalen. Ondertussen is mijn leven zo veranderd en soms moet ik daar zelf ook gewoon nog aan wennen. Ben ik nog steeds aan het leren om mezelf bepaalde dingen te gunnen. En met elk stapje, hoe simpel het ook mag zijn of lijken, ben ik weer hartstikke blij.

Ik hoefde niet schoon te maken, want dat deed ik vrijdag al. Dus: Animal Crossing it is! Ik mocht op villagerhunt, want een van de bewoners van mijn eiland heeft de biezen gepakt. (Je snapt hier waarschijnlijk precies niks van als je Animal Crossing niet speelt. 😂)

Het inspannendste dat ik deed vandaag: mijn haren wassen en föhnen. Vind het zo heerlijk als je weer helemaal fris en fruitig bent.

Daarna even de hort op: lunchen bij de tent op de hoek. Het is de eerste dag van mijn menstruatie en dan heb ik nooit echt honger. Dan grijp ik dus al snel terug op een frietje en da’s ook helemaal prima. Heb de helft ook niet opgegeten. 😅

Voorheen zou ik trouwens gewoon doorstouwen, want ‘eten laten liggen, dat doe je niet’. Nou, ja, dat doe ik dus wel. Als ik een milkshake haal en na drie slokken eigenlijk geen zin meer heb, gooi ik het ook weg. En daarmee wil ik niet per se eten weggooien aanmoedigen (ik bedoel, ik eet leftovers heel vaak als lunch, vries eten in en let echt wel op wat ik doe), maar ik wil vooral laten zien dat je het niet maar in je lichaam moet proppen, omdat je het niet weg wil gooien. Of omdat je het anders zonde vindt van je geld. Ik vind het namelijk nog meer zonde van mijn geld als ik niet meer hoef en erna in foetushouding wil liggen huilen, omdat ik zo vol zit. Of als ik me niet lekker voel na het overeten. Het is geen schande als je eten laat liggen.

Zoals altijd nam ik een frikandel mee voor Vince, die thuis op me lag te wachten. En in het zakje vond ik een ijsje dat de mevrouw van de friettent me cadeau deed. Zo lief! Ook dát is slim ondernemen: je klanten verrassen.

Op mijn balkon herlas ik een stukje uit Vrij van angst. Dit is trouwens een affiliatelink, wat wil zeggen dat ik een deel van je aankoopbedrag krijg als je iets bestelt bij de vrienden van Bol — ook als je iets anders koopt dan dit boek. Het kost jou geen cent extra en je maakt mij er onwijs blij mee, want dankzij #projectpassiefinkomen investeer ik o.a. in mijn blog, cursussen en crypto, waar ik dan ook weer over kan delen. Dank je wel! Het boek is inmiddels uit en de recensie volgt snel. Ik ging ook weer snel naar binnen, want door de buikkramp en rugpijn wilde ik eigenlijk gewoon binnen onder een dekentje liggen…

In de avond kook ik wel, ondanks dat ik niet zo’n trek heb. Ik heb namelijk tijdens PMS wél heel veel zin in chocolade en andere zoetigheid, maar tijdens mijn stopweek juist niet. Dan wil ik wat meer voedzame dingen. Dus ik maakte pasta pesto met een berg groenten en at dit lekker op mijn balkon op.

Wat erin zit: een courgette, een ui, een rode paprika, twee grote tenen knoflook en 250 gram champignons, een bakje pesto uit de koeling, een kipfilet, wat kookroom en uiteraard pasta.

’s Avonds eet ik het ijsje op dat ik kreeg, terwijl ik weer een vlog keek van Enzo Knol. En nu heb ik duizend zin om mijn motorrijbewijs te halen. 🏍

Voordat ik naar bed ging, bedacht ik ineens: hé, hoe zou het staan als ik mijn haren naar achteren doe en het vastzet met een clipje? Dus dat probeerde ik en ik moet zeggen dat ik zeker niet ontevreden ben. 😄 Dit ga ik overdag een keer zo dragen!

MAANDAG
Ik zit er niet zo lekker in, deze week. Ik maak me zorgen om Vincie, want vandaag gaan we voor het eerst naar de dierenarts voor de behandeling van zijn allergieën. Hij is allergisch voor kip (dat vermoedde ik al, dus kreeg hij al heel lang niet meer), aardappel (dat verklaart waarom hij niet net zo gek is op patat als ik 🤪) en… gras en alternaria alternata, wat een schimmel is. Voordat we gaan, verdiep ik me in het programma van Liza — ik was laatst bij haar te gast in de podcast en mag nu haar programma uitproberen. De podcast luister je hier:

Het programma van Liza is gericht op het doorbreken van je perfectionisme en ondanks dat ik daar al heel ver in ben, lijkt het me toch heel interessant eraan mee te doen. Het leert je namelijk ook echt ontspannen en daarvan genieten. Daar ben ik niet altijd even goed in, want als ondernemer heb je altijd wel iets te doen, te verbeteren, te leren. Meer informatie over het programma lees je op theresetter.nl. Ik kan er verder nog niks zinnigs zeggen, maar zodra ik het programma heb afgerond, komt er zeker een review! Ondertussen eet ik ook effe mijn lunch: de leftover van mijn avondeten van gisteren.

Met Vince onderweg naar de dierenarts! De afspraken voor mij lopen uit, maar de prik zit er gelukkig zo in. We overleggen nog het een en ander en de dierenarts vertelt me dat zijn klachten nu eerst erger worden en pas later verbeteren. Logisch wel, want hij krijgt letterlijk allergenen waar-ie op reageert ingespoten.

Ik voel me ook niet zo lekker, dus ik kroel wat met Vince en doe het rustig aan.

’s Avonds toch nog maar even wat voedzaams naar binnen schuiven. Een ovenschotel met heel veel groenten en heel veel kaas. Want kaas. 😍

DINSDAG
Ik had al zo’n vermoeden dat ik me deze week niet top zou voelen, want ik ben hartstikke ongesteld. De ene keer heb ik er meer last van dan de andere keer en deze week is het heftig. Hoofdpijn, ontzettend moe, zo emotioneel als een vaatdoek, ontzettende rugpijn en krampen. Zo lekker als je dan geen eten meer hoeft te fabriceren, maar gewoon je restje van de avond ervoor in de magnetron kan schuiven. Op zulke dagen heb ik weinig zin om na te denken en ik weet dat met een zak chips op de bank ploffen me ook niet helpt in mijn energieniveau.

Ik maak ook erg weinig foto’s, haha. Wel heel leuk: ik werk mee aan een interview voor Flow. Zij tipten mijn versjes al een keer (al zie ik dat het artikel een beetje uit elkaar gevallen is, het is deze post die ze deelden) maar dit keer mag ik vertellen over mijn ochtendroutine. Het komt als het goed is begin september online. Zin in! Verder bereid ik me voor op een interview dat ik morgen heb voor De Telegraaf.

Ook leuk: het interview dat Dennis met mij hield, staat online! Onlangs interviewde Dennis Rijnvis mij, omdat-ie het zo leuk vindt hoe ik blog en hoe ik als copywriter op meerdere manieren geld verdien — wat dan weer uniek schijnt te zijn. “Juist door die insteek ben ik verslaafd aan haar blog“, schrijft hij bijvoorbeeld. Je leest het hele interview hier.

’s Avonds ben ik zo leeg, dat ik toch zwicht voor het bestellen van eten, haha. (Niks mis met patat en/of shoarma, chips of wat dan ook — ik had alleen voor mezelf bedacht dat ik deze week voedzaam wilde eten en dat is dit niet per se. Maar da’s dan ook meteen een nadeel van in een dorp wonen: de keuze om te bestellen is absoluut niet reuze.)

Wat ik ook nog doe: de boekjes lezen die ik meekreeg van de dierenarts. Inmiddels ben ik zelf ook bijna dierenarts, denk ik.

WOENSDAG
Een dag niet in de media, is een dag niet geleefd, zou Charlotte zeggen. (Heb je de recensie van haar boek Écht ondernemen al gelezen?) Hier zit ik klaar — en, ja, ik leef in dit vest — voor mijn interview met De Telegraaf. Het gaat over… geld! 🤑 Ook dit verschijnt als het goed is begin september. Leuk!

Wat ik trouwens ook doe: gidsen maken op Instagram. Handig! Nu zie je mapjes met posts over bepaalde onderwerpen. Vooralsnog alleen ondernemerstips en boekentips, maar het is een begin. 😄 ’s Avonds lekker makkelijk eten: witlof uit de oven.

DONDERDAG
Deze dag lukte echt bijna niks, haha. Maaaar, wel goed nieuws: ik ging even naar de opticien, want ik wilde mijn bril opnieuw laten afstellen — hij zat minder lekker en de pootjes klapten telkens in als ik m’n glazen poetste — én ik wilde even de schade laten zien die op het montuur zit. Dat was al vanaf het begin, maar door corona was ik nog steeds niet teruggegaan. Niet uit angst of zo, maar omdat ik gewoon telkens geen zin had om een afspraak te maken. 🤪

Anyway: zo blij met mijn keuze om naar een goede zaak te gaan en een goede bril te kopen. De meneer van Brillehuus gaf meteen aan dat-ie een nieuw montuur bestelt en dat hij me belt als het binnen is. 🙏🏻 Love zulke service.

Wel heel leuk: iemand boekte weer een copy koffie bij me! Mocht je dit ook willen — zo’n adviesrapport boordevol conversie- en teksttips voor je website, een uurtje coaching, de energie om aan de slag te gaan en met meer zelfvertrouwen ondernemen: ik heb nog twee plekken voor €499. De prijs verdubbelt hierna.

» Meer informatie over copy koffie

Dit schreef een tevreden klant erover:

VRIJDAG
Nouuu, daar zijn ze dan, hoor: de tranen. De hele week hikte ik er al tegenaan en toen ik vanmorgen iemand appte met ‘ik mis je’ en ik zulke lieve berichtjes kreeg, stroomden de tranen over mijn wangen. Ook dit wil ik graag laten zien, want zoals ik ook in de podcastaflevering met Britt zeg: op sociale media krijg je bijna het idee dat iedereens leven perfect is. Well, not mine. Ik ben heel dankbaar voor wat ik heb, wat ik kan, wat ik doe en wie ik ben, maar ook ik heb weleens dagen en in dit geval zelfs een week waarin het niet lekker gaat. En dat is oké. 🙏🏻

Ik ben ook emotioneel doordat ik mijn fijne huisje tijdelijk ga verlaten. Ik heb het hier zo fijn dat ik eigenlijk niet weg wil. Tel daarbij op dat ik bijna 30 word (haaaaha, 1 oktober pas, maar ik zeg áltijd dat ik bijna jarig ben) en dat dat iets met me doet. Daar schreef ik deze post over:

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Lenneke ~ copywriter (@freelennse)

Het voordeel van weinig om spullen geven is wel dat alles in maar een paar dozen past. 🤪

Ik reed ook effe naar Duitsland om mijn zinnen te verzetten en wat dingen te halen bij de supermarkt. Ik wilde namelijk klöse eten en dat is in Nederland niet te koop. Looove deze grote supermarkten zo.

Gelukkig hoefde ik weer niet te koken, want ik kon een prakkie macaroni opwarmen. Had heel veel zin in feta (die ik gratis kreeg bij mijn bestelling bij Jumbo vorige week), dus die deed ik erbij. Was lekker.

ZATERDAG
Hahaha, ja, weer een kroket bij Croquetten Boutique! Dit is wederom de kroket met kaas en jalapeño. My fave. Ik ging ook specifiek voor kroketten, want ik wilde een proeverij (een doosje met 12 kroketjes) cadeau doen aan de traiteur waar ik vaak eten haal.

In de stad kreeg ik last van mijn voeten. Ik heb deze schoenen al een jaar of 6 (als het niet langer is) en ze zijn compleet afgedragen. Door mijn hernia heb ik al snel en vaak last van mijn rug en slecht schoeisel draagt daar niet echt aan bij. Of juist wel — het is maar hoe je het bijdragen bekijkt. Anyway, ik besloot een winkel in te duiken en mijn schoenen meteen weg te gooien. Vonden ze raar. Ik vond het slim. 😬

Ik wilde al langer Dr. Martens, maar ik gunde het mezelf steeds niet. Nu wel. Erg blij mee, ondanks de blaar op mijn hak. 👌🏻 (Voel me ook altijd zo blij als een kind als ik vraag of ik ze meteen aan mag houden en ze ‘ja’ zeggen.)

Inmiddels weer honger. Nog een kroket. Hahaha.

Kroketjes afleveren en meteen een terrasje pakken. Prima wel. Wat het nog veel beter maakte: een e-mail krijgen met de vraag of de aannemer al volgende week mag beginnen met de badkamer, in plaats van in oktober. Soms vallen dingen toch zo mooi samen, hè. Geen idee waarom, maar ik heb er destijds voor gekozen om de badkamer al begin september te laten leveren, terwijl ze pas een week of 6 later zouden plaatsen. Nu komt dat dus héél goed uit. 👌🏻

Over dingen die samenkomen gesproken… toen ik thuiskwam, lag er een cadeautje op me te wachten. Zo lief. In die post op Instagram had ik het er al over dat ik meer wilde krijgen komend levensjaar. Daarmee bedoelde ik niet dat ik hoop dat iedereen me spullen geeft of dat ik op donaties aas. Wat ik wel bedoelde: dat ik het mezelf wil gunnen en wil toestaan om te ontvangen. Ik ben daar nog niet zo goed in, maar hé, I’m still learning. Ik word vaak ongemakkelijk van cadeautjes krijgen, dus ik zeg meestal dat het niet hoeft. 😅 Een eerste goede stap naar dingen met open armen ontvangen en erop vertrouwen dat het uit een goed hart komt. ♥️

Kijk nou, zo lief en leuk. 🥺

— Hoe was jouw week?

Mocht je benieuwd zijn naar meer van mij; ik ben hartstikke volgbaar op Twitter, Facebook en Instagram. Oh, en een overzicht van al mijn weekoverzichten is er natuurlijk ook. Vorige keer was het thema ‘podcast, proberen, paniek‘.