Als je me in één woord omschrijft, kom je best een aardig eind met ‘enthousiast’. Wat niet wil zeggen dat ik áltijd enthousiast ben, want er zijn ook genoeg dingen waar ik niet per se warm van word. Maar als ik eenmaal enthousiast ben, dan ben ik niet meer te stoppen. Ik beland soms in een hyperfocus, waardoor ik alles om me heen vergeet. Urenlang ga ik door — totdat ik hoofdpijn heb van de dorst of van de honger aan mijn bureau begin te knagen.
Ik vind mijn enthousiasme meestal heerlijk. Het is aanstekelijk, ik krijg er bergen energie van en het levert me mooie dingen op. Ben ik bezig met een leuke tekstklus en gaat het lekker? Dan ga ik door totdat de letters voor mijn ogen dansen. Wel gezellig; niet handig.
Maar soms is mijn enthousiasme een valkuil. Een diepe ook wel. Doordat ik zo enthousiast ben, van alles wil doen en het liefst allemaal tegelijk, loop ik mezelf nog weleens voorbij. Ik wil graag dingen toezeggen en mooie klussen aannemen en bekijk mijn agenda dan soms te rooskleurig. Het is niet dat ik ooit deadlines mis — integendeel —, maar ik werk mezelf wel in de nesten, als ik zo doorga.
Soms voel ik me overweldigd door mijn enthousiasme. Ik wil veel leren, ontdekken, lezen en doen. Ik laat me meesleuren en denk ineens dat ik 48 uur in een halve dag heb zitten. Dat ik ijzers met handen kan breken. Dat ik dan wel geen cape draag, maar wel echt een superheld ben. Dat laatste is trouwens wel waar.
Hoewel ik nu probeer niet meer in die valkuil te knikkeren, heb ik inmiddels ook ontdekt wat me helpt als ik per ongeluk toch een voorwaartse salto in het enthousiasme-gat heb gemaakt. Denk ik weer eens ‘ok, error, 404, alarm, mayday, mayday, paniek, te veel te doen, te weinig tijd’? Dan doe ik dit:
• mijn telefoon op stil, apps verwijderen die me afleiden, WhatsApp opschonen en alle gesprekken verwijderen die ik niet nodig heb of archiveren
• mijn Passion Planner erbij pakken en goed in kaart brengen wat ik wanneer moet doen, om daar vervolgens duidelijke prioriteitenlijstjes van te maken
• heel lief voor mezelf zijn door toch geregeld te yogaën, veel thee te drinken, mijn dag te beginnen met mijn ochtendroutine om juist het gehaaste eruit te krijgen
• pauze nemen om mijn hersenen rust te geven en ruimte te maken voor creativiteit
• af en toe een klein beetje janken, want dat lucht heerlijk op
Ben jij ook zo iemand die soms veel te enthousiast is? Of ben jij minder ezel dan ik en heb je allang geleden geleerd dit te voorkomen?
10 reacties
Over mij is wel eens gezegd dat ik kan stuiteren van enthousiasme. Het lijkt bijna of ik maar 2 standen heb: hyperenthousiast en energiek versus moe/lui, haha.
Hahaha. Dat herken ik wel…
Heel herkenbaar! Ik denk heel snel “Jaa, tof, gaan we doen” en moet dan soms echt even op de rem trappen zodat het ook allemaal in mijn agenda past, zonder dat ik dag en nacht aan het werk ben.
Same! Ik wil meer uren in een dag. En meer dagen in een week.
Ja, heel herkenbaar! En soms moet ik inderdaad zo keihard aan de rem bij mezelf trekken en dat voelt heel slecht, want er is nog zoveel te beleven. Maar als ik dan eenmaal een uur lang rustig op de bank zit te niksen, ben ik mezelf wel heel dankbaar voor die ene vrije avond alleen :)
Ja, ik wil het liefst alles en dan ook nu meteen. Maar supergoed dat je jezelf dan in ieder geval wel heel dankbaar bent!
Heel herkenbaar haha! Ik kan echt veel te enthousiast zijn. Soms inderdaad lastig, maar ook wel heel erg leuk :)
Vooral leuk!
Heel erg herkenbaar! Hoewel vroeger dan. Sinds ik chronisch ziek ben is mijn enthousiasme helaas noodgewongen wel minder.
Je enthousiasme an sich of wat je ermee kan doen? ?