waarom ik Instagram wél fantastisch vind

Ondanks alle verhalen over hoe slecht sociale media voor je zijn en documentaires als #followme, ben ik een heuse fan van Instagram. Als dit sociale medium een man was, zou ik een groupie zijn. Voor mij is het Winstagram — ik win er voor mijn gevoel veel mee. (Hoewel het ook veel kost. Tijd. Maar ja, dat kost bloggen ook. Zijn jullie al trots dat ik het al zo lang volhoud om te bloggen?)

Ik weet waarom ik op Instagram zit

In den beginne was Instagram voor mij vooral een leuk medium om ‘leuke plaatjes’ te bewerken en te delen. Als ik nu terugkijk naar mijn eerste foto’s vraag ik me vooral af wat ik toen dacht, maar ja. Door schade en schande wordt men wijs. Of zo. Ben allang blij dat ik destijds niet al mijn nudies inclusief hoofd per ongeluk online heb gezet, omdat ik dacht dat het alleen maar een app was voor fotobewerking.

Nu ik bewuster bezig ben met Instagram (mede dankzij How to win the gram en Instaproof), vind ik het een toffer medium dan ooit. Ik deel graag mijn échte leven: met mijn sessies #bijdepsycholoog, mijn struggles over wel of geen kinderen krijgen, het verbreken van het contact met mijn beide ouders, dat een klant heel blij is met mijn teksten (maar ook als een klant niet blij is)… alles zonder opsmuk. Omdat ik hoop dat ik anderen laat zien dat zij niet alleen zijn in hun totaal niet perfecte leven in een maatschappij die zoveel belang hecht aan perfectie. Omdat ik zelfliefde belangrijk vind en weet dat daar nog zoveel winst(agram) te behalen is. Omdat ik taboes wil doorbreken, zodat we allemaal meer begrip voor elkaar krijgen. Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid en daar gebruik ik mezelf en mijn leven voor. Mijn feed is te echt om zo mooi te zijn.

Ik volg alleen de mensen die me iets goeds brengen

Waar ik eerst enthousiast werd van de perfecte feeds, mooie kiekjes van verre oorden, perfecte styling van iemand in een hotelbed met onwaarschijnlijk mooi uitzicht en geheel toevallig letterballonnen in de vorm van de juiste naam op de muur en duizenden rozen en geweldige lichamen (omdat de maatschappij me dat ooit aangeleerd heeft), volg ik precies al die accounts niet meer. Ik merkte dat ik er eerder onrust dan plezier uit haalde en dat leek me niet per se de bedoeling van een sociaal medium. Ik volg nu mensen die staan voor zelfliefde, bodypositivity, ondernemende vrouwen en jezelf mogen zijn. Accounts waarop ik tips krijg om mijn bedrijf uit te bouwen, waar ik leuke boekentips krijg en waar ik meer leer over feminisme.

Oh, ik volg dus ook geen vrienden ‘omdat dat moet’. Sterker nog, als het feit dat jij — als vriend(in) in real life —me volgt me onzeker maakt of op een andere manier een naar gevoel geeft, dan verwijder ik je als volger.

Ik maak er een community van

In het eggie ben ik niet de sociaalste meid die je tegenkomt. Ik ben ontzettend leuk (echt!) en grappig (daar zijn de meningen over verdeeld), maar ik stap echt niet zomaar op je af om eens gezellig te babbelen over het weer. Sowieso vind ik small talk geen reet aan, maar ik doe het ook gewoon niet zo goed in groepen. Op Instagram kan ik wél diepere gesprekken aangaan. Door zelf te delen, door reacties achter te laten op posts van anderen, door een DM te sturen als ik iemand een hart onder de riem wil steken… Ik vind de connectie met mijn volgers heel leuk en probeer daarom ook altijd op alle reacties die ik zelf krijg te reageren. Zo valt het niemand op dat ik bij onbekenden een saaie muurbloem ben. ?

Mijn gouden Instagramregels

• Het gaat écht niet om je volgersaantal, maar om wie je volgers zijn. (Maar ik ga eerdaags wel even 8.000 volgers bestellen, want ik wil de omhoogveegfunctie. Of misschien word ik binnen nu en een week beroemd en krijg ik een vinkje.)
• Je mag alles en iedereen ontvolgen en je hoeft daar geen verantwoording voor af te leggen.
• Wees niet bang om te delen wat je wil delen — je bent ongetwijfeld van waarde. Van je naaktfoto tot je huilhoofd (mooi huilen is een fabel). Wil je vanaf vandaag tips geven over interieur terwijl je daar eerder nooit iets mee deed? Doe het gewoon. Iedereen is ooit en ergens begonnen. Onthoud dat je niets verplicht bent te delen. Als jij niet wil delen dat je een rotdag hebt, doe je het vooral lekker niet. You do you.