de invloed van mijn hond op mijn mentale gezondheid

Het is alweer even geleden dat ik mijn hond ophaalde. Vandaag precies drie jaar geleden. Eerder schreef ik al over de dingen die mijn hond me leerde en ook op Twitter en Instagram is Vince een graag geziene gast. Aangezien ik ook veel deel over mijn traject #bijdepsycholoog, leek het me leuk eens te schrijven over de invloed van Vince op mijn mentale gezondheid. En dan niet omdat ‘ie me af en toe tot waanzin drijft als hij zijn bal 398 keer van de trap gooit en ik ‘m moet pakken, omdat Vince niet kan traplopen.

Ik ben nooit eenzaam

Ik ben heel graag alleen. En dan kan het dus weleens voorkomen dat je de hele dag tegen niemand praat. Vince kan ik de oren van zijn kop kletsen, hij geeft nooit stomme antwoorden en hij zorgt ervoor dat ik me absoluut niet eenzaam voel. En als ik als freelance tekstschrijver thuis aan het werk ben, is het echt heel gezellig dat hij er is. Hij is een prima stagiair.

Genieten van de natuur

Had me voordat ik Vince kreeg verteld dat ik elke dag twee uur zou wandelen en ik had je vierkant uitgelachen. Maar, het is echt waar. Hij zorgt er elke dag voor dat ik naar buiten ga. En dat ik ervan geniet. Meestal snuffelt ‘ie aan ongeveer elke grasspriet die hij tegenkomt en dan sta ik dus stil. Waar ik vroeger geneigd was mijn telefoon te pakken en alle sociale media te checken, maak ik nu liever een foto of kijk ik gewoon om me heen. Ik beweeg veel, wat goed is voor mijn hersenen en mentale gezondheid. En de vitamine d is ook mooi meegenomen. ☀️

Met je onvoorwaardelijke liefde

Het is fantastisch als je thuiskomt en er is iemand die zó blij is om je te zien. Al ben je maar vijf minuten weggeweest, voor Vince is het altijd feest als ik thuiskom. We kroelen veel, ik hoef niet bang te zijn dat ik iets verkeerds zeg en als ik me rot voel, komt ‘ie kusjes brengen. Hij geeft me een beter gevoel over mezelf.

Ik kom elke dag op tijd uit bed

Ik denk dat Vince er echt voor gezorgd heeft dat ik op de been bleef. Ik moet elke dag op tijd opstaan om hem uit te laten, want ik wil niet dat hij langer dan 8, uiterlijk 9 uur, achter elkaar binnenzit. Elke dag gaat mijn wekker dus en ik sta met liefde op om samen te wandelen. Als Vince er niet was geweest, had ik me waarschijnlijk dagenlang verstopt in bed.

Een beter gevoel over mezelf

Waar ik vaak dacht dat ik eigenlijk niet iets kon, heb ik het wel mooi voor elkaar gekregen om Vince van een heel angstige hond een minder angstige hond te maken. Hij brengt me geduld bij, stelt me op de proef, geeft enorm veel liefde en laat me zien dat je met heel veel moeite en energie tot de moeilijkste dingen in staat bent. En daar ben ik hem heel dankbaar voor.