Categorie

al duurt de stilte voor de storm nog zo ontzettend lang die storm komt vanzelf wees maar niet bang

ik zou wel willen zijn een beetje zoals de zon het lijkt me dolfijn als dat kon

tot mijn grote spijt geloofde ik je altijd op je mooie, blauwe ogen die zelfs hun weerspiegeling logen

vroeger, toen ik zeggen kon dat niets mij eigenlijk speet vandaag, nu ik zeggen moet dat ik je het liefst meteen vergeet

veel te lang heb ik stilgestaan met altijd drang om terug te gaan maar we weten allebei: dit is nu voorgoed voorbij

stuur me, met mijn hart in mijn handen terug naar waar ik vandaan kwam en laat me onderweg alsjeblieft alle schepen achter me verbranden

die ellendige herfst is met recht mijn minst favoriete seizoen maar hoe je het ook wendt of keert ik moet het er elk jaar weer

ik wist wel dat wij niet bij elkaar horen maar ja, achteraf weet je alles van tevoren

ik word een beetje bitter als ik me bedenk dat alles met jou was als diamantgeschitter

had je voor mijn deur gestaan en me een lieve kus gegeven dan liet ik je begaan om je alles te vergeven

de strijd die ik voerde om nog iets met jou te beleven was een heel beroerde en heb ik allang opgegeven

de vallende ster die ik zag vannacht  deed me denken aan hoe je lacht en aan hoe ver je op dit moment van mij verwijderd