Roep ‘young granny’ in een menigte en ik roep heel hard ‘JA’ terug. Ik overweeg ook serieus mijn haar grijs te verven — geen grap. En ja, ik ben altijd al laat geweest met dit soort trends. Zodra het weer ‘uit’ is, ben ik fan. Ga binnenkort ook een fidget spinner halen, denk ik. Veel mensen vinden me saai en mijn huis staat nog net niet vol met geraniums. Ik ben namelijk geen typische jonge vrouw (ik weet dus nooit hoe ik mezelf moet noemen, want ik vind ‘vrouw’ zo oud klinken (alsof ‘young granny’ zo lekker jong klinkt, maar oké), ‘meisje’ klinkt alsof ik elf ben en ‘jongedame’ klinkt alsof ik een echte dame ben en geen boertjes meer mag laten) die geniet van een festival, een hele dag de stad in (om vervolgens niets te kopen) of andere drukke dingen.
Het liefst ben ik lekker thuis of in de natuur. Ik ben sowieso graag alleen — al ben ik dat nooit écht, met een hond die zelfs meegaat naar de wc. Maar goed, mede dankzij die hond ben ik ook ontzettend veel buiten. We zitten aan de Rijn, we rollen in het gras (eigenlijk doet alleen hij dat, als ik me vertwijfeld afvraag of hij nu speelt of door de kak banjert), staren in de verte op de top van de Eltenberg en wandelen.
Ik ben een enorme denker. Ik denk zelfs dat ik te veel denk. Een kleine prikkel is genoeg voor uren hersendraaiplezier — bedenk ik geen woordgrap, dan vraag ik me wel af of pinguïns knieën hebben of hoe je dag er precies uitziet als vrachtwagenchauffeur en waar je plast als je ergens in de middle of nowhere rijdt. Door te wandelen, staat mijn hoofd grotendeels uit. Ik gebruik mijn telefoon niet, tenzij ik een foto wil maken van iets moois, grappigs of iets anders waar ik enorm van geniet. (Met dat laatste bedoel ik een selfie. Geintje.) Ik luister heel bewust niet naar muziek of podcasts, maar naar fluitende vogels, loeiende Schotse hooglanders en het geknor van mijn hond die weer eens aan andermans plasje staat te snuffelen. Het zorgt ervoor dat ik heel even ‘uit’ sta — dat ik (sorry dat ik dit cliché erin gooi) helemaal in het nu leef. Niet bezig zijn met morgen, gisteren of de taken die nog op me liggen te wachten.
Voordat ik Vince had, liep ik alleen als ik echt ergens heen moest. In de zesde versnelling, vol gas naar mijn bestemming, om buiten adem en tien minuten te vroeg aan te komen. Haast alom. Nu loop ik zo traag als dikke poep door een trechter. Als Vince stilstaat, kijk ik ook eens om me heen. Laatst liep ik eens een stuk in tegenovergestelde richting en de wereld ziet er dan ineens heel anders uit. En precies op zulke momenten weet ik weer waarom ik zo van wandelen houd.
15 reacties
Jaaa, wandelen is zo fijn! Ik moet er niet aan denken om dat in te wisselen voor een of andere flitsende hobby.
‘Flitsende hobby’. Mooie woordkeus. ??
Ook zonder hond is het heerlijk om een stuk te gaan wandelen hoor! Maar toch nemen mijn vriend en ik graag de hond van zijn ouders mee, want dan ga je toch al sneller naar buiten. Dan zou je mij ook young granny kunnen noemen, haha.
Oh, ongetwijfeld, ik deed het alleen bijna nooit voordat ik m’n hond had. ?
Wandelen in de natuur is hartstikke goed voor je geest, heb ik onlangs geleerd. Maar ik ga ook nooit zonder hond :’)
Ja, klopt!
Ik ben begonnen met wandelen als ‘verplichting’ om in beweging te blijven, maar inmiddels kan ik er ook wel echt van genieten!
Yay! Misschien moet ik er een nieuwe missie van maken om iedereen aan het wandelen te krijgen. Zie alleen hier al die positieve reacties al. <3
Wandelen is heerlijk! Check voor meer inspiratie eens de site van Wanda Catsman, wandawandelt.nl. Ze is haar ouders nog dankbaar voor haar voornaam ;-)
Ze heeft als missie om iedereen aan het wandelen te krijgen.
Oh ja yessss! Alle grote beslissingen in mijn leven zijn wandelend genomen en ik kan je nog zo aanwijzen waar welke knoop werd doorgehakt. Ik wandel veel en graag. Ik vind het wel jammer dat het een negatief stempel moet hebben. Oma’s zijn ook gewoon vrouwen, alleen hebben ze veel meer levenservaring en weten dus veel beter hoe het moet. Ik zou wel meer met oma’s om willen gaan. Helaas heb ik ze niet meer. Het mag van mij wel eens klaar zijn dat oude mensen saai zijn, oude mensen zijn een enorm fijne toevoeging juist. Ik zie ze alleen niet net zo vaak als ik 5K of meer wandelen ;-)
Vind het sowieso jammer dat het zo normaal is om over andermans hobby — of wat dan ook — te oordelen. Hardop. Ik wil gewoon lekker mijn ding doen. Nu en als ik echt een omaatje ben. Dan ga ik wel racen op m’n scootmobiel. ?
Ik ben eigenlijk ook een oma hoor maar daar zit ik ook helemaal niet mee in. Ik vind wandelen ook heel fijn. Wij hebben twee honden maar heel erg rustgevend is het eigenlijk niet om daar mee te wandelen, haha :p Ik ga net af en toe met mijn vriend maar zonder honden op pad. Beetje naast elkaar slenteren in stilte en na een half uurtje komen er altijd serieuze gesprekken van.
Oma zijn is hartstikke leuk, haha! Met Vincie is het ook niet altijd rustgevend, hoor. Vooral niet als ‘ie een kat ziet.
Aah wandelen is inderdaad zo heerlijk. En volgens mij hoef je daar echt niet oud voor te zijn (en anders sluit ik me aan bij de young granny’s). Ik herken de struggle trouwens heel erg, van niet zo goed weten hoe je je zelf moet noemen. Een meisje ben ik niet meer, maar ik vind het toch ook een beetje ongemakkelijk als mensen me aanspreken met mevrouw.
Ik vind wandelen ook heel erg fijn. Even lekker aan niks denken en je hoofd leeg maken :)