“Ik weet soms gewoon niet wat ik wil. Of ik weet juist wel wat ik wil — maar dat is dan totaal anders dan wat ik heb. Dan wat ik altijd wilde. Dan waar ik van droomde. Dan wil ik ineens met een camper de hort op. Mijn laptoppie mee, beetje werken met uitzicht op een fjord. ’s Avonds ergens wat te eten versieren of primitief een prakkie opwarmen en de volgende dag wel weer zien wat het leven me brengt.”
Ik schuif de zongedroogde tomaat een beetje heen en weer op mijn bord. Ik haat die verschrompelde dingen. Hiervan weet ik heel zeker dat ik ‘m niet wil. Na een tijdje, een minuut of vijf wel voor mijn gevoel, durf ik pas op te kijken.
Zijn ogen lachen en als ik er recht in kijk, ook zijn mond. “Je hóeft het toch ook niet allemaal nu te weten? Doe het gewoon stap voor stap. En als je voelt dat dit toch niet is wat je voor ogen had, dan zet je gewoon weer een stapje terug of je loopt de andere kant op. Je intuïtie wijst je de weg wel. Als iemand dat weet, ben jij het.”
En ik weet het.
Ik wil weer meer fictie schrijven, dus ik heb fictie-vrijdag in het leven geroepen.
2 reacties
Lief!
Jij! ?