lullen met lenn: over verandering en dankbaar zijn

Afgelopen maandag zouden twee man beginnen aan de nieuwe vloer in mijn huis. De nieuwe vloer die ik al in de zomer kocht, die op mijn verjaardag in oktober bezorgd werd en die ik snel daarna wilde laten leggen. Het liep allemaal wat anders en ik moest nog even doorsparen, maar ik dacht: dan heb ik wél mooi die vloer alvast binnen. Goed, ken je die mop van die twee mannen die kwamen klussen? Er kwam er maar één. En nu denk je misschien dat één beter is dan nul — en da’s helemaal waar. Het ding is: ik zag enorm op tegen deze klussen en wilde het liefst een fast forward doen naar over twee weken. Ja, die vlieger ging niet op. “Maar Lenn, gingen we het niet hebben over verandering en dankbaar zijn?” Ja, jawel.

Als je geleidelijk aan flink verandert, heb je niet echt door dat je anders bent. Nu was het zo’n moment dat ik daar wel mee geconfronteerd werd. Vroeger zou ik bijna in de paniek zijn geschoten, want ‘nu duurt het nog langer en het duurde al zo lang en ugh haal me hier weg’. Om vervolgens te denken: ‘waarom overkomt mij dit altijd, wat heb ik misdaan dat ik altijd pech heb in het leven, waarom ik, boehoe’. Dit keer was het anders. Ik baalde wel even en het schoot zeker door mijn hoofd dat ik me nu nog langer niet heel top zou voelen in mijn eigen huis, maar ik was er ook meteen van overtuigd dat het wel goed komt. Ik laat het over me heen komen en misschien valt het allemaal wel mee.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder. Ik zit in de kelder, te werken (terwijl ik eigenlijk vakantie zou hebben, daarover later wellicht meer) en ik ga af en toe even gluren hoe het gaat. Op dag één deed ik dat ook en ik stond met het zonnetje op mijn giechel te kijken…
… naar hoe mooi het wordt. En ineens kon ik wel janken. Om hoe dankbaar ik ben dat ik dit allemaal kan laten doen. Dat ik eind 2018 alles achter me liet en opnieuw begon. Om hoe ver ik letterlijk en figuurlijk gekomen ben. Ik ben dankbaar dat ik heb leren voelen, dat ik kan genieten van de kleinste dingen en dat de kleuren prachtig staan bij elkaar.

Ik ben dankbaar dat ik elke avond met gemak drie dingen waar ik dankbaar voor ben kan opschrijven. Van hoe goed ik het heb, dat ik eten kan halen als ik geen zin heb om te koken. Hoe goed ik het heb, dat ik niet zelf de houten vloer erin moet leggen, terwijl ik daar helemaal geen zin in heb. Hoe goed ik het heb, dat ik in de auto kan stappen om door Duitsland te tuffen. Hoe goed ik het heb, dat ik vanuit mijn eigen huis mijn eigen bedrijf steeds beter mag maken.

Jij ook bedankt, dat je hier bent. ??❤️

Lullen met Lenn is onderdeel van een serie: elke eerste week van een nieuwe maand verschijnt er een nieuwe aflevering. In deze blogposts tik ik gewoon een beetje van me af, zonder dat ik ook maar een seconde nadenk over of het wel goed genoeg is om te publiceren. Het helpt me mijn hoofd op orde te krijgen én ik herinner mezelf eraan dat iets niet perfect hoeft te zijn voordat de buitenwereld het ziet. Lees ook de vorige afleveringen van Lullen met Lenn.