ik wil dit moment niet vergeten

Ergens weet ik al mijn hele leven wat ik wil doen: schrijven. En steeds komt daar een beetje bij, want ik wil ook ontzettend graag mensen helpen. Ik wil mensen helpen groeien. Ik wil de wereld een mooiere plek maken. Warning: dit kan best weleens een heel emotioneel stukje worden, maar ik wil dit moment — dit gevoel — écht niet vergeten. En misschien mag ik jou ook wel inspireren.

Ik ken het zo goed: heel veel potentie hebben, maar geen enkele stap durven zetten. Weten waar je hart ligt, maar aan de passie geen gehoor geven. Je kleiner voordoen dan je bent. Niet in het licht gaan staan, want er zijn altijd wel mensen die het beter doen dan jij. Waarom zou er in godsnaam iemand op jou zitten te wachten? En ben je eigenlijk wel echt goed? Of… ‘nou, ja, weet je, laat ook maar.’ Zo, zo, zo zonde. We verdienen echt beter dan dit.

Voorheen wilde ik geen zacht mens zijn. Hoe dikker die muur, hoe beter het was. ‘Houwe zo’, dacht ik. Totdat ik telkens tegen hetzelfde aan bleef lopen. Ik had geen zin om op mijn vijftigste me nog steeds tegen diezelfde steen te stoten. Dus — met mijn niet zo’n goede gedrag ging ik naar de huisarts om een doorverwijzing te vragen. Effe een paar sessies EMDR knallen en dan is het lang leve de blijheid. Was niet zo. Maar goed, over m’n traject #bijdepsycholoog heb ik al veel meer geschreven. Ik ging er met lood in mijn schoenen en mijn ziel onder mijn arm naartoe en ik kwam er veel en veel lichter vandaan.

Mijn groeiproces (en -pijn, zo nu en dan, laten we het wel echt houden) stopte niet. En stopt nog steeds niet. Ik lees veel, ik neem afscheid van mensen en leer nieuwe mensen kennen, doe dingen anders en weet mijn grenzen te herkennen en aan te geven. Wat er dan ook weer voor zorgt dat mensen afscheid nemen van jou, maar dat is prima. Ik geloof erin dat je een reflectie bent van de mensen waarmee je omgaat. Dus ik wil me omringen met mensen die — over het algemeen — hetzelfde denken als ik. Dat zijn mensen die snappen dat ik doelen heb en daarvoor ga. Mensen die snappen dat ik liever thuis ben dan in een kroeg. Mensen die ook spiritueel zijn. En ergens bekruipt me nu een naar gevoel: ‘ga ik nu echt zeggen dat ik spiritueel ben?’. Fuck, yes. Want de ontwaking die ik net meemaakte, voelt als een warm bad. Alsof ik als een verliefde puber in m’n broek heb gezeken en net te horen heb gekregen dat ik een paar ton en een Mustang heb gewonnen. En top dat maar af met een traytje Red Bull. Mijn God. Als ik dit kon vangen in een soort drug, dan was ik binnen een paar dagen multimiljonair. Want dit wil ie-de-reen.

Een kleinere ontwaking maakte ik al eerder mee. Bijvoorbeeld na die hartaanval. Maar dit is ongekend. Ik ben bezig in het boek Alles is uitvogelbaar van Marie Forleo. Op zich niks bijzonders — het boek wel, maar dat ik lees niet —, totdat ik op een opdracht stuitte. Ik pakte pen en papier en gaf antwoord op vragen als ‘wat wil je uitvogelen’, ‘welke negatieve of beperkende overtuiging(en) hebben je er tot nu toe van weerhouden’ en ‘wie zou je zijn zonder deze beperkende overtuiging(en)’.

Ik heb ruim een uur zitten schrijven en toen ik klaar was, voelde het ineens allemaal zo logisch. Niets in deze wereld is écht ingewikkeld. Niets is niet uit te vogelen. Ja, natuurlijk, ik doe er wel effe over om te ontdekken hoe ik een openhartoperatie doe. En nee, als ik ongeneeslijk ziek word en nog maar een paar maanden te leven heb, ga ik waarschijnlijk niet een drankje uitvinden dat me beter maakt. We hebben nu eenmaal te maken met natuurwetten, maar voor de rest is er zo ontzettend veel mogelijk.

Het ondernemen is helemaal niet zo moeilijk. Mijn belemmerende gedachten dat je alleen geld maakt met geld en dat er niet genoeg geld is op de wereld — die slaan nérgens op. In het criminele circuit zingen miljoen, misschien zelfs wel miljarden, rond. Met een fractie daarvan kan ik al zo ontzettend veel mooie dingen doen. Want já, ik heb recht op een lekker leven. M’n beperkende overtuiging dat ik dingen niet kan of niet verdien… puh-lease. JA, ik wil veel geld verdienen en financieel vrij zijn. Waarom? Niet eens omdat ik wil laten zien dat ik het wel kan. Dat ik succesvol ondernemer ben. Maar omdat het me de ruimte geeft om heel goed voor mezelf én voor anderen te zorgen. Omdat het me fantastisch lijkt om mooie dingen te doen met het overvloedige geld. Om mensen te steunen die een startup uit de grond willen pompen. Om vrouwen te helpen die net zo waren als ik. Om de Hartstichting een financieel hart onder de riem te steken. Om kinderen die het thuis financieel slecht hebben cadeautjes te geven. Of een fijn verjaardagsfeestje. Om de wereld een mooiere plek te maken.

Ik wil met alle liefde anderen helpen groeien. Precies daarom bied ik mijn schrijven aan — zodat jij het podium krijgt dat je verdient. Dat je trots bent op je bedrijf en op wie jij bent. Precies daarom schrijf ik over mijn weg: van angstig kind tot kneiterharde puber tot krachtige vrouw. En precies daarom deel ik dit kwetsbare verhaal met jou. Omdat ik het niet wil vergeten en omdat jij mag weten dat dit bestaat.