het gevaar van altijd maar geloven wat er tegen je gezegd wordt

Vroeger geloofde ik altijd maar wat er tegen me gezegd werd. Dat ik niet kan dansen, dat ik echt dunner zou moeten zijn en dus vooral niet moet eten wat ik wil, dat mensen die geen vette bankrekening hebben nooit rijk worden en dat succes alleen is weggelegd voor mensen die geluk hebben. Dit zijn geen dingen die een keer in het voorbijgaan tegen me gezegd zijn, maar herhaaldelijk terugkwamen. Ik slikte dit voor zoete koek — wie ben ik om eraan te twijfelen? Ze weten heus wel wat ze zeggen, anders zouden ze het niet doen. Toch?

Ik zat fout. Pas jaren later — niet zo gek lang geleden — kwam ik erachter dat ik nooit mijn vraagtekens heb gezet bij dingen die tegen me gezegd werden. Dat ik ben opgevoed met bepaalde ideeën die niet per se de waarheid zijn. Dat ik mijn eigen waarheid mag hebben. En sowieso: wie bepaalt of ik goed kan dansen? En wat maakt het uit hoe soepel ik in de heupen ben, zolang ik niet met één van mijn befaamde moves je halve huisraad naar de knoppen help? En waarom mag ik niet gewoon een kwak mayonaise naast mijn patat gooien? Ja, stel je voor dat ik dik(ker) zou worden. Dan heb je écht de poppen aan het dansen. Want dikke mensen zijn ongelukkig en lelijk. Die verdienen geen liefde. Maar gelukkig zijn ze wel gezellig. Of zo. En dan hebben we ook nog geld- en succesverhaal. Of de kip en het ei — want alleen met geld maak je geld. En succes? Dat is alleen voor mensen die heel veel geluk in hun leven hebben. En ik ben nou niet bepaald een zondagskindje. (Ik weet eerlijk gezegd helemaal niet op welke dag ik geboren ben. Dat terzijde.)

Nu pas zie ik in hoe gevaarlijk het is. Om niet na te denken over wat je eigenlijk zelf vindt. Hoe gevaarlijk het is dat je dingen juist wel of juist niet doet, omdat je denkt dat dat zo hoort. Dat je gelooft dat bepaalde dingen niet voor jou zijn weggelegd. Dat je het niet eens hoeft te proberen, want zeg nou eerlijk: dat kan je toch helemaal niet?

Je hoeft geen dingen te doen ‘omdat ze zo horen’. Je mag helemaal zelf je eigen mening vormen — ook als die heel anders is dan die van je familie of van de meeste mensen om je heen. En zélfs als iemand zegt dat wat jij denkt onzin is, mag je er gewoon lekker achter blijven staan. Het is jouw leven. Het zijn jouw meningen. Jouw kansen ook. Jíj bepaalt of je ze wel of niet pakt.