Zet iemand onverwacht voor mijn deur en laat degene ‘suuuurprise’ (of met iets minder ‘u’s’) zeggen en ik sla op tilt. Zelfs bij een kleinere verrassing, die niet eens als verrassing bedoeld is, maar me toch verrast, ontstaat er interne kortsluiting in mijn bovenkamer. Als ik na het werk met een bepaald manspersoon mee naar huis rijd en hij zegt plots: “oja, nog even boodschappen doen en tanken en de banden oppompen en door de wasstraat.” Dan hebben we mot. Ik heb me daar niet op ingesteld. Ik had bedacht dat ik met twintig minuten thuis zou zijn en onder de douche kon springen of gewoon op de bank kon liggen en mijn hoofd onder de kussens kon verstoppen. Maar niets blijkt op zo’n moment minder waar en mijn wereld stort dan in. Mijn planning wordt door de war geschopt, al stond daar geen enkele activiteit op. Ik hou niet van verrassingen. Behalve als ik weet dat ik ze leuk ga vinden. Hesjtek firstworldproblems.
Menu
5 reacties
Wat ben je toch een heerlijke autist hè !
Herkenbaar! Maar ik ben ook wel een kleine controlfreak. :’)
Haha, ik herken me daar ook wel in, al kan ik daar de laatste jaren wel steeds beter mee omgaan ;)
Haha. Maar het is toch ook gewoon irritant als iemand opeens zegt dat ‘we’ nog honderdduizend dingen moeten doen, terwijl je zelf iets anders in gedachten had?
Ik ken het heel erg. Ik ben selectief flexibel.