de jacht

Met argusogen houd je je omgeving in de gaten en beweeg je je voorwaarts. Je spitst je oren. Een ieder die een onverwachtse beweging maakt, is de jouwe. Zo gaat het tien minuten lang. Het is vermoeiend, maar je hebt het volledig over voor je prooi. In opperste concentratie sluip je op je doel af. Het duurt niet lang meer, je bent er bijna. Ondanks de mensen die om je heen krioelen, laat je je niet van de wijs brengen. Je prooi, dat is alles wat telt. Zonder ga jij niet huiswaarts. Inmiddels raak je lichtelijk in paniek door de ademnood. Je bezwijkt bijna onder de druk. Je raakt verwilderd, bijna ontvreemd van de mensenwereld. Maar zodra je eindelijk je prooi in handen hebt, kun je gerust ademhalen. Daar ligt hij dan, hulpeloos: de zwarte, leren agenda voor het nieuwe collegejaar. Je veegt de zweetdruppels van je voorhoofd, stopt de agenda in je winkelmandje en legt de eindeloze route nog een keer af. Op naar de kassa.