Al jaren, sinds ik besta, voel ik me gebruikt. Elke paar weken word ik door een ander meegenomen, aangeraakt en slecht behandeld. En daarna word ik gewoon weer afgedankt. Alsof ik nooit iets voor ze heb betekend. Alsof er zomaar ineens een einde aan is gekomen, zonder dat ik daarvan op de hoogte ben gesteld. Weet je wel wat ik allemaal moet doorstaan bij die lui? Ze nemen me mee naar bed, smijten me op de bank, gooien me in een hoek. Soms kraken en breken ze zelfs mijn rug bij dit soort taferelen. En overdag? Dan ben ik niks voor ze. Pas ‘s avonds, na werktijd, mag ik tevoorschijn komen. Sommigen beginnen me dan direct te bekrassen, terwijl anderen ezelsoren bij me fabriceren. En zo veel huizen die ik van binnen moet zien, waar ik me dan zo vaak verbaas. De huizen passen niet bij de personen (stoffig persoon maar hypermoderne inrichting) of er is weer zo’n huisdier dat per se met me moet spelen. Begrijpen ze dan echt niet dat ik daar niet voor ben? Het vervelendste vind ik het nog wel als ik mee moet in bad. Ik bedoel, ik hou niet van water, ik hou niet van sop. Daar word ik alleen maar lelijk en gekreukeld van. Wat is het toch naar om een bibliotheekboek te zijn.
Menu
5 reacties
Leuk geschreven!
Ach. Altijd maar in de kast staan is ook niet alles! Leuk stuk, ik moet eerlijk bekennen dat ik tot ongeveer de helft heel verontrust was, hehe.
Haha leuk! Ik had eerst niet door dat het over bibliotheekboeken ging dus er heerste een behoorlijke wtf-stemming in m’n hoofd.
Haha wauw, ik was het hele stuk aan het bedenken waarover dit zou gaan, maar kon het echt niet bedenken (tot de laatste zin natuurlijk). Goed verwoord!
Haha als leesfanaat had ik na twee wporden dokr dat het over een bieb boek ging :$ maar erg tof stukje :D