een teken van leven

Ha kinders, het heeft allemaal even geduurd, maar ik ben weer een piepklein beetje back on track wat betreft mijn blog. Ik was namelijk als je het mij vraagt best tasty busy, maar toen kreeg ik wondroos. Ik werd geprikt door een beest, kreeg een joekel van een bult op mijn been, ging naar de dokter en kreeg een antibioticakuur. No biggie, tot je te horen krijgt dat je dat vier(!!) keer per dag op een praktisch nuchtere maag(!!) moet innemen. Hier is ruimte om te lachen, want wie mij kent weet dat ik eigenlijk nooit een lege maag heb. Nou goed, ik heb dus braaf die pillen naar binnen gewerkt en daarmee basta. Dacht ik. Zat ik er effe naast. Ik kreeg dus een darmbacterie door mijn antibiotica. Ellende, hee. Dan moet je dus gewoon een paar keer met je bakkie uitgepoepte bacteriën naar de dokter en nou ja, dit is al genoeg taboedoorbrekend om dit te schrijven. Ik was er in ieder geval een maand lang goed ziek van. Anyway, waarom ik dit dus laat weten, is omdat ik van de gelegenheid gebruik wil maken om te zeggen dat ik a) 5 kilo ben afgevallen door dit geintje, b) wel nog steeds leef en c) binnenkort het bloggen weer superprofi op ga pakken. Eind deze maand heb ik vakantie en daarna ga ik jullie weer overspoelen met mijn woordendiarree en en een beetje liefde.

Verder heb ik altijd geleerd dat een blogpost iets moest toevoegen, dus bij dezen de tip van de dag: mocht je nog een goed dieet zoeken, dan kan je eigenlijk het best gewoon aan antibiotica beginnen. Instant diarree en met een beetje mazzel krijg je Clostridium Difficile. (Mocht je dat vermoeden en je gaat naar de huisarts, vraag dan of ze je willen testen op de gifstoffen. Dit is geen grap overigens. Bij mij ging dat mis, dus ik ben veel langer ziek geweest dan ‘nodig’.) Joe!