Een tijd geleden had ik het geniale idee om te gaan hardlopen. Die hernia die al zeven jaar lang huishoudt net boven mijn billen, die vergeten we dan gewoon even. Ik rende (reed, eigenlijk) naar de winkel en scoorde een duur paar hardloopschoenen. Want ja, als je een rib kwijt bent, ben je al gauw een stukje smaller. Nadeel is dan weer dat je portemonnee ook direct een stuk lichter is. Die extra kilo’s meesjouwen was toch goed voor je energieverbranding. Wat ook goed is voor het verbranden van die broodjes bapao die op je heupen zijn gaan wonen, is hardlopen. Ik heb het geprobeerd, maar bij de eerste de beste wolk die ik zag – en dat zijn er een hoop in Nederland – besloot ik om lekker binnen te blijven. Toch zullen die schoenen de kast uit moeten. Aan mijn voeten moeten zitten. Om te sporten. En toen begon het gelazer. Inschrijven bij de sportschool. Het is een sport op zich. Maar ik heb het gedaan en vanaf 1 oktober – mijn 21e verjaardag, nota bene – zal ik drie keer per week in de sportschool afgebeuld worden. Alles om de aftakeling tegen te gaan.
Menu
2 reacties
Ik vind hardlopen heerlijk! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het nog wel moet oppakken na mijn vakantie, nog niet aan toe gekomen. Maar dat het gaat gebeuren, sowieso!
Het is ook heerlijk! Maar telkens laat ik het afweten. Was goed begonnen, maar doordat ik mijn verstandskiezen moest laten verwijderen, was ik er twee keer een weekje uit. En heb het niet echt meer opgepakt…