Sorry. Als je zou turven welke woorden ik het meest uitspreek, krijgt ‘sorry’ na ‘honger’ waarschijnlijk de meeste streepjes. Ik heb het idee dat ik zo vaak sorry zeg, dat als ik écht een keer oprecht sorry wil zeggen, het niet eens meer gehoord wordt. En ‘sorry’ zeg ik zo vaak, maar écht mijn excuus aanbieden is nog best lastig. Niet dat dat ooit nodig is, want, ha, wanneer zou ík nou eens iets verkeerd doen?
Als ik even onbereikbaar ben
Oh, hier betrap ik mezelf echt nog te vaak op. Tegenwoordig heb ik telefoonloze momenten (ja, echt, ik) en ik geniet er echt met volle teugen van. Als ik dan na een paar uur mijn telefoon pak en zie dat ik duizend-en-een berichten heb, twee gemiste oproepen en dan nog niet eens mijn socialemediakanalen heb gecheckt, denk ik al: ‘sorry’. Alsof ik ieder moment van de dag bereikbaar moet zijn. Als ik dan ‘ein-de-lijk’ antwoord ga geven, begin ik te tikken: “Sorry…, mijn telefoon lag boven”.
Geen zin, geen sorry
“Wil je mee [voeg random activiteit in]?” Ik beweeg gewoon niet graag. En ik begeef me al helemaal niet graag onder de mensen. De kans dat ik met jou iets wil gaan doen dat vereist dat ik a) een bh aantrek, b) beweeg en c) aardig moet zijn, is eigenlijk gewoon nul. Ondertussen heb ik mijn leven al gebeterd, want vroeger zou ik een smoes hebben verzonnen. Tegenwoordig zeg ik: “Nee, sorry.” Nu nog min sorry en ik ben trots op mij.
Lekker mijn mening uiten
Eigenlijk slaat het echt nergens op, hè. Ja, hoogstens als een tang op een varken. Maar als iemand om mijn mening vraagt en ik heb een andere dan hem of haar, dan zeg ik vaak sorry. Of als ik iets zeg dat hij of zij waarschijnlijk niet zo leuk vindt om te horen. Maar waarom? Geen idee. Doe ik dus ook mooi niet meer. Ook niet als ik je nieuwe trui lelijk vind of denk dat die baan voor geen meter bij je past.
Een maand geen sorry zeggen
Toen laatst iemand tegen me zei dat ik eens moest ophouden ‘met dat vreselijke ge-sorry’, zei ik: “Oh, sorry!” Ja, dat is echt het moment waarop je me als gekkie kan betitelen of me met een stoeptegel op mijn hoofd moet bonken. Ik ben klaar met sorry zeggen. In ieder geval voor de maand juli. #sorrynotsorry
10 reacties
Haha, heel herkenbaar. Ik zeg ook te pas en te onpas sorry. Daar ben ik ooit op aangesproken, maar of ik mijn leven toen gebeterd heb weet ik eigenlijk niet. Maar inderdaad, waarom sorry zeggen als jij dingen niet wil doen omdat het niet bij je past. Onzin. Nu mezelf hier nog van overtuigen.
You can do this!
Ik zeg ook op álles sorry. Iets waar ik direct mee zou moeten stoppen eigenlijk, maar ja: dat kan zo hard overkomen op anderen, en dat vind ik lastig (terwijl dat dan weer alleen tussen m’n oren zit waarschijnlijk)
Waarom probeer je het geen sorry zeggen niet ook een maand? :-)
Wat een leuke en goede uitdaging! Ik ben benieuwd hoe het je vergaat, succes ?!!
Dank je wel!
Ik zeg altijd al bij voorbaat sorry, omdat ik zo bang ben dat mensen me anders misschien stom of gemeen of arrogant of wat dan ook vinden. Ik zet mezelf meestal ook me-teen ‘onder’ anderen.. Zonde! Want ten eerste zijn we in wezen allemaal gelijk aan elkaar en uniek etc etc, en ten tweede heeft het woordje ‘sorry’ ook echt niet veel waarde meer als je het overal voor gebruikt. I guess. LASTIG! Ik ben benieuwd hoe het je af zal gaan. Ik ga het ook eens proberen! Liefs en succes!
Ik hoop dat het je lukt, want dit is echt zonde. <3 You rock!
‘Sorry’ vervangen door ‘Mijn welgemeende en nederige excuses’ en dan is het vanzelf gedaan met verontschuldigen als het niet nodig is ;)
Ooh, hier probeer ik dus ook al tijden op te letten en toch is het waarschijnlijk een van de woorden die ik het meest zeg op een dag. Niet goed!
Las al ergens een tip om het om te draaien: dus in plaats van ‘sorry dat ik te laat ben’ beter ‘bedankt voor het wachten’. Schijnt ook een stuk positiever over te komen. Nu alleen nog in de praktijk brengen. Goeie uitdaging, succes!