Guido Weijers. Een heel klein beetje maar. Wat een held. Al is het maar omdat zijn management ‘Loens’ heet. Nee, daarom niet alleen ben ik verliefd op deze beste man. Dit weekend heb ik zijn show Axestos gekeken en hij heeft me zowaar aan het denken gekregen. Al lijkt dat misschien geen kunst, gezien mijn vorige blog. Guido zei onder andere in zijn show: “Heel ons leven werken we ons kapot om later te genieten.” En ik schrok ervan toen hij zei dat één op de vier mensen niet eens 65 wordt. Je spaart dus heel je leven voor je pensioen, terwijl de kans best wel groot is dat je er niet eens van kan genieten. Vervolgens zei hij: “Geluk kan je niet bewaren tot morgen”. En hij heeft wel gelijk. Ondanks dat ik schaterlachend op de bank zat, werd ik ook geconfronteerd met de leefwijze die je wordt geacht te hebben. Werken, naar school gaan en ‘later wel een keer genieten’. Toen kwam de hamvraag: “Ga je de rest van je leven dingen doen die je verstandig lijken, of die je leuk vindt?”. Au. Die kwam wel even binnen. Moeilijke vraag. Ik ga daar nog eens over nadenken. En dan kom ik er later op terug. In deze post wilde ik voornamelijk de liefde aan Guido verklaren. *liefde*
5 reacties
Wow dat klinkt als een mooie show vol inspiratie! Ook ik stond even stil bij het lezen van je logje!
Het was inderdaad een hele leuk show en dat stukje deed mij ook even slikken. Vanuit mijn werkgever bouw ik geen pensioen op en ik moet dat nog steeds ergens zelf gaan regelen. Met al die geruchten durf ik de stap maar niet te zetten, maar ergens is het wel handig om zo vroeg al te gaan sparen voor je pensioen. Is dat gat niet zo groot, maar ik moet natuurlijk ook nu leuk kunnen leven.. Kon je soms maar eens in een glazen bol kijken!
Dit is de eerste keer op jouw blog maar mag ik even zeggen: wat heb je een ontzettend fijne schrijfstijl. Je blogjes lezen allemaal heerlijk weg.
Wat lief! Dank je wel!
Graag gedaan ;-)