mijn jeugd teruggekocht

Men zegt toch wel eens dat je je jeugd nooit meer terugkrijgt? Ik ben tot de ontdekking gekomen dat deze mensen liegen. Of nou ja, in mijn geval dan. Hoe het precies bij jou zit, weet ik niet. Maar ik liep afgelopen weekend gewoon ineens tegen mijn jeugd aan.

Winkelen met een man is één ding, maar stuur me naar een boekenmarkt met een man en er is een soort oorlog gaande. Maar alsof mijn karma me een bijzonder goede dag gunde, ging afgelopen zaterdag alles voor de wind. We hebben nul keer ruzie gehad, geen hersenpannen ingeslagen en af en toe kon er zelfs een flauwe glimlach vanaf. Op een gegeven moment stuiterde ik zelfs als een jong hert de hele markt over met een lach van oor tot oor en enthousiast gekrijs van zo’n 90 decibel. Ik liep ineens tegen mijn jeugd aan.

Door omstandigheden (ik weet dat het heel vaag klinkt en ja dat is geheel expres) ben ik ooit al mijn boeken van Harry Potter kwijtgeraakt. Ik ben natuurlijk ook een rasechte, jonge Hollander, dus ik ben a) te gierig om de hoofdprijs te betalen en b) te lui om al die boeken op te zoeken en te bestellen en o ja, om over de verzendkosten nog maar te zwijgen. Jullie begrijpen dat het kind in mij meteen herleefde bij het zien van deze boeken. Ik graaide mijn geld uit mijn zak, graaide de boeken uit het rek en rende naar de verkoopster toe. Ik bespaarde dus moeite én geld en ben nu weer trotse eigenaar van mijn jeugd. Driewerf hoera!