Een paar dagen geleden kreeg ik een e-mail met als kernboodschap: “ik erger me kapot aan al die winacties en ‘gratis dingen’ op Facebook. Eerst denk ik: denkt nou iedereen dat je zomaar een iPhone kan winnen? Maar dan denk ik langer en vraag ik me af welk bedrijf deze reclametruc verzint”. Tijd voor mij om daar een blogpost aan te wijden, want ik kon niet anders dan zijn frustraties beamen.
Prijsvraag 3.0
Eigenlijk is het natuurlijk een eeuwenoud concept: de prijsvraag. Dan beantwoordde je met pen en papier een vraag of je verzon een kekke slagzin. Tien jaar geleden heb ik ooit dankzij een prijsvraag een boekenbon gewonnen met het antwoord ‘Zwerkbal’ en daar ben ik Harry Potter nog steeds erg dankbaar voor. Maar tegenwoordig gaat alles via het web. Campagnes, acties, wedstrijden: alles is geïntegreerd in de sociale media. De volgers of likers worden er actief bij betrokken en het ziet ernaar uit dat het een enorme potentie heeft.
Wie waagt, wint ook niet
Dan begin ik me toch ernstig af te vragen waarom. Zelf vind ik het bijzonder vervelend om op Facebook te zien dat mijn vrienden van alles delen. En dat ik dan ook zie dat nog 100.000 anderen hetzelfde bericht gedeeld hebben. Natuurlijk ben ik me bewust van ‘wie niet waagt, wie niet wint’, maar de wrok dat ik pas één keer in mijn leven iets heb gewonnen, heeft hier de overhand.
Bedrijven
Voor bedrijven kan ik me nog wel indenken waarom zij dit soort acties op touw zetten. Het levert heel veel free publicity op. Veel likes, veel tweets en het wordt veel gedeeld. Uit een onderzoek van Nielsen is gebleken dat maar liefst 92% aanbevelingen van vrienden vertrouwt. Maar 47% vertrouwt een tv-reclame. Dan is de keuze snel gemaakt, een like lijkt (dat bekt niet lekker) immers erg veel op een aanbeveling van een vriend. Kortom: je bereikt én overtuigt veel meer mensen. Dat klinkt verdacht goed.
Volgers, delers en likers
Ik heb mezelf dus verplaatst in iemand die vaak meedoet aan mogelijke winacties. Wat zou hem of haar ertoe bewogen hebben om mijn Facebook en Twitter vol te spammen? Behalve dat het gierige Nederlanders zijn… Zal het gaan om altruïsme? Of willen we het bedrijf uit empathie laten weten dat we hun diensten en producten waarderen? Maar co-creatie is toch ook wel tof, moet de bedenker van patatjejoppiechips gedacht hebben. Misschien gaat het wel om het overtuigen van anderen? Ik laat immers ook graag weten hoe blij ik ben met al mijn producten van Apple, die eigenlijk veel te duur zijn. Ha! Dan is het misschien een gevoel van verbondenheid? Maar ergens denk ik toch dat het vooral gaat om het delen en spelen. Zit ‘het willen winnen’ niet heel erg ingebakken in de mens? En willen we niet allemaal gedrag kopiëren en dus Heel Veel Dingen delen? Of zal het simpelweg vermaak zijn? Ik ben er nog niet over uit.
9 reacties
Ugh, aan die share-winacties doe ik nooit mee, die berichten delete ik altijd meteen bij m’n nieuwsoverzicht. Ik heb dat ‘willen winnen’-gen niet zo ;)
Hmm mij vallen ze ondertussen al helemaal niet meer op. Ik kom wel veel winacties tegen op blogs. Dat vind ik best leuk, maar vaak moet je daar al teveel voor “liken” en dan denk ik: laat maar.
Ik heb ooit 50 gulden gewonnen met het beantwoorden van een prijsvraag in het winterboek van de Penny. :o
Als ik niets kan winnen, ga ik dit bericht ook niet RT-en. :-)
Via twitter heb ik ooit iets gewonnen, maar dat was iets van de H&M hun officiele twitter, dus dat vind ik wel betrouwbaar. Van die mensen die het bericht ‘delen’ als: we hebben weer een nieuwe lading met 5000 nieuwe iPhone 5’s (is dat het goede meervoud? ;) ) gekregen om te verloten!’, zijn vaak dezelfde mensen die ‘1 like is 1 prayer voor deze oesterzwam die zijn moeder kwijt is’. Bah bah.
Ik doe trouwens wel vaak mee aan win-dingen van tijdschriften en zo, ik heb zo al aardig wat binnen gesleept!
Wij doen het op de redactie wel, haha… Om zo veel mogelijk bezoekers te trekken natuurlijk. Moet zeggen dat ik zelf nooit meedoe aan winacties, behalve aan de Staatsloterij. Koop toch vaak stiekem een lot. ;)
Ik doe bijna nooit mee met een actie (heel af en toe als ik iets leuks voorbij zie komen), hoewel ik het zelf wel eens gepromoot heb voor de webwinkel van mijn moeder en mezelf een tijdje terug. Anders ermee spammen vind ik ook best jammer, ja. Maar wel goed voor bekendheid…
Ik heb een paar maanden geleden alle fanatieke like and share “vrienden” van Fb gepleurd. Wat een bevrijding was dat!
Snap er niets van, en wil dat ook niet!
Ik ook. Vond het ook een verademing!
Ik ben zo blij dat ik geen Facebook timeline heb vol met like en share acties waar vrienden aan meedoen!
Wel kom ik in mijn werk en bij het bloggen vaak mensen tegen die aan onwijs veel winacties meedoen. Als je zo kijkt verdienen zij zo wel jaarlijks een mooi ‘zakcentje’. Begrijpelijk dat ze er dan niet mee kunnen stoppen ;) al zou ik het nooit doen.