paskamerhorror

Het heeft een reden dat ik vaker online shop dan in fysieke winkels. Niet alleen om de hordes mensen te ontlopen, niet alleen om te zorgen dat ik geen stofvergiftiging oploop en niet alleen om te zorgen dat ik geen botbreuken oploop door het sjouwen met te zware tassen. Het scheelt dan weer dat je portemonnee een stuk lichter is. Het is voor mij pure horror om een winkel in te gaan. Eerst kiezen waar je wil beginnen met kijken, vervolgens alle T-shirts die ik leuk vind doorzoeken om te kijken of mijn maat erbij zit. Als dit het geval is (zeldzaam!), hang ik het T-shirtje over mijn arm. Op naar het volgende item dat zich eventueel in mijn kledingkast mag verschansen. Na verloop van tijd heb ik dus een armverlamming, een loopneus en een slecht humeur. En dan breekt het spannendste moment aan. Een paskamer vinden en alle kledingstukken soepel om mijn lichaam laten glijden. Dit Gebeurt Dus Nooit. Het licht in die paskamers is vreselijk en benadrukt alle putjes, lelijke adertjes en verdwaalde haartjes. Het is er ook altijd te koud of te warm, wat er dus altijd voor zorgt dat je je als een malle moet omkleden. En ook dat lukt niet, omdat je al-tijd te kleine kledingstukken meeneemt. Na twee items heb ik het dan ook al helemaal gehad, trek ik alle haren uit mijn hoofd en ren ik huilend de winkel uit. Om pas weer gelukkig te zijn als ik “bedankt voor uw bestelling” zie staan.