over je eigen verantwoordelijkheid nemen

Ik twijfel al heel de tijd hoe ik hierover wil beginnen, maar nou, ja, laat ik maar gewoon met de deur in huis vallen (wel op anderhalve meter afstand, no worries): ik juich het nemen van je eigen verantwoordelijkheid helemaal hartstikke toe. Want hoe je het ook wendt, keert, draait, bekijkt: je bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Voor je eigen gevoelens, je gedachten, je motivatie, je behoeften, je grenzen, je keuzes en de consequenties, je verwachtingen, hoe je dingen ervaart. Dat betekent dus ook dat de ander verantwoordelijk is voor precies hetzelfde en dat je heel veel dingen mag loslaten. (Da’s een verademing, kan ik je vertellen.)

Het maakt het leven een stuk overzichtelijker als je jezelf verantwoordelijk houdt voor wat je denkt, doet en zegt. Het is niet meer die ene vrouw op straat die je totaal over de zeik helpt — dat zijn je eigen gedachten. Het komt niet door je ouders, het komt door het beeld dat jij erbij gevormd hebt. Je bent niet te jong, te oud, te stom, te vroeg, te laat, te onervaren, te ervaren, te dom, te slim. Jij mag doen waar jij je goed bij voelt. Dat is jouw verantwoordelijkheid.

Het ding is, als jij de verantwoordelijkheid over je eigen leven neemt, heb je twee keuzes bij dingen die je niet zinnen: je accepteert het of je doet iets om het te veranderen. Het is jouw probleem en dus ook jouw verantwoordelijkheid om er iets aan te doen. Als er een vogel op je jas kakt, is dat ook lullig, maar dan smeer je dat ook niet zomaar aan een ander af.

• Jij hoeft een ander niet gelukkig te maken en een ander jou ook niet. Is je partner een duflul, verwacht dan geen verandering, maar verzacht je eigen blik of ga weg.
• Werkt de wereld voor je gevoel niet lekker mee, pak het dan anders aan. Ga een andere kant op of accepteer waar je nu bent.
• Je mag helemaal naar je eigen normen en waarden leven. (En een ander mag bij jou weggaan als jullie normen en waarden niet (meer) overeenkomen.)
• Geef jezelf de liefde die je nodig hebt, waar je naar verlangt. Je verdient het.
• Je bent een ander helemaal niets verplicht. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om een ander te onderwijzen. Je bent het niet verplicht om een ander antwoord te geven op allerlei vragen. Het is al te gek als je handvatten geeft, maar met álle mogelijkheden van tegenwoordig hoeft niemand bij jou aan te kloppen om te vragen of jij even kan uitleggen wat een racistisch systeem is of dat jij al je ervaringen met racisme even kan opsommen. Je hoeft niet altijd aardig te zijn en de link voor iemand op te zoeken als zij of hij zegt dat ‘ie je nieuwste blogpost niet kan vinden.

Je zal nooit goed genoeg zijn voor iedereen, dus wees het in godsnaam wél voor jezelf. Je mag áltijd ‘nee’ zeggen en iedereen mag het met je oneens zijn of boos worden, maar onthoud dat je recht hebt op je grenzen en je gevoelens. Dat een ander het niet met je eens is, betekent niet dat je grenzen verkeerd zijn. Je bent goed genoeg. Heus. ♥️