“En ergens bekruipt me nu een naar gevoel: ‘ga ik nu echt zeggen dat ik spiritueel ben?’. Fuck, yes. Want de ontwaking die ik net meemaakte, voelt als een warm bad. Alsof ik als een verliefde puber in m’n broek heb gezeken en net te horen heb gekregen dat ik een paar ton en een Mustang heb gewonnen. En top dat maar af met een traytje Red Bull. Mijn God. Als ik dit kon vangen in een soort drug, dan was ik binnen een paar dagen multimiljonair. Want dit wil ie-de-reen.”
Dit schreef ik op 24 oktober. Omdat ik dit moment niet wil vergeten. En sindsdien heb ik zo weinig woorden. Ik wilde met die blogpost vooral het moment delen. Het gevoel van euforie. En verder weet ik niet zo goed hoe ik me nu precies voel. Wat het voor me betekent. Ik weet alleen dat ik enorm aan het ontdekken ben. Dat ik geniet van wat ik voel.
Iets niet in woorden kunnen gieten is voor mij nieuw. Normaal gesproken is dat namelijk precies wat ik doe. Nu weet ik even niet hoe. Maar ik vertrouw erop dat het komt. Want als dit nieuwe gevoel me iets brengt, dan is het wel vertrouwen. Het is allemaal niet zo ingewikkeld. En het komt allemaal wel goed. Alles is uit te vogelen. ✨
Ik voel me verbonden met alles en tegelijkertijd ontvreemd van iedereen. Wat helemaal oké is, want álles voelt — meer dan — oké momenteel. Ik keer in mezelf, geniet van mijn werk, mijn huis en wie ik ben. En het is genoeg. Ik ben genoeg. En nooit te veel.
Lullen met Lenn is onderdeel van een serie: elke eerste dag van een nieuwe maand (tenzij er een weekoverzicht online komt) verschijnt er een nieuwe aflevering. In deze blogposts tik ik gewoon een beetje van me af, zonder dat ik ook maar een seconde nadenk over of het wel goed genoeg is om te publiceren. Het helpt me mijn hoofd op orde te krijgen, ik herinner mezelf eraan dat iets niet perfect hoeft te zijn voordat de buitenwereld het ziet.
Eén reactie
Heerlijk artikeltje. Heerlijk ook, gewoon even je gedachten van je aftypen.