brief aan mijn toekomstige zelf

Eerder schreef ik een brief aan mijn 16-jarige zelf. Vandaag is het de beurt aan een twee keer zo oude mij. Dit vind ik best wel spannend, omdat ik geen idee heb van wat ik mag verwachten. Van wat er gebeuren gaat. Van hoe ik over vier jaar ben. Een brief schrijven naar wie je was is makkelijker — je weet hoe dat was. Nu mag ik nog zo veel ontdekken. Kriebels in mijn buik. Ik ga er iets moois van maken. ✨

Lieve Lenn — op een of andere manier heb ik de neiging hier ‘grote Lenn’ te schrijven, omdat ik het gevoel heb dat je dat over vier jaar echt bent,

Tweeëndertig ben je. Twee keer zo oud als in de vorige brief die je schreef. Vier jaar ouder dan het moment waarop je dit tikt. Je schreef hier eerst ‘vijf’ — je moet nog even wennen aan je nieuwe leeftijd die je sinds twee weken hebt. Dit heb je al je hele leven, dus dat zal vlak na je tweeëndertigste verjaardag niet anders zijn.

Goh. Tweeëndertig. Vroeger vond je dit bejaard. Als je dit schrijft, heb je het punt al bereikt dat je het juist heerlijk vindt om ouder te worden. Je voelt dat je steeds meer bent wie je wil zijn. Zal dat over vier jaar nog sterker zo zijn? Weet je nu nog helemaal niet dat je pas op — ik noem maar wat — tachtig procent van je kunnen zit? Gaat het met pieken en dalen? Ik heb er zin in om het te ontdekken. Wat er ook gebeurt: ik hoop dat je nog steeds gelukkig bent. Dat je geniet van wat je doet.

Ik hoop dat je bedrijf blijft groeien. Je ademt je bedrijf. Je werkt hard om je bedrijf uit te bouwen en veel geld te verdienen. Ik heb er alle vertrouwen in dat je over vier jaar een groot deel van je doelen bereikt hebt. Een boek schrijven, dat wil je graag. Al je hele leven lang. En een publicatie of een column in een tijdschrift als LINDA., Psychologie Magazine, Flow of Happinez. Het lijkt je allemaal geweldig. Je wil graag je naam vestigen in de wereld van de copywriters. En je wil met je blog graag mensen inspireren een voor hen lekker leven te leven. Wat mag je allemaal nog doen? Wie mag je allemaal nog helpen? Ik hoop dat je je hart blijft volgen en net zo authentiek blijft als dat je nu bent.

Wat ik het meest hoop? Dat je terugkijkt naar dit moment — wie je nu bent — en dat je uit elkaar spat van trots. Dat je in alles voelt wat voor leeuwin je bent. Je hebt je naam nooit echt mooi gevonden, eerder een beetje boers. Maar de betekenis ‘sterk als een leeuwin’, ‘sterk door genade’ of ‘de dappere onder het volk’ stroomt door je aderen. Je voelt nu al meer dan ooit dat je tot dingen in staat bent. Hopelijk groeit dat alleen nog maar en blijf je tegelijkertijd je attente, kwetsbare zelf met oprechte aandacht voor je omgeving. En voor jezelf.

Je verliest jezelf niet uit het oog. Hoe ouder je wordt, hoe meer je voelt wat je wil. Wat je niet wil. Alles lijkt op zijn plek te vallen. Komt wijsheid dan echt met de jaren? Persoonlijke ontwikkeling heeft je aandacht. Groeit dat? Ik hoop van wel. Ik hoop dat je honger naar leren en naar groei altijd blijft. Niet dat het nooit genoeg is voor je, maar die twee mogen helemaal naast elkaar bestaan.

Woon je nog in hetzelfde huis? Ik denk het wel. Je vindt het hier zo fijn. Hopelijk heb je het tegen die tijd helemaal eigen gemaakt. Je hebt de vloer net gekocht, hij moet alleen nog gelegd worden. Je hebt nog grote plannen voor je huis — ik ben benieuwd welke je allemaal echt uitvoert. Misschien deel je je huis straks wel met een kindje, misschien wel meer. Misschien helemaal geen, want je hebt nu nog geen idee of je kinderen wil. Misschien heb je wel vijf pups. Wat, met wie en hoe het ook is: ik hoop dat je je op je plek voelt.

Ik ben zo benieuwd naar hoe je bent. Naar hoe je gegroeid bent. Wat je nog aan het huilen maakt, van blijdschap en van verdriet. Ik vind het ook een beetje spannend om te denken aan de toekomst. Ik houd niet zo van onzekerheid en de enige zekerheid die ik heb, is dat je leven tegen die tijd anders is. Terwijl je nu juist zo gelukkig bent.

Maak er mooie jaren van en tot over vier jaar.

Liefs,

Lenn