ik geef je de zon

Eén van de boeken die ik kocht toen ik een dagje in Amsterdam was, is Ik geef je de zon van Jandy Nelson. Ik deelde op Twitter en Instagram dat ik dit boek ging lezen en ik kreeg veel reacties als ‘Mooi boek!’, dus de toon was al gezet. Was ik het eens met die reacties of juist helemaal niet? Lees hier mijn recensie over Ik geef je de zon van Jandy Nelson.

Ik geef je de zon: het verhaal

Ik geef je de zon gaat over de tweeling Jude en Noah. Op hun 13e zijn ze nog onafscheidelijk, ondanks dat ze totaal verschillende karakters hebben. Waar Noah introvert is, graag tekent en in stilte verliefd is op de buurjongen, is Jude het liefst van de rotsen in zee aan het springen, draagt ze knalrode lippenstift en praat ze genoeg voor hen allebei. Een tragische gebeurtenis zorgt ervoor dat de twee uit elkaar groeien. Drie jaar later, als ze 16 zijn, spreken Jude en Noah elkaar vrijwel niet meer en lijkt hun band onherstelbaar beschadigd. Jude ontmoet een eigenwijze, vreemde maar knappe jongen, die haar vervolgens voorstelt aan iemand die haar hele leven – en dat van Noah – helemaal omgooit.

Het verhaal waarin Jude en Noah 13 zijn, vertelt Noah. De jaren daarna vertelt Jude. Wat beiden niet doorhebben is dat ze allebei maar de helft van het verhaal hebben en dat hun wereld pas weer compleet is áls ze elkaar terugvinden.

Recensie Ik geef je de zon

Op een of andere manier moest ik een beetje aan Ik geef je de zon wennen. Sowieso al aan de vormgeving van de pagina’s, want ik heb het idee dat de tekst heel ver doorloopt, of zo. (Goed verhaal, dit.) Ik kwam er ook niet snel doorheen, terwijl ik toch vaak een boek in één dag uitlees. Wel wilde ik Ik geef je de zon per se uitlezen, want als iedereen zegt dat het zo’n mooi boek is, dan wil ik dat gewoon heel graag geloven én zelf ook vinden. Uiteindelijk kwam dat goed, want toen ik het boek had uitgelezen, twitterde ik: “Ik hoop dat het uitlezen van mooie boeken nooit went.”

In het begin vroeg ik me echt constant af waarom men dit zo’n goed boek vindt. Ik moest wennen aan de schrijfstijl en aan het feit dat je meekrijgt wat Noah in zijn hoofd voor kunst vormt bij bepaalde dingen. Ik had geen idee waar dit verhaal heen ging en daardoor werd ik niet echt in het verhaal gezogen. Hoewel het één grote puzzel is, werd ik tijdens het lezen niet enorm enthousiast. Nadat ik het boek uit had, viel wel alles op zijn plek en dat zorgde wel voor een grote lach op mijn gezicht. Ik geef je de zon ademt artistiekheid, kunst, liefde, beeldende zinnen en mooie hersenspinsels. Het is een bijzonder boek.

Ik geef je de zon krijgt van mij tóch een 8, omdat ik het des te knapper vind dat ik na het uitlezen dacht: ‘ja, wat een mooi boek’. Vind dat echt een prestatie en ik vind dit een boek dat iedereen die graag leest in de kast moet hebben staan. (En ook moet lezen dan natuurlijk, hoewel de kaft ook echt prima is om ‘gewoon te laten zien’.)

♥ Waardering: 8.

Jandy Nelson – Ik geef je de zon
Blossom Books / 2016 / 9789020679243
Ik geef je de zon is bij Bol.com te koop voor €15.

Meer boekentips nodig? Een overzicht van al mijn boekrecensies tot nu toe vind je hier.